مقاله

یادداشت زیر از آقای صادق کرمیار نویسنده ی کتاب «نامیرا» درباره ی نگرانی ها پیرامون وضعیت زبان فارسی است که در پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی منتشر شده است.

هر طرح و برنامه‌يي براي حل مشكلات و مسائل مربوط به علوم انساني مستلزم شناخت عوامل و علل به وجودآورنده معضلات است.

چه دوست داشته باشيم، چه دوست نداشته باشيم ما در عصر مدرن زندگي مي‌كنيم. مدرنيته به هر دليلي جهانگير شده است. در دهه‌هاي 40 و 50 از موضعي نه چندان انديشيده گمان مي‌رفت كه جهانگيري مدرنيته توطئه قدرت‌هاي سياسي‌اي است كه بنا دارند فرهنگ ما را نابود و فرهنگ خود را غالب كنند. در اينكه در نزاع قدرت‌هاي سياسي از ديرباز خواست قدرت و سلطه با پيام‌هاي معنوي مزين شده ترديدي نيست اما امروزه يك كودك هفت ساله نيز مي‌فهمد كه رويارويي فكري به كشتار و جنگ نياز ندارد. امروزه هر كسي مي‌تواند بفهمد كه فكر را با فكر بايد پاسخ داد و كلمه را با كلمه.

شيخ‌العارفين سيدصفي‌الدين اردبيلي خلف صالح حمزه بن امام موسي كاظم (ع) موسس ايران جديد پس از اسلام، در ادامه طريق انبيا و اوصيا نهضتي بنيان نهاد كه امروز به ما رسيده است.

مطالعه تاريخ به ما مي‌گويد كه انديشه عارفان واصل به اهل بيت(ع) به دليل توفيقات الهي، از گستره شعاع و بردي بي‌نظير برخوردار بوده و منشا بروز و ظهور قدرت سياسي و فرهنگي و تمدن‌سازي مهمي در طول تاريخ ايران بوده است و از اين جهت حضرت امام خميني(ره) و شيخ صفي‌الدين اردبيلي به عنوان دو عارف نامي، داراي اين شاخصه بوده‌اند.

فتوت و مردانگي شرط عرفان و تشيع است و اين ويژگي در شيخ صفي‌الدين اردبيلي ديده مي‌شود و بايد توجه داشت كه فتوت اساس جهاد اكبر و اصغر است.

قصد اين است كه نشان دهيم نظام آموزش عالي در ايران ساختارهاي خود را متناسب با ظهور استعدادها و علايق دانشگاهيان همسو و سازگار نكرده است.

هرچند کتاب «قبله عالم» نوشته عباس امانت (ترجمه حسن کامشاد، تهران: انتشارات کارنامه) آن‌گونه که نویسنده آن در دیباچه خود بر ترجمه فارسی کتاب آورده است، بر آن است تا «وجهی از تحول فرهنگ سیاسی ایران و ناکامی‌های ناشی از درگیری با معضل تجدد را در سرگذشت شخصیت بغرنجی چون ناصرالدین‌شاه نشان دهد»،

در چند روزی که گذشت وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری در مورد یکی از بنیادی‌ترین موضوعات و مسایل و مشکلات حوزه علم و تخصص در کشور تحت عنوان «فرار مغزها» سخن گفتند.

جهانی شدن به عنوان یك فرایند گریز ناپذیر در قرن بیست و یكم در ابعاد سه گانه خود (اقتصادی ،سیاسی و فرهنگی ) آموزش و پرورش را دستخوش تغییر و تحول