اخبار و گزارش

یک مردم‌شناس معتقد است: ایرانیان جشن نوروز را داخل خانه‌های خود برپا می‌کنند بنابراین برای گردشگران خارجی جذاب نیست در صورتی که کشورهای دیگر جشن را در خیابان‌ها و علنی برپا می‌کنند.

کمیته ملی ژئوپارک‌های ایران با حضور نمایندگانی از سازمان میراث فرهنگی، جنگل‌ها، محیط زیست، کمیسیون ملی یونسکو و زمین شناسی تشکیل شده تا ژئوپارک‌های ملی را شناسایی‏ و ساماندهی کند.

بچه‌های محل‌مان ضرب‌المثل معروفی دارند که می‌گوید «همه چیز یا واقعی است یا غیرواقعی یا یکی از دلشوره‌های مادرانه.» من از واقعی‌ها یا خیالی‌ها سر درنمی‌آورم، چون زیادند، اما دلشوره‌های مادرانه را می‌شناسم و می‌دانم قابل اعتمادند. از این باور که «قالب وافل‌پزی، توستر را خفه می‌کند، مگر اینکه مراقبش باشی»، تا این توهم که «برق از پریز خالی تو را می‌گیرد» و همه اینها تغییرناپذیرند.

عصر دوشنبه، دهم اسفندماه سال یکهزار و سیصد و نود چهار، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار به همراه مؤسسۀ حکمت، دایرة المعارف تشیع، بنیاد ملت، مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی، گنجینۀ پژوهشی ایرج افشار و مجلۀ بخارا، میزبان «شب کامران فانی» بود. این جلسه با حضور استادان و بزرگانی چون: سید مصطفی محقق داماد، داریوش شایگان، اسید عبدالله انوار، حسن انوشه، حسین معصومی همدانی ، ناهید طباطبایی، ابراهیم تیموری، عبدالحسین نیک گهر، ماندانا صدیق بهزادی، جمشید مرادی، ناصر تکمیل همایون، محبوبه مهاجر، محمد ترکمان، علی اشرف صادقی، علی اصغر علمی ، نصرالله پورجوادی و بهاءالدین خرمشاهی برگزار شد

در شماره‌های قبلی به بررسی شهر و کارکرد آن در آثار نویسندگان بزرگ دنیا پرداختیم؛ ازجمله پاریس پایتخت فرانسه و پرداخت آن در رمان‌های نویسندگانی چون الکساندر دوما، ویکتور هوگو و بالزاک. پس از آن سراغ یکی دیگر از پایتخت‌هایی رفتیم که بسیاری از نویسندگان را به توجه به خود واداشته؛ «لندن» در تفکر نویسندگانی چون آگاتا کریستی، چارلز دیکنز و... در این شماره از نویسندگان دیگری که سراغ این کلانشهر رفته‌اند، خواهیم گفت.

جعفر شهری در اثر برجسته خود «طهران قدیم» درباره آماده شدن تهرانی‌ها برای استقبال از بهار چنین می‌نویسد «با اولین آفتاب بهاری کفش و کلاه و البسه زمستانی را کنار گذارده لباس سبک تابستانی پوشیده، کلاهها را از پوستی و دستمال یزدی و مثل آن به کلاه نمدی تبدیل و قبا، سرداریهای کلفت یقه بسته بلند را به قبا سه چاکی یقه هفت تا بالای زانو و شالهای پشمی کلفت کمر را به شالهای نازک (شیرپنیر) و قلمکار و اطلس و مانند آن تبدیل و کفش و اروسیهای بندی و سگکی و جوراب پشمی های پاشنه پنجه انداخته با تیماج و میشن را به گیوه که بدون جوراب بپوشند مبدل نموده به راه می‌افتادند و بسا که در همان ساعات اول دچار سراهای لوطی‌کش می‌گشتند»

بیكارم، قدری حكایت شب چهارشنبه‌سوری یا «كله چهارشنبه» را بنویسم عیب ندارد. مزید اطلاع بعدها می‌شود زیرا فُكلیهای ما میل دارند این رسومات قدیم را از خوب یا بد متروك دارند. در صورتی كه در انگلیس و امریكای متمدن هم هنوز عادات و رسومات قدیم را به خوبی حفظ نموده و مانع ترك آن شده‌اند، همین‌طور در سایر ممالك اروپ مثل آلمان و ایطالیا و غیره و غیره. آنها متمدن شده‌اند این رسومات را به شكل خوب‌تری جلوه می‌دهند

«به مناسبت عید نوروز مردم به مدت شش روز در جشن و سرور بسر می‌برند و ثروتمندان به فقرا هدیه می‌دهند و تمام مردم لباس نو می‌پوشند و در خانه‌های خود را به روی همه باز می‌گذارند و دستجمعی به آوای موسیقی به رقص و پایكوبی می‌پردازند و عده‌ای نیز به تفرج و گردش خود را سرگرم می‌نمایند، و حتی ثروتمندان در این جشن مرده‌ها را فراموش نمی‌كنند و مقداری غذاهای معطر و اشتهاآور روی پشت‌بامها و یا روی برجهای مرتفع و بلند می‌گذارند و به گمان خود روح آنها را در این جشن و سرور شركت می‌دهند

در هفته آخر سال دسته‌هائی در شهر راه می‌افتاد، یكی از آنها آتش‌افروز بود. چهار پنج نفر دست و صورت و گردن خود را سیاه كرده، مقداری خمیر بسر گرفته، روی آن پنبه و كهنه آغشته بنفط گذاشته و آتش به آن می‌زدند و هریك یك مشعلی هم بدست داشتند و با ضرب تنبك و تصنیف‌خوانی عده دیگری، دوره افتاده از هر دكان شاهی صد دیناری میگرفتند و ذكر آنها این شعر بود

سال 94 با همه فراز و نشیبی که در حوزه فکر و فرهنگ داشت رو به اتمام است، اینک فرصتی مغتنم است تا به سراغ اهالی فکر برویم و سؤال کنیم که چه موضوعی در سال گذشته دغدغه فکری‌شان شده بود؟ هدف ما در این نوشتار مرور وقایع اندیشه‌ای سال گذشته نیست بلکه صرفاً می‌کوشیم به اظهار نظر چند تن از استادان این حوزه بسنده کنیم.