مقاله

نقد اسطوره‌ای، شیوه‌ای میان رشته‌ای است که از سویی بر یافته‌های روان‌شناختی و از سوی دیگر بر مطالعات اسطوره‌شناختی، انسان‌شناختی و تحلیل ادیان و تمدن‌ها استوار است.

نوروز، جشنی باستانی و ایرانی است که همه ساله در روز اول بهار آن را جشن می‌گیریم. نوروز، همچنین نمادی است از بیداری طبیعت از خواب زمستانی و مرکی که به رستاخیز و زندگی منتهی می‌شود و به همین مناسبت جشن مربوط به فروهرها نیز بوده است.

سعدی، حکمت دانی است برجسته که شخصیتش آمیزه ای از مدرسه، محیط، سفر و استعداد خدادادی است. سعدی اهل نظر است و حکمت عملی و نظری در همة آثارش جایگاه ویژه ای دارد و اگرچه در نظامیه بغداد فقه شافعی و کلام اشعری خوانده است، اما به مدد اندیشه و عرفان از آنان گذشته و خود صاحب اثر و نظری ماندگار در حکمت دینی و زبان فارسی شده است.

مقاله حاضر‘مقام و اعتبار پژوهشی میراثهای مشترک فرهنگ غنی و پویای ایران و شبه قاره را در تکوین بخش مهمی از ادب فارسی در دورانی طولانی ودر قلمروی گسترده مورد مطالعه قرار میدهد و اهمیت توجه به آن را به عنوان یکی از موازین استمرار وگسترش ادبیات وهنر ایرانی ومبانی معنوی و اخلاقی انسانی که در ادب ایرانیان آکنده است و دربخش مهمی از قلمرو فرهنگ ایرانی و اسلامی در پرده فراموشی قرار گرفته است مورد تأکید قرار میدهد.

رابطه بین زبان و واقعیت که از دیرباز مورد توجه فلاسفه بوده، در سده اخیر به دیگر حوزه‌های علوم انسانی خصوصاً روانشناسی و زبانشناسی نیز راه یافته است. اغلب فیلسوفان، روانشناسان و معناشناسان تا دهه‌های اخیر زبان را منفک از مقوله شناخت و واقعیت فرض می‌کردند.

احمد عزیزی از شاعران نسل اول انقلاب و همراه و هم نفس بزرگانی چون سلمان هراتی، سید حسن حسینی، قیصر امین پور، نصرالله مردانی، و سپیده کاشانی بود. شاعری که نامش بیشتر با مثنوی‌های درخشان و شطحیاتش در اذهان تداعی می شود. مثنوی‌هایی با طراوت، جاندار و «از جنس زمان»…

خبر این که «کارشناسان انجمن آسیایی [کلکته] … به شکلی کاملا تصادفی، دستنوشته‌ای با اوراق زرد و کهنه یافته‌اند که به زودی متوجه شدند نسخه ناشناخته‌ای از دیوان حافظ است»، و این که در این «دیوان نویافته، غزلی هست با مطلع “بحمدالله که بازم دیدن رویت میسر شد” که در نسخه‌هایی که تا کنون می‌شناسیم، وجود ندارد»،خبر خوشی است.

فرهنگ و تمدن ایران زمین به‌عنوان یکی از نخستین و درخشان‌ترین نمونه‌های تمدن هزاره‌ای، از همان دوران نخستین شکوفایی خود، تأثیری انکار نشدنی در بنیان نهادن ساختارهای تمدن بشری داشته است.

در جای جای ایران، سرزمین باستانی ما، زنان بافضیلتی بوده و هستند که در زیج و خلوت و حجاب خود کارهای باارزش و آثار گرانبهایی از نقد و ادب و شعر و آموزش و هنر و اخلاق و پاک‌زیستی دارند و در رؤیای بیکران لاهوت، از جاذبه‌های ناسوت و جلوه‌گری برای هنر خود، خویشتنن‌داری می‌کنند. رفتارشان، کارشان و منش‌شان اعتباری و ارزش و معنویتی دارد

به گفته مینوی از میان نمایش‌های سی و پنجگانه‌ی شکسپیر، شاید یکی هم نباشد که داستان را خود او اختراع کرده باشد. «تاجر ونیزی» از نمایشی اقتباس گردیده که بیست سال قبل از نگارش آن، شخص دیگر ساخته و نمایش داده بود.