تا شناختن تاریخ ایران روزگار قاجاریه – چنانکه باید و شاید – هنوز راه درازی در پیش داریم. شاید گزاف نباشد که بگوییم آنچه تاکنون انجام شده در برابر آنچه باید انجام شود مشتی است نمونه خروار. یکی از قلمروها که باید شناخته شود حیات مردان نامی (و حتی غیرنامی، کم‌نام و فراموش شده، گمنام مانده، گمنام شده و... ) روزگار قاجاریه است. نوشتن تک‌نگاری‌های دقیق و مستند درباره زندگی رجال و بزرگان آن روزگار می‌تواند بر پاره‌ای از ابعاد و زوایای تاریخ سیاسی و اجتماعی و فرهنگی آن عصر پرتو بیفکند. نوشته حاضر به یکی از همین‌گونه کسان اختصاص دارد: میرزا هدایت‌الله وزیر‌دفتر‌آشتیانی.
مراسم رونمايي از كتاب «راز ساز در ساختار تار» نوشته مازيار حيدري همزمان با سالگرد درگذشت يحيي تارساز با حضور اساتيد و اهالي موسيقي در فرهنگسراي نياوران برگزار شد. پيمان شكيبايي‌پور، استاد موسيقي و پژوهشگر در ابتداي اين مراسم درباره اين كتاب توضيح داد: «راز ساز» در ساختار تار سال‌ها تلاش خنياگران را به تصوير كشيده و راه را براي آيندگان هموار ساخته، به پاس آنهايي كه آموختند و ياري دادند تا گوشه‌هايي از فرهنگ موسيقي ايران را ثبت كنند. به گفته او اين كتاب مورد تاييد سازمان يونسكو قرار گرفته و اثر بسيار ارزشمندي است كه به عنوان مرجعي براي شناخت و فراگيري ساخت تار به عنوان زيباترين ساز ايراني به حساب مي‌آيد.
آينده‌پژوهي يكي از مفاهيمي است كه اين روزها بسيار باب شده و بسيار كتاب و مقاله در اين باره ترجمه و تاليف شده است. آينده‌پژوهي مشتمل بر مجموعه تلاش‌هايي است كه بااستفاده از تجزيه و تحليل منابع، الگوها و عوامل تغيير يا ثبات، به تجسم آينده‌هاي بالقوه و برنامه‌ريزي براي آنها مي‌پردازد. همچنين منعكس مي‌كند چگونه از دل تغييرات (يا تغيير نكردن) «امروز»، واقعيت «فردا» تولد مي‌يابد. موضوعات آينده‌پژوهي دربرگيرنده گونه‌هاي «ممكن»، «محتمل» و «مطلوب» براي دگرگوني از حال به آينده هستند.
جشنواره‌های «پایتخت کتاب ایران» و «روستاها و عشایر دوستدار کتاب» در حالی به کار خود پایان دادند که شهر نیشابور به عنوان دومین پایتخت کتاب ایران معرفی شد. به گزارش «ایران»، از مراسم اختتامیه این دو جشنواره که عصر روز گذشته با یک ساعت تأخیر در تالار وحدت و با حضور جمعی از مسئولان کشوری و فرهنگی برگزار شد، اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهوری ضمن تأکید بر این مسأله که سیاست، اجتماع و اقتصاد بدون کتاب ناقص است گفت: «در روزگاری که شاهد شکوفایی فناوری هستیم نباید گمان کنیم که این تحولات ما را از کتاب بی‌نیاز می‌کنند
یکی از برجستهترین عناصر فرهنگ معنوی اقوام ساکن در آسیای مرکزی نوروز است. این میراث معنوی آن گونه در زندگی مردمان گونهگوننژاد و چندگونزبان این منطقه تأثیر گذاشته است که مشکل بتوان ویژگی قومی خاصی برای آن در نظر گرفت. هرچه هست زمانی که نوبت این آیین دیرینهسال فرا می‌رسد خون تازهای در رگرگ پیکر افسرده این خاک جاری و شادی، تازگی، طراوت و زندگی دوباره با مردم همراه و همراز میشود؛ اما اگر بنا باشد ملتی از ملتهای ساکن این منطقه را از نظر هماهنگی با دوران شکلگیری این سنت باستانی برابر بدانیم، این ملت کسی نیست جز تاجیکان آریایینژاد.
صفحه اول روزنامه های امروز سه شنبه 18 اسفند
سال‌ها است که محوطه باستانی "جوبجی" با آثاری از دوره عیلامی تا اشکانی به حال خود رها شده و با مشکلات عدیده‌ای از کشت و زرع بر روی عرصه تا جاده‌کشی و حفاری‌های غیر مجاز دست و پنجه نرم می‌کند.
"علی باباچاهی" می‌گوید: زمانی که تیراژ کتاب‌های رمان، شعر، فلسفه و آثار تحقیقی و پژوهشی به 400 نسخه و بعضا کمتر می‌رسد دیگر «آنچه عیان است چه حاجت به بیان است؟!»
اگرچه مشكلات و ناكارآمدي اقتصادي در دستگاه قاجار هميشه وجود داشت اما در دوران سلطنت مظفرالدين شاه و در اثر حوادث گوناگون بي نظمي بسيار افزايش يافت و دولت ايران را با خطر جدي مواجه ساخت. بخشش‌هاي بي‌حساب، مخارج سفر‌هاي شاهانه به اروپا، طمع و حرص و چپاول درباريان، كار را به آنجا كشانيد كه خزانه تهي شد. افزون بر اين، در آن زمان، باقيمانده مستشاران روسي در قزاقخانه، فرانسويان در نيروي نظامي (كه فقط اسمي از آن باقي بود)، عناصر بلژيكي در گمركات، سوئدي‌ها و ايتاليايي‌ها در ژاندارمري، از خزانه دولت ايران مقرري مي‌گرفتند. در واقع هيچ‌گونه مقررات صحيح يا سازمان اداري در اين وزارتخانه وجود نداشت. اداره امور مالي كشور به دست افراد معدودي بود كه مستوفي ناميده مي‌شدند. عيب بزرگ آنها اين بود كه محافظه‌كار بودند و حساب پس نمي‌دادند.
قزاق‌ها پيكر به خون آغشته او را توي تابوتي گذارده و به دوش حمالان داده، به اداره نظميه آوردند. گروه بس انبوهي براي تماشاگر گرد آمده بودند و مردم بي‌سروپا بي‌شرمي آغازيدند و گرد جنازه را فراگرفته و كف مي‌زدند زيرا چاپلوسان و مردم دويه [را ] اين‌بار هم نوبت آن رسيده بود كه براي دشمنان آزادي شيرين كاري نمايند. و بي‌گفت‌وگو بسياري از آن بي‌شرمان كساني بودند كه تا پريروز در پاي نطق‌هاي خياباني كف زده و زنده باد مي‌گفتند چه، مردم بي‌سروپا را، در زمان روزگاري، شيوه و خوي همين است
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید