این قاری برجسته مصری در ۳۰ نوامبر ۱۹۳۰ به دنیا آمده بود و نائب رئیس دانشکده قاریان مصر بود و تنها کسی بود که به مدت ۲۲ سال داور مسابقات بینالمللی مالزی بود. وی قبل از ده سالگی حافظ کل قرآن شد و تا ۱۱ سالگی توانست دروس احکام قرآنی خود را به پایان برساند و وارد انستیتو قرائات شد و تا سال ۱۹۶۰ در این انستیتو به تحصیل علم پرداخت. طنطاوی سپس به تدریس در شعب الازهر در مصر پرداخت و مدتی را نیز به دعوت عربستان هشت سال به عنوان مدرس قرائت و تجوید در مدینه منوره به تدریس پرداخت.
شيخ محمدتقي فرزند ملامحمد آملي در تهران ديده به جهان گشود و در محضر عالماني چون شيخ عبدالنبي نوري و ميرزا حسن كرمانشاهي تلمذ نمود. مدتي در نجف اشرف از محضر درس ميرزاي نائيني، آقا ضياء عراقي و آقا سيدابوالحسن اصفهاني بهره گرفت. سپس به تهران بازگشت و به مدت بيش از چهل سال به تصنيف و تدريس اشتغال ورزيد.
شيخ عبدالجواد اديب نيشابوري، شاعر ايراني در سال 1281 ق در نيشابور به دنيا آمد. در سنين كودكي به علت ابتلا به بيماري آبله، يك چشم او نابينا شد ولي با پشتكار و علاقهي فراوان، به تحصيل و فراگيري علم و دانش پرداخت. اديب، پس از مهارت يافتن در ادبيات عرب وديگر علوم متداول زمان، به مدت بيش از چهل سال در مدارس مشهد به تدريس پرداخت.
جووانی بوکاچیو (به ایتالیایی: Giovanni Boccaccio) (زاده ۱۶ ژوئن ۱۳۱۳ - درگذشته ۲۱ دسامبر ۱۳۷۳) یکی از چهرههای برجسته تاریخ ادبیات ایتالیاست. او را در کنار دانته یکی از اصلاحگران زبان ایتالیایی میدانند . بوکاچیو همچنین از مقامات دولتی فلورانس بود و فضای بسیاری از داستانهایش در این شهر میگذرد. شهرت بوکاچیو نشأت گرفته از مجموعه قصههایی است که او در کتاب بسیار معروف خود دکامرون گردهم آوردهاست. بوکاچیو بنا به گفته خودش قصه نویسی را از هفت سالگی اغاز کرد و در طول عمرخود شیفته مسافرت و تفحص در آداب و رسوم و روحیات مردم بود.
مائوتسه تونگ، رهبر پيشين چين و پايهگذار چين كمونيست در 26 دسامبر 1893م در ايالت هونان چين به دنيا آمد. وي كه از كودكي، ظلم حاكمان را ميديد، با عادت دادن خود به سختيها، خويشتن را براي مبارزهاي همگاني آماده ميساخت. مائو در سال 1921م با الهام از حزب كمونيستي در شوروي، حزب كمونيست چين را با 12 عضو كه خود رياست آن را بر عهده داشت، تشكيل داد
ابوجعفر محمد بن محمد رازی معروف به قطبالدین رازی یکی از دانشمندان قرن هشتم هجری است. او عالمی محقق و حکیمی دانشمند بود. قطبالدین در فقه اسلامی و ادبیات عرب مهارت داشت. او در حکمت و کلام و منطق اسلامی تبحر و مهارت بیشتری پیدا نمود. قطبالدین اصلاً از مردم ورامین و شهر ری بود و نسبش به این بابویه قمی منتهی میشود. وی پس از تحصیلات در ایران ضمن مسافرتهای متعدد، سرانجام گمشده خویش را در حله یافت. سپس به محضر علامه حلی شتافت و چند سالی از کرسی درس او استفاده نمود.
