آسمان فرهنگ ایران سرشار از ستارگان پرفروغی است كه تاریخ این كشور همواره به آنها بالیده است. ستارگانی كه روشناییشان در طول تاریخ پر تلاطم این دیار، گاه تنها روزنه امید ساكنان این سرزمین بوده است.
سال ۱۳۹۳ در خیابان مولوی تهران اسکلت بانویی هفتهزارساله پیدا شد که قدمت زندگی در تهران را به بیش از هفت هزار سال گسترش داد.
میرزا اسدالله غالب دهلوی (۱۲۱۲- ۱۲۸۵ق/ ۱۷۹۷- ۱۸۶۹م) شاعر فارسیسرا و اردو نویس ملقب به دبیرالملک در آگره زاده شد. او خود را از تبار ترکان ایبک قومی جنگجو معرفی میکند که قلم او تیر شکستۀ نیاکان است.
چرا حافظ را دوست داریم؟ دلیل آن را باید حالت آینهگی داشتن برشمرد؛ علت آینهگیِ شعر او در انواع مختلفِ حالاتِ انسانِ ایرانی و هر که فارسی بداند در هر کجای این کره، این است که فرم و پیام را با هم دارد. شعرِ او تنها مسئله فرم نیست. او فرم و صورت را، در بهترین و عالیترین شکلِ ممکن عرضه کرد.
سهروردی بهویژه در آثار فلسفیاش هرگز چنان بحث نمیکند که گویی باید مدعیات او را به صرف اینکه آنها را در مکاشفات خویش یافته است، پذیرفت. او دعوی آن دارد که هم حقایق و هم برهان آن حقایق را در کشف و شهود یافته است و بنابراین استدلالهایش را با دقت تمام برای مخاطب بیان میکند
کار گردآوری فرهنگ مردم ایران که پیشگامانی چون: علی اکبر دهخدا، صادق هدایت ، محمّدعلی جمال زاده، امیرقلی امینی، محمّدجعفر محجوب ، محمود کتیرایی، ابوالقاسم انجوی شیرازی، احمد شاملو، لارنس پائول الول ساتن ، ماریا آیوازیان، علی بلوک باشی، علیاشرف درویشیان، سید احمد وکیلیان ،حسن ذوالفقاری و دیگران را داشت، بیشتر در گسترۀ ایران بود و دکتر سید محمود طباطبایی را باید در شمار کسانی جای دارد که پیشگام گردآوری فرهنگ عامیانه یا عامه و یا توده ای سرزمینی خاص بودند.
مرکز حافظشناسی نهادی مستقل (غیردولتی)، فرهنگی و علمی است که بهمنظور تقویت و گسترش فعالیتهای مربوط به حافظ و توسعۀ پژوهشهای تخصصی در پیوند با زندگی، اندیشه و شعر حافظ، در سال ۱۳۷۵ ه.ش در محل حافظیۀ شیراز آغاز به کار کرد.
جهان توسعهنیافته، جهان محنتها و مصیبتهاست. این مصیبت تنها در هدر دادن منابع طبیعی نیست. بالاترین مصیبتِ جهان توسعهنیافته ضایع ساختن استعدادها و سرمایههای انسانی، بهخصوص توان نخبگان است. نخبگان را هرگونه تعریف کنیم، از دهشِ هستی و طبیعت، بیش از دیگران برخوردارند.
میتوان گفت طیف وسیعی در تهمت بیدینی به حافظ نقش داشتهاند؛ حتی کسانی که خود به حسن عقیده مشهور نبودند.
متون با یكدیگر مكالمه دارند. ممكن است بین دو متن سالهای زیادی فاصله بیفتد اما آنها در واكنش به یكدیگر نوشته شده باشند. اصطلاحاتی مثل تقلید، استقبال، جوابگویی، نظیرهگویی، نقیضه و توارد در دنیای كلاسیك برای تعریف همین مكالمه متون وضع شده بودند.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید