اخبار و گزارش

واقعه کربلا، در مقایسه با سایر وقایع تاریخی به مراتب تأثیرگذاری پایدارتری دارد؛ چنین تأثیرگذاری، در بارزترین پیامد، موجد جریان‌های اجتماعی همه جانبه‌ای است که در ابعاد گوناگون سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، مذهبی، فکری و... متبلور می‌شود. از این رو، این وقایع را باید دارای ماهیتی «فراتاریخی» دانست که اگرچه هویت تاریخی آن را مخدوش نمی‌کند اما صرفاً تاریخی بودن آن را نیز برنمی‌تابد و واقعه کربلا بدین لحاظ در زمره کم‌نظیرترین وقایع است.

هرگاه صفحاتی از تاریخ عاشورا و کربلا را از نظر بگذرانیم، کافی است اندکی درنگ کنیم تا این پرسش بنیادین، ذهنمان را به آشوب بکشاند: براستی، امام حسین ‌علیه‌السلام‌ چرا در آن زمانه دست به کاری زد که فرجامش از آغاز معلوم بود؟ آیا او به قدر عبدالله‌بن عباس و محمدبن حنفیه و دیگر بزرگان جامعه اسلامی در آن زمانه که برایش دل می‌سوزاندند و از آن قیام بازش می‌داشتند، بینش اجتماعی نداشت و به واقعیت‌های روزگار خود آشنا نبود؟ اما اگر اندکی، فقط اندکی، با شخصیت این بزرگوار آشنا باشیم، به خود می‌گوییم:

ادبیات در هر کشوری پیوندی نزدیک با زندگی و فرهنگ مردم آن سرزمین دارد؛ تا جایی که می‌توان گفت بخش قابل توجهی از تفاوت آثار ادبی خلق شده در نقاط جغرافیایی مختلف به همین مسأله بازمی گردد؛ به فرهنگی که در شکل گیری‌اش مجموعه‌ای از آداب و رسوم، تفکرات و حتی اعتقادات دینی- مذهبی دخیل هستند.

صفحه اول روزنامه های امروز دوشنبه 19مهر

مدیر یک انتشاراتی، زنده یاد ایرج افشار را فردی خواند که به دلیل خدمات زیاد به کشور، حق بزرگی بر گردن فرهنگ سرزمین کهن ایران دارد.

رئیس کمیسیون هنر و معماری شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: دانشگاه هنرهای سنتی ایرانی - اسلامی استاد فرشچیان در مرحله ابلاغ اساسنامه است و تا پایان سال جاری راه اندازی می شود.

رییس انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس معتقد است، شناسایی نشدن اسناد تصویری و عکس‌های قدیمی باعث خروج تعدادی از آن‌ها از کشور شده و ضربه‌ای سنگین و غیرقابل جبران را به تاریخ تصویری ما وارد کرده است.

مراسم سوگواری محرم در شهرهای مختلف ایران آداب و سنت‌های خاص خود را دارد. کتاب «آئین سوگواری در فرهنگ مردم اردیب» گوشه‌ای از این آئین‌ها را مراکز کویری ایران شرح داده است.

«تعزیه» شکل مذهبی نمایش در ایران است که واقعه عاشورا،مصائب و شهادت امام حسین (ع) در صحرای کربلا را به اجرا می گذارد. این آئین اسطوره ای و نمایشی، مراسمی گروهی است و ویژگی آن شرکت همگان دراین آیین است.

«سفرنامه گیلان و مازندران» نوشته موسیو بهلر فرانسوی، سرتیپ دربار ناصرالدین شاه قاجار است. سفرنامه این فرانسوی در واقع شرح جست‌وجوهای نظامی او به شمار می‌آید که به واسطه مهارت‌اش در کارهای جغرافیایی، هندسی، نقشه‌کشی و اردوکشی، از معلمی دارالفنون به سرتیپی ارتش ایران رسید و به ماموریتی برای مطالعه درباره ساخت قلعه‌های دفاعی به این مناطق فرستاده شد. آگاهی‌هایی درباره احوال شخصی موسیو بهلر در دست نیست جز آن که می‌دانیم این فرانسوی از دیپلمه‌های مدرسه پلی‌تکنیک پاریس بود و در سال ١٢٦٩ خورشیدی به تهران آمد.