مقاله

در میان فلاسفۀ مسلمان سهروردی نخستین فیلسوف مسلمان است که با تسلط بی نظیر به آیات نورانی قرآن بسیاری از مباحث حِکمی و فلسفی را با استناد به آیات قرآنی طرح نموده است و همچنین، به تأویل آیات بر اساس مبانی حکِمی و فلسفی می پردازد.

اصل سرزمینی با توجه به پیشینه تاریخی آن بدون تکیه به مطالعات نظری شکل گرفته است. با وجود این، درک اصل سرزمینی و اعمال آن در قالب قوانین در حوزه های گوناگون مالکیت فکری، نیازمند مطالعه مبانی نظری و فقهی آن است. چنین مطالعه ای نشان می دهد استناد به این اصل در مالکیت فکری می تواند موجه باشد.

ریچارد دی. ولف استاد بازنشسته ممتاز اقتصاد در دانشگاه ماساچوست- امرست است، جایی که از سال ۱۹۷۳ تا ۲۰۰۸ به تدریس اقتصاد مشغول بود. در حال حاضر وی استاد مدعو روابط بین‌الملل در مقطع تحصیلات عالی در دانشگاه نیواسکول شهر نیویورک است.

لویی آندره ارنست کلوکه(Louis André Ernest Cloque)، فرزند هیپولت کلوکه متولد یازدهم اکتبر 1818 در پاریس، از مدارس سن‌لویی و ورسای فارغ‌التحصیل شد و تحصیل در رشته پزشکی را در دانشکده پزشکی پاریس ادامه داد.

اخیراً رسانه های خبری و فرهنگی ، با نوعی توجه و اقبال و ادبار از ناحیه اصناف فرهنگ و ادبی و عرفانی و ملی و نژادی جامعه ، به قرار صنعت فیلم یا سریال ، از سوی سازمان مطرح و مشهور دنیای فیلم و تصویر و سینما در جهان امروز(هالیود) در ترجمه احوال یکی از نام آورترین اعجوبه های عالم اندیشه و ذوق و مردم شناسی و اصلاح ساحت اعتقاد و ایمان ، جلال الدین بلخی ، ملفب به مولانا که در جهان مغرب و دنیای رسانه فرهنگی جهان ، او را به «رومی» می شناسند؛ مواجه شده اند.

با سقوط دولت صفویه به سال 1135 / 1723 که منجر به پایان اقتدار ایران شد، فرصتی مناسب برای دو کشور روسیه و عتمانی برای تجاوز و تصرف بخش هایی از خاک ایران فراهم شد.

«فلسفه» در اروپا در دوره جدید به جانب جدائی از «حکمت» رفته است، درحالی که در دورة‌مسیحیت (قرون وسطی) فلسفه با کلمه حکمت مرادف بود. بعد از دکارت، فلسفه در اروپا از مبانی حکمت جدا شد؛ اما در تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی، فلسفه همیشه مرادف با حکمت بوده و معارف فلسفی در قالب حکمت عرضه شده و هیچ‌گاه بین علم و حکمت هجران نیفتاده است

در سراسر این سلسله در آن ایام که تعدادی چشمگیر بودند و هنوز هم هستند، شادروان‌ آقا سیدمحمود کزازی به بزرگمردی و سالاری از سران یگانه خاندان کزازی بود، که در روزهای سالمندی به سر می‌برد و گه‌گاه در یکی از چند پاتوق محترمین شهر که اصولا مغازه فروش پارچه‌های مردانه و قماش بود...

سابقۀ تاریخی شهر «مرو» یا «مروشاهجان» به گذشته های دور می رسد. زیرا «مقدسی» بنای آن را به «اسکندر کبیر» بسبت می دهد. «حافظ ابرو» بنیانگذار قهندز «مرو» را «طهمورث» و بانی ربض شهر را «اسکندر رومی» می داند. باری شهر «مرو» در گذشته از شهرهای بسیار آبادان ایران محسوب می شده که به مرور ایام از رونق و اعتبار آن کاسته شده است. البته بحث ما در اینجا پیرامون اوضاع تاریخی و پیشینۀ این شهر نیست.

حیات اجتماعی و سیاسی مرو پس از ویرانی آن با یورش مغولان، تا زمانی که با حمله های منغیتی های حاکم بر بخارای شریف و پس از آن با کاربردهای سیاسی تزارها و روش های استبدادی کمونیستها به کلی از هم پاشید و تپه هایی چند به عنوان یادگارهای باستانی از آن باقی ماند، به دو بخش تقسیم می شود: