مقاله

بدون شک باور و عقیده به ظهور یک مصلح و موعود جهانی که روزی به اذن خداوند متعال خواهد آمد و جهان را پر از عدل و داد خواهد کرد، همواره در بیشتر فرهنگ ها و ادیان مختلف جهان بشریت وجود داشته است که با عناوین مختلفی مانند سوشیانس، مسیح، ویشنو، مهدی(ع) و غیره مطرح شده است.

خداوند متعال با ارسال رسولان و بعثت پیامبران، اهداف بزرگی را برای به کمال و سعادت رساندن انسان ها دنبال کرده است. این اهداف و آرمان ها در آیات و روایات ما بیان شده است. از آنجا که امامان معصوم(ع) در پی انبیای الهی جانشینان پیامبر خاتم(ص) و وارثان انبیا هستند، همان رسالت را بر دوش داشتند.

اعتقاد به اصلاح عقاید و نحوه معاش انسان در عصر ظهور منجی موعود مستند به آیات قرآن کریم و روایات مرتبط با ظهور منجی می باشند و توجه به دلالت های این سیاق ها و سیاق های مرتبط با آنها این حقیقت را تبیین می سازد که غلبه و سیطره کامل دین الهی، غایت ارسال رسول خاتم(ص) و به تبع آن غایت ارسال رسل الهی می باشد.

خداوند که حاکم مطلق هستی و مدبر امور عالم است، اراده فرموده تا بر تن موجودی به نام انسان ردای خلیفةاللهی پوشانده و او را جانشین خود در زمین قرار دهد؛ اما از آنجا که گل ایم هستی را همواره خارهای وسوسه و گناه تهدید می کرد، به پیمانی که از روز ازل با خدای خویش بسته بود وفادار نماند و پا را از دایره تعبد و بندگی خدا فراتر نهاده و به ظغیان و سرکشی در زمین پرداخت.

در سال 1363 هنگامی که در سازمان اسناد ملی ایران سابق در بخش پژوهش و تحقیقات، اشتغال داشتم، در بین انبوه اسناد، خاطرات ناصرالدین شاه توجهم را جلب کرد؛ بدون هیچ تجربه‌ای، برای نخستین بار تصمیم گرفتم که بخشی از این خاطرات را بازنویسی و تصحیح کنم، بنابراین سفر اول ناصرالدین شاه به فرنگ را انتخاب و بخشی از آن را تحت عنوان سفر به روسیه تزاری بازنویسی و توضیحاتی به آن اضافه نموده و بعد از اینکه تایپ شد به ریاست وقت ارائه دادم؛ ایشان هم از این کار من استقبال کردند

نگاهی به «زندگی ایمانی در اندیشه مهدوی» در سالروز ولادت خاتم‌الاوصیاء(عج) السَّلاَمُ عَلَى الْقَائِمِ الْمُنْتَظَرِ و الْعَدْلِ الْمُشْتَهَرِ؛ السَّلاَمُ عَلَى رَبِیعِ الاَنَامِ و نَضْرَه الاَیامِ؛ «سلام بر قائم منتظَر و عدل پرآوازه؛ سلام بر بهار مردمان و خرّمى زمان.» (زیارت حضرت صاحب‌الأمر)

از نخستین روز آفرینش دنیا، تا تکوین و پیدایش خشکی ها و دریاها، تا اینک انسان، بر خلیج فارس عمر جهان گذشته است! از بدو تردد فنیقی ها تا تحرک هخامنشیان و تحریک یونانیانو حرکت اسکندر و مأموریت نئارخوس یا نئارکوس، و از اولین جرقه های فتوحات مسلمانان در شهرهای ساحلی و جزایر خلیج فارس، تا حضور نحس پرتغالیها و هلندیها، و به دنبال آنها کمپانی هند شرقی و انگلیسی ها آن هم با ادعای فریبندۀ صدور تمدن

ایرانیان کرانه جنوبی خلیج فارس به سه گروه تقسیم می شوند: ساکنان اصلی و بومی منطقه؛ فرزندان مهاجران در قرون میانه میلادی؛ و مهاجران در روزگاران اخیر. از این سه، گروه های اول و دوم تا اندازۀ زیادی با دیگر ساکنان منطقه درآمیخته و میان آنان حل شده اند، در حالی که بخش در خور توجهی از گروه سوم همچنان ایرانی شناخته می شوند.

دلائل و مستندات تاریخی غیرقابل انکار درباره خلیج فارس خلیج فارس در بخش خاوری آسیا و جنوب کشور ایران قرار گرفته و چون پیشرفتگی آن در خاک فارس که جزیی از ان می باشد، بیش تر از جاهای دیگر است و مالکیت آن از قدیمی ترین زمان ها با دولت و ملا ایران بوده، آن را خلیج فارس نامیده اند که به همین نام و نشان در جهان اشتهار دارد. گاهی هم خود ایرانی ها آن را دریای ایران و دریای بندر بوشهر خوانده اند.

خلیح فارس و دریای عمان همواره جایگاهی ویژه در عرصه اقتصادی ایران زمین داشته اند. شاید بتوان یکی از مهمترین شکوفایی این منطقه جنوبی ایران را در زمان حکومت مغول و امپراطوری ایلخانان دانست که بازرگانی و تجارت دریایی حوزه خلیج فارس تحت تاثیر عوامل مثبت و منفی بسیاری قرارگرفت.