اخبار و گزارش

جواد مجابی ،طنزپرداز و نویسندۀ معاصر، سخنران این نشست بود. نشر ثالث کتابی از ایشان آماده انتشار دارد با موضوع «تاریخ طنز در ایران» که نویسنده در بخشی از آن به طنزپردازی سعدی می‎پردازد و مجابی در شب«طنز سعدی» مفصل در همین باره سخن گفت

از میانه دهه ١٣٧٠ خورشیدی بود كه مباحث موسوم به پست‌مدرن و پست‌مدرنیسم در ایران رواج بسیار یافت، اگرچه ایرانیان از چند دهه پیش جسته و گریخته با متفكران جدیدی كه درست یا غلط با این صفت خوانده می‌شدند، آشنایی‌هایی داشتند. در این سال‌ها آثار بسیاری از یا درباره اندیشمندانی چون فوكو، لیوتار، بودریار، جیمسون و... ترجمه و تالیف می‌شد و بحث از پسامدرنیته سكه روز بود، هر كس نیز مراد خود را از این مباحث می‌جست، برخی برای نفی تجدد و دستاوردهای آن، گروهی برای رد خوانش‌های تمامیت‌خواه و سیاست‌زده و عده‌ای برای آنكه به هر طریق حرفی نو بزنند و مطابق مد روز باشند و در نتیجه مواجهه‌شان از سر تفنن فراتر نمی‌رفت.

ژازه تباتبایی در تاریخ ۱۳۰۹ در شهر تهران در یک خانواده نسبتا مذهبی به‌دنیا آمد. پدرش نظامی بود و در روزهای عزاداری خرجی می‌داد و درِ خانه‌اش به‌روی مستمندان گشوده بود. مادر ژازه از تبار هنرمندان بود و ژازه در زندگی خود گرایش به‌ این‌سو داشت؛ به‌طوری‌که هیچ‌گاه علاقه‌مندی خود را به مادر و پدربزرگ هنرمندش کتمان نکرده ‌است. ژازه تباتبایی به استثنای چندصباحی که در شهر «ویگو»ی اسپانیا زندگی کرده ‌است، همه عمر خود را در شهر تهران، خیابان طالقانی (تخت‌جمشید سابق)، کوچه پاییز می‌گذراند (محل گالری هنر جدید و کارگاه هنری هنرمند). ژازه خاطرات کودکی و نوجوانی خود را که در این منطقه گذشته، در کتاب خودنوشته‌ای با عنوان «شطرنج زندگی» به‌تفصیل بیان کرده است. کتاب، حکایت از زندگی اولیه هنرمند و جذابیت‌های زندگی آن دوران و هستی هنرمند دارد.

زمانی که نهم آذر 1322 کنفرانس چهار روزه رهبران سه کشور عضو متفقین در تهران به پایان رسید، گویا سرنوشت جنگ نیز تعیین شده بود. از قضا ایران که در جنگ جهانی دوم همواره نقش پل پیروزی را ایفا کرده بود در سال‌های به شماره افتادن نفس ارتش آلمان نیز چاره‌ای جز میزبانی نشستی که فرانکلین روزولت، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، وینستون چرچیل، نخست‌وزیر وقت انگلیس و ژوزف استالین، رهبر وقت اتحاد جماهیر شوروی در آن شرکت داشتند، نداشت؛ نشستی که شاه جوان ایران را در آن تحقیر کردند و هیچ یک حاضر نشدند به دیدار شاه بروند.

برای بررسی دوران امام رضا‌(ع) باید نگاهی به زمانه ائمه پس از شهادت امام حسین‌(ع) داشت. دوران ائمه (ع) به‌خصوص بعد از شهادت امام حسین‌(ع) دارای شرایط مختلفی بود و هر یک از امامان طبق زمان عمل کرده و رسالت خود را انجام داده‌اند. امام سجاد‌(ع) در دوران پلیسی و خفقان بنی‌امیه زندگی می‌کرد و چون این زمان دوران تثبیت قدرت آنان بود، ایشان چاره‌ای نداشت جز اینکه مسائل اعتقادی، اجتماعی و سیاسی را به زبان دعا بیان کند. دعاهای صحیفه سجادیه تنها دعای فردی و روابط بین انسان و خدا نیست؛ بلکه مسائل اعتقادی، اجتماعی و سیاسی نیز در آن وجود دارد.

سخن گفتن از میرزا کوچک خان هم دشوار است و هم آسان. دشوار است چون با گذشت 95 سال از شهادت او هنوز مرام و شخصیتش در پرده‌ای از ابهام و گمان و غرض قرار دارد و آسان است چون زندگی و سخنان این گیلکِ آزاده چنان است که تصویری روشن از شخصیت و عقاید او را می‌نمایاند. قضاوت‌ها که بیشتر از سر ناآگاهی، غرض‌ورزی یا مصادره به مطلوب است، او را از مذهبیِ قشری تا بلشویکِ وابسته و از ماجراجویِ فرصت‌طلب تا یاغیِ تجزیه‌طلب معرفی می‌کند.

صفحه اول روزنامه های امروز شنبه 13 آذر

محمدرضا حکیمی، متفکر و نویسنده ایرانی در سال ۱۳۸۱ در رابطه با مبانی اسلام نامه‌ای به فیدل کاسترو نوشت و در آن از موضوعات مختلف دینی مثل قرآن، پیامبر و ائمه اطهار سخن گفت.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: یکی از مشکلات آمدن علم مدرن با مفاهیم و تعاریف بومی اش این است که به هیچ عنوان متناظر مفاهیم فرهنگ ما نیست.

حیات مبارك محمد رسول‌الله (ص) بنیانگذار دین مبین اسلام تاثیری شگرف و ژرف در زندگی فردی و اجتماعی مردمان جزیره العرب به جای گذاشت و همه ابعاد حیات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایشان را دچار تحول ساخت؛ به گونه‌ای كه می‌توان ظهور اسلام را انقلابی اساسی در این منطقه تلقی كرد. به تعبیر یكی از پژوهشگران رسالت آن حضرت (ص) ساختارهای تاریخی پیشین را به چالش طلبید، در محور سیاسی- اجتماعی رسول اكرم (ص) ساختار امت اسلامی را جایگزین نظام پیشین قبیله‌ای ساخت، در محور فكری، ایشان عقیده و باور دینی را به جای تعصب نشاند و در محور اقتصادی قسط و عدل را جانشین غنیمت كرد.