مقاله

این مقام مرتبه ظهور امر ولایت است؛ یعنی مراتبی که در سه مقام قبلی در مواضع رسالت مکنون بود، در مرتبه امامت آشکار می‌گردد. در واقع مرتبه امامت، مرتبه ظهور «روح» است، همان روح که در آیه «یسئلونک عن الرّوح قل الروح من امر ربی» به آن اشاره شده است.

در سال‌های اخیر، رجوع به آموزه‌های رواقی‌گری و بازخوانی و ترویج آنها رواجی بی‌سابقه یافته. «رواقی‌گری» عنوان مكتب یا نحله یا جریانی فكری است كه خاستگاهش به یونان قرون سوم و دوم پیش از میلاد باز می‌گردد، یعنی زمانی كه با قدرت گرفتن اسكندر، آزادی و استقلال دولتشهر یونانی از بین رفت و اندیشه امپراتوری بر نگرش دولتشهری غلبه پیدا كرد.

بحثی که بنده می‌خواهم درباره فارابی بیان کنم، مربوط به پزشکی او می‌شود، گرچه در کتاب «عیون الأنباء فی طبقات الأطباء» بیان شده است که او در پزشکی بسیار ماهر و استاد بوده، اما علی رغم اینکه تمام رساله‌های فارابی را در آنجا نام برده، هیچ اثری از پزشکی وی نام برده نشده است.

ایران‌شناسان و شرق‌شناسان فرنگی غالباً خاستگاهی امنیتی و اطلاعاتی داشتند. خیلی از آ‌نها عضو وزارتخانه‌های اطلاعات و امنیت کشورشان بودند. حتی باید گفت خیلی از آنها خبرچین‌های دستگاه امنیتی کشور خود در ممالک شرقی بودند.

امروز ( یکشنبه ١٧ بهمن) جمعی کوچک در فرهنگستان زبان وادب فارسی (همکاران و پژوهشگران گروه ادبیات معاصر) زاد روز بزرگی از بزرگان فرهنگ ایران را، البته با تأخیری چند روزه، جشن گرفتند. مناسبت این جشن کوچک در ادای احترام به زاد روز‌ِ آن بی‌تردید «بزرگ» بی نظیرِ فرهنگ ایران، تولد استاد احمد سمیعی گیلانی در ١١بهمن ١٢٩٩ بود.

دکتر عباس زریاب خویی، از جمله پیشگامان و چهره‌های ماندگار تاریخ معاصر این کهن مرزو بوم در بیست و هفت سال پیش، در 14 بهمن‌ماه 1373درگذشت. او یکی از عاشقان ایران و زبان فارسی و به گواهی آثارش دره نادره تاریخ، ادب و فرهنگ ایران بود.

استاد زریاب اندکی پیش از آنکه رخت از این جهان به دیگر سرا بربندد، تقاضای نگارنده را با لطف و محبت همیشگی اجابت فرمودند و مجموعه دروس ضبط شدۀ خود را که تحت عنوان «تاریخ اسلام» طی سالهای 50-1349 در حسینیۀ ارشاد تهران ایراد کرده بودند، شامل 23 نوار کاست، به این‌جانب سپردند.

شادروان دکتر عباس زریاب خویی در سال 1297 (و شناسنامه‌ای 1298) در شهر خوی متولد شد. از پنج سالگی جهت آموزش قرآن به مکتب سچرده شد و سپس راهی دبستان گردید.

در حوزۀادبیات و علوم انسانی برپایۀ ویژگی‌ها و دلایلی چون: اختلاف تظریات، تفاوت پایگاه علمی و میزان معلومات و گاهی متاسفانه رشک ‌ورزی‌ها و نقد شخصیتهای برخاسته از این علل، بسیار اندک شمارند، استادان و پژوهشگرانی که فضل و فضیلت آنها به تأیید همه یا بیشتر بزرگان دیگر این عرصه برسد...

از جمله سفرهای به یادماندنی از دوران وزارت، سفری بود كه پاییز ۱۳۸۱ به جمهوری آذربایجان داشتم. آنچه بیشتر این سفر را جالب كرد جز ملاقات با رییس‌جمهور وقت؛ حیدر علی‌اُف، اتفاقات پیرامون آن بود.