مقاله

سپهر شعر و ادبیات ایران در قرون مختلف دارای کواکب و اخترانی است که گاه در پرتو آفتاب شهرت ستارگانی بزرگ چون حافظ یا سعدی حتی در عهد حیات خویش از نگاه ابنای زمان مغفول افتاده اند و پس از گذشت زمانی نه چندان مدید از رحلتشان؛ با نایاب شدن کتب و آثار ایشان، رفته رفته از اوراق ادب محو گشته اند و در گذار پرشتاب روزگار و قهر ایام در حافظۀ جمعی ایرانیان به دست فراموشی سپرده شده اند.

این که کسانی اشتباه عملی و اتفاقی فیلسوف را دستاویز کنند و آن را اصل و جوهر فلسفه فیلسوف بدانند و اعتراف به اشتباه را مسموع و پذیرفته ندانند، رویه‌شان بیشتر به بهانه‌گیری ستیزه‌جویانه شبیه و نزدیک است.

دستورخط فارسی در میان دستاورهای فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شاخص است و خودنمایی می‌کند.

اکنون شصت سال است که با فلسفه زندگی کرده‌ام و زندگی می‌کنم و به آن وفادار بوده‌ام و هرگز قلم را از طاعت اصول فکر خود بیرون نبرده‌ام. نمی‌گویم در این راه اشتباه نکرده‌ام و هر چه گفته و نوشته‌ام، درست بوده است. هیچ کس از خطا مصون نیست، من هم خطاها کرده‌ام؛ اما همواره آنچه به نظرم رسیده، گفته و نوشته‌ام و در هنگام نوشتن، ملاحظه پسندیدن و نپسندیدن اشخاص و گروه‌ها را نکرده‌ام.

شاهنامه بیان تاریخ ایران بر اساس اسناد خیلی قدیمی است و بخشی از عرفان ایرانی در آن دیده می‌شود.

جامی در عرفان اسلامی به نظریه‌ی وحدت وجود اعتقاد دارد و از ارادتمندان اهل بیت(ع) در میان طریقت نقشبندیه است که در این نظریه از ابن‌عربی پیروی می‌نماید. بر اساس این نظریه حقیقتِ وجود، یکی است و اصالت با وحدت است.

شاید پیش از هر چیز یادآوری این نكته نیز ضروری باشد كه در تقسیم‌بندی علوم به عموم دانسته‌های بشری و هر آنچه می‌توان دانایی خواند، «Knowledge» گفته می‌شود اما «Science» تنها آن بخشی از «Knowledge» را شامل می‌شود كه قابل آزمایش و تجربه باشد.

شیخ علی خان؛ فرزند علی‌بیگ زنگنه (میرآخورباشی شاه عباس اول) در سال۱۰۲۰ق متولد شد. به سبب لیاقت و ذکاوت ذاتی‌اش پله‌های ترقی را پیمود و از ۱۰۴۷ق به‌عنوان جانشین پدر به مقام ریاست ایل زنگنه و «میرآخورباشی» دربار منصوب شد.

در تفکر تاریخی شخص تنها مظهر است او نه فقط سلطان اندیشه نیست، بلکه پیرو بی‌چون‌وچرایی است که از پیروی خود خبر ندارد و دعوی استقلال در رأی و عمل می‌کند. فکر تاریخی این وهم و سودا را بر هم می‌زند.

وحدت ارگانیك میان معنا و تجربه، شاخص مهم تحول شعر معاصر و مورد تاكید نیما است.