مقاله

جامع‌نگري که بر آنها حاکم بود، از جمله اين دلايل است؛ ولي به مرور اين موضوع از دست رفت. علوم ديني از علوم طبيعي جدا نبود و همه يکجا درس داده مي‌شدند. تا زماني که وضعيت به اين شکل بود، تنها يک روح حاکم بود. صحبت علم و دين به صورت دو موضوع منفک و جدا از هم نبود. يک جهان‌بيني بر روش آنها حاکم بود. کار علمي را به شيوه علمي و با ديد وسيعي به کليت قضايا نگاه مي‌كردند.

«آزادگان» در شاهنامه به دو معنا به كار گرفته شده است: نخست گروه ويژه‌اي از ايرانيان داراي تبار برجسته كه در شمار بزرگ‌زادگان و شاهزادگانند و در ميدانهاي نبرد از فرماندهان و برترينهاي سپاهند و اين با نقش آنان در روزگار ساساني همخواني دارد؛ دوم، همة ايرانيان كه در شاهنامه بيشتر بدين معنا به كار رفته است.

مردم این سرزمین از گذشت های با شکوه و تمدنی ریشه دار برخوردار بوده اند، به گونهای که برای همه امور زندگی برنامه و راه روشی مخصوص داشته اند، موضوع غذا خوردن و آداب آن در ایران به سبب اهمیت و نقش مهم آن در سلامت فرد و جامعه، سخت مورد توجه بوده است. آنچه جای تأسف دارد از دست رفتن منابع ایرانی برای اطلاع از آیین زندگانی این مردم است.

اسلام به عنوان دینی تمدن‌ساز و فرهنگ‌ساز همواره شرایط و لوازم توسعه‌ اقتصادی را با توسعه‌ فرهنگی ملازم دانسته است. مهم‌ترین فعالیت نظام برنامه‌ریزی و مدیریتی برای توسعه‌ اقتصادی و فرهنگی در جامعه باید ناظر به یافتن راه‌حل‌هایی فرهنگی و ایدئولوژیک برای توسعه‌ اقتصادی باشد. به بیان دیگر، تا زمانی که نحوه‌ نگرش یا همان فرهنگ افراد جامعه، صرفاً نگرشی مادی و منفعت طلبانه باشد، توسعه‌ اقتصادی محقق نخواهد شد.

در نامه تنسر به گشنسب، تنسر نفر دوم كشور پس از اردشیر بابكان است كه هم وزیر و هم موبدان موبد دستگاه حكومت ساسانی است. وزیر همواره در كنار شاه است؛ ولی وزیران باید مراقب رفتار و كارهای خود باشند و از او فرمانبری كنند. شاپور، وزیر خود را به خراسان فرستاد تا باشندگان آنجا را به اطاعت از او فراخواند. وزیر به خراسان رفت و به‌اندازه‌ای با مردم خوش رفتاری كرد كه او را بیش از شاپور خواستار شدند؛ سپس با بزرگان خراسان نزد شاپور بازگشت. شاپور كه از ماجرا خبر داشت، ناگهان سر وزیر را برید و پیش پای بزرگان خراسان افكند و آنان از بیم جان مطیع شاپور گشتند!

استاد مطهری نکته ظریفی بیان کرده است با این مضمون که خط مشی خلفای عباسی از ایرادات بسیاری برخوردار بود و ائمه معصومین(ع) آن موضوعات را به کرات عنوان کرده و از آن برحذر می‌داشتند. در همان دوره بود که ترجمه متون از زبان یونانی به عربی شروع شد. در واقع ترجمه متون تنها موردی بود که ائمه(ع) آن را تأیید فرموده و ایرادی به آن وارد نکردند. آن بزرگواران فراگیری هر چیزی را که کیان اسلام به آن بسته باشد، تشویق مي‌كرد ند؛ بنابراین می توان گفت مهمترین عامل در پیشرفت تمدن اسلامی، قرآن و سنت بود که سفارش مي‌كردند: آن را از هر جایی فرا بگیرید.

فريدالدين عطار نيشابوري، حدود سال پانصد و چهل هجري قمري در کدکن نيشابور ديده به جهان گشود و به سال ششصد و هيجده در قتل عام نيشابور به دست سربازان مغول کشته شد.شمار آثاري که به وي نسبت داده شده، بسيار زياد است، اما در اين ميان آنچه بي ترديد به او تعلق دارد، عبارت است از: ديوان قصايد و غزليات، منطق الطير، الهي نامه، اسرارنامه، مصيبت نامه، مختارنامه و تذکرة الاوليا.در بيان سبب ورود او به حلقه صوفيان و گرايش به عرفان در نفحات الانس جامي نقل شده است که «روزي در دکان عطاري مشغول و مشعوف معامله بود، درويشي آن جا رسيد. درويش گفت: اي خواجه تو چگونه خواهي مرد. عطار گفت: چنان که تو خواهي مرد. درويش گفت: تو همچون من مي تواني مرد. عطار گفت: بلي، درويش ، کاسه چوبين داشت، زير سر نهاد و گفت الله و جان بداد. عطار را حال متغير شد و دکان بر هم زد و به اين طريق درآمد.». اما واقعيت اين است که شيخ عطار از کودکي به عرفان متمايل بود .

نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران یکی از مهم‌ترین رویدادهای فرهنگی کشور و مهم‌ترین اتفاق در حوزه کتاب و ادبیات است که انتظار می‌رود امسال با تغییر دولت با چهره‌ای متفاوت نسبت به چند سال گذشته و با کیفیت بهتری برگزار شود.

نظام شاهنشاهي گونه‌اي ويژه از نظام حكومتي بوده كه در آن شاهنشاه، برفراز هرم سياسي كشور، بر شاهان نيمه‌مستقل استانهاي ايران فرمان مي‌رانده است. اين نظام سياسي در دوران هخامنشي پايه‌گذاري شد و در دوران اشكاني و ساساني ادامه يافت. در اين‌گونه نظام، همه كارها در كشور بر محور شاه مي‌چرخيد. او هسته مركزي نيروهاي فكري، سياسي، اجتماعي، ديني، آييني، نظامي و فرهنگي جامعه به‌شمار مي‌آمد.

باستان‌شناسان ایران با اعتراض به موانع ورود ریچارد فرای ایران‌شناس برجسته‌ آمریکایی، نه‌تنها «ایران‌شناسی» او را عالمانه و اندیشمندانه عنوان کردند که «ایران‌دوستی»‌اش را صمیمانه و بی‌پیرایه دانستند. حکمت‌الله ملاصالحی در یادداشتی اعلام داشت: «آثار فراوان و پرمایه فرای درباره تاریخ و فرهنگ و هنر ایران بیانگر شناساندن جغرافیای فراخ میراث ایران در سطح جامعه جهانی است و همچنین مصداق و مؤید وسعت اندیشه و آگاهی او درباره ایران و صداقت و صمیمیت ایران‌دوستی اوست».