مقاله

نظیری نیشابوری شاعر شهیر قرن دهم ـ یازدهم هجری به رغم آنکه در موطن خود، نیشابور و نیز در دوران مهاجرت به هندوستان،در میان مسلمانان اهل سنت می زیست و حرمت اعتقادات برادران مسلمان خود را پاس می داشت،اما همواره بر عقاید شیعی خود، پابرجا بود و منقبت پیامبر اکرم و اهل بیت ایشان را از یک مقوله می دانست.

هدف نوشته‌ی حاضر، که براساس یک سخنرانی در سوم اسفند ۱۳۹۵ در خانه‌ی گفتمان شهر و معماری (خانه‌ی وارطان) در سلسله نشست‌های ایرانشهر، تنظیم و تدوین شده، بررسی اجمالی و فشرده‌ی پیوند و نسبت شعر فارسی در دوره‌ی تجدّد، با مسأله‌ی ایران است

حادثه عاشورا از آغاز تا انجام حاوی درس‌های الهیاتی، اخلاقی وتربیتی برای بشریت است. ولی متأسفانه درجامعه شیعه صرفا انگیزه‌ای برای عزاداری وسوگواری شده وآموزه‌های آن تحت‌الشعاع قرارگرفته است.

در پایتخت تکیه های متفاوتی داریم. در اسنادی آمده آن روزگاری که تهران پنج محله داشته (عودلاجان و بازار و سنگلج و دولت و چاله‌میدان) تکیه‌هایش به حدود ۸۰ تکیه می‌رسیده. امروزه تعریف تکیه و حسینیه متفاوت شده.

زنده‌یاد مهدوی دامغانی از جمله کسانی است که به سنت استجازه عمل کرده و پس از تحصیل نزد استادان خود به دریافت اجازه از سوی ایشان مفتخر شده است.

حکمت سهروردی، حکمت اشراقی است، چنان‌که نام کتابش را «حکمه‌الاشراق» گذاشته است؛ یعنی حکمتی که جنبۀ اشراقی دارد و با صراحت ادعا کرده این حکمت، خسروانی است. کلمه «حکمت» در اصطلاح سهروردی همان فلسفه است؛ منتهی فلسفه یک واژه یونانی است که در ابتدا «فیلوسوفیا» بوده است.

فریده مهدوی دامغانی، فرزند زنده‌یاد استاد احمد مهدوی دامغانی، در یادداشتی به ذکر خاطرات خود از مقاطع مختلف زندگی در کنار پدر پرداخته است. متن یادداشت را در ادامه می‌خوانید.

ما قبلا در یادداشتی نشان دادیم كه آنچه جاحظ در كتاب حجج النبوه درباره عقیده شیعه در مورد مصحف زید بن ثابت گفته به معنی اتهام‌زنی به شیعیان از سوی او درباره عقیده تحریف قرآن نیست. سند مهم دیگری كه این نظر را تایید می‌كند و این باور ما را ثابت می‌كند كه باور تحریف قرآن نزد برخی شیعیان و اتهام‌زنی مخالفان به شیعه در این مورد قدیم‌تر از نیمه سده سوم قمری نیست

از اواسط دهۀ 40 تا پیروزی انقلاب، نقطۀ عطفی در اندیشه‌های نوین اسلامی پدید آمد که تأمل و بحث دربارۀ علی امیرالمؤمنین در آن نقشی بسزا داشت. آثار و سخنرانیهای دکتر علی شریعتی، همچون «علی تنهاست»، «علی حقیقتی بر گونۀ اساطیر» را همه کمابیش می‌شناسیم که در بین دانشگاهیان و دانشجویان فراوان هوادار داشت.

درباره موضوع تحریف قرآن یك نكته بسیار مهم معمولا مورد غفلت قرار می‌گیرد و آن اینكه اگر از تحریف قرآن چه در مقام نقص و چه وجود اضافاتی بر قرآن ادعای پاره‌ای از غلات شیعه یا گروه‌های دیگری از میان غیرشیعیان بر وجود تحریف در سده‌های سوم قمری به بعد مقصود است، چنانكه آنچه در كتاب‌هایی مانند قرائات سیاری و مانند آن و پاره‌ای محدود از روایات كافی و كتب حدیثی دیگر می‌بینیم و مربوط به این دوره‌هاست طبعا این ادعاها به دلیل متاخر بودن گزارش‌های‌شان نسبت به زمان عمومی شدن مصحف رسمی قابل اعتنا نیست و حداكثر می‌تواند نشان دهد كه این گروه‌ها سعی در تحریف قرآن داشته یا می‌خواسته‌اند با ادعای وجود تحریف در قرآن عقاید مذهبی خود را تحكیم كنند.