حضرت امام علی بن موسی الرضا(ع) در مدینه ی منوره به دنیا آمد. ابوالحسن كنیه و رضا، صابر، رضی و وفی از القاب آن حضرت میباشند. مادرش ام البنین كه تكتم، نجمه و طاهرهاش نیز میخوانند. هارون الرشید، محمد امین و عبداللَّه مأمون در زمان امام رضا(ع) خلافت كردند. تنها فرزند امام رضا(ع) حضرت جوادالائمه(ع) می باشد. آن حضرت در اواخر عمر، به درخواست مامون عباسی، به مرو رفته و به اصرار خلیفه، ولایتعهدی او را میپذیرد. با پذیرش ولایتعهدی، مامون قصد داشت هم امام را تحت نظرِ خود داشته باشد و هم خود را دوستدار اهل بیت عنوان كرده و از محبوبیت برخوردار گردد. اما سرانجام مامون، خود، امام را به شهادت رساند.
حاج میرزا محمدباقر بن احمد آشتیانی، در سال 1284ش (1323ق) در خاندانی اهل علم و فضیلت در تهران به دنیا آمد. وی پس از فراغت از سطوح اولیه، به نجف اشرف رفت و در محضر درس آیات عظام: سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی، سیدابوالحسن اصفهانی و میرزای نایینی، فقه و اصول را آموخت. آیت الله آشتیانی از آن پس در تهران اقامت گزید و سالیان طولانی در مدرسه مروی به تدریس معقول و منقول همت گماشت. ایشان همچنین مدتی نمایندگی و وكالت مطلقه از طرف آیت الله سید ابوالقاسم خویی داشت و شهریه حوزه علمیه قم را از طرف معظمٌ له میپرداخت.
آیت الله سید حسین بدلا در سال 1286ش (1326ق) در قم به دنیا آمد. وی در ابتدا به فراگیری علوم اسلامی روی آورد و از محضر استادانی همچون: شیخ ابوالقاسم كبیر قمی، آخوند ملاعلی همدانی و سید محمدرضا گلپایگانی استفاده نمود.آیت الله بدلا از آن پس در درس آیت الله شیخ عبدالكریم حائری یزدی حاضر شد و طی سالیان متمادی، به مدارج بالای علمی و اخلاقی دست یافت. ایشان از آن پس، به تبلیغ و ترویج معارف دین و احكام شرعی پرداخت و منشأ خدمات خیر گردید. همچنین حضور آیت اللَّه بدلا در حوزه در مقطع فشارهای رضاخانی و تلاشهای آیت اللَّه حائری یزدی جهت حفظ این كانون نشر معارف ناب دین، دوستی عمیق با آیت اللَّه سیدمحمود طالقانی، حضور مداوم و ارتباط با محافل دینی و ملی تهران، موجب گشته بود كه در شناخت ماهیت جریانهای فرهنگی و سیاسی جامعه و حوزه، از نگاهی موشكافانه و عبرت جو برخوردار باشد.
حضرت آیت الله سید حسن طاهری خرمآبادی در روز اول خرداد ماه 1317 هجری شمسی در خرمآباد به دنیا آمد. پدرش مرحوم حاج سید حیدر طاهری خرمآبادی از شاگردان برجستة مرحوم آیتالله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی و از دوستان نزدیک حضرت امام(ره) و آیتالله گلپایگانی(ره) بود که پس از سالها تحصیل و بهره بردن از محضر عالمان بزرگ حوزه علمیه اصفهان، مشهد و قم با درخواست مردم شریف خرم آباد به زادگاه خود بازگشت و تا آخر عمر به رتق و فتق امور مردم همت گماشت. از ویژگیهای بارز مرحوم حاج سید حیدر برخورداری از محبوبیت فراوان بین مردم و علمای شهر، حلم و بردباری و عدم علاقه به زخارف دنیا و مادیات بود.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید