در دورۀ سه سالۀ صدارت امیرکبیر، ناصرالدین شاه از او آموخته بود که نفوذ اجتماعی و سیاسی بسته به اِعمال قاطع و اقتدار و مستقل بودن از آنانی است که به شیوه معهود دربارها عادت کرده اند سهمی از قدرت داشته باشند. نه نخستین، اما بزرگترین قربانی این آموزش ِ استقلال رفتاری خود امیر بود.
در دو دهه پایانی حکومت صفویه و سال های پس از آن تا زمان ظهور نادر، شرق ایران شاهد یکی از دوره های پرحادثه و بحرانی خود بود. غفلت و ضعف روزافزون حکومت صفوی از یک سو و سیاست منفعل گورکانیان هند در منطقه از سوی دیگر زمین ساز بروز شورش ها و سربرآوردن قدرت های محلی مهمی شد میرویس و محمود غلزایی در قندهار و اسدا...خان ابدالی در هرات از رهبران مهم آنها بودند.
دغدغه اصلی این پژوهش در واقع اصلاحاتی است که اولین بار به سبک غربی در دوره ولیعهدی عباس میرزا، پسر دوم فتحعلی شاه، دومین شاه قاجار و با خواست او عملی گردید. اصلاحاتی که شاید اولین گام در راهی بود که بعدها ایران را به سوی تجدد به سبک غربی پیش برد.
برای بازیابی اطلاعاتی درباره سیرجان، از نوشته‌های نویسندگان و مورخین در طول قرون و اعصار کمک می‌گیریم. قدیمی‌ترین سندی که اطلاعاتی درباره سیرجان به ما می‌دهد، نوشته ابن اثیر است، که می‌نویسد «گشتاسب که یکی از پادشاهان قدیم ایران بود و دین سلیمان داشت، دین زرتشت را پذیرفت و در کوهستانی که «تمبور» نام داشت جای گرفت و در حالت تقیه به عبادت مشغول شد».
ایران به دلیل داشتن موقعیت ژئوپولتیک در جهان، همواره مورد توجه قدرتهای جهانی و منطقه‌ای بوده و این موضوع سبب شده است روابط این کشور با سایر کشورها تحت تاثیر این متغیر قرار گیرد
دو نگاه درباره سنت اسلامشناسی غربی وجود دارد: یک نگاه به کلی منفی است و آن را و به ویژه آنچه تحت عنوان شرقشناسی شناخته می شود را به عنوان هجمه بر علیه اسلام و فرهنگ اسلامی می شناسد.
دانشگاه چیست؟ ظاهراً طرح این پرسش چندان وجهی نداشته باشد زیرا بیشتر مردم می‌دانند که دانشگاه چیست و شاید خود در دانشگاه درس خوانده باشند یا فرزندان و نزدیکانشان در آنجا درس بخوانند.
منوچهر، پسر جوان‌جم، موبدان موبد پارس و کرمان در سدۀ سوم هجری، در پاسخ به بدعت برادرش زادسپرم، موبدان موبد سیرجان، در باب آیین تطهیر برشنوم، سه نامه به فارسی میانه به مردم سیرجان و زادسپرم و بهدینان ایران نوشت که مجموعۀ آنها موسوم به نامه‌های منوچهر است.
مسئولیت اجتماعی، چهار بخش اقتصادی، توانمندی، اصول اخلاقی و کار داوطلبانه و خیریه را دربرمی‌گیرد. پیشینه مسئولیت اجتماعی در ایران به سنت وقف می‌رسد که جزو میراث فرهنگی به شمار می‌آید و بازرگانان تجار در این راستا بسیار فعال بوده‌اند. وقف از جهت‌هایی به جنبه‌های امور عام‌المنفعه مسئولیت اجتماعی بی‌شباهت نیست.
اگر سنایی نبود، عطار و مولانا هم نبودند. و در اهمیت خواجو همین بس که اگر او نبود، بی‌شک حافظ هم نبود یا لااقل با این قدرت شاعری که می‌شناسیم، نبود. حافظ تا حد زیادی شیوه شاعری خود را از او آموخته است. در میراث ادبیات عرفانی ما جایگاه کسی مثل خواجوی کرمانی کجاست؟
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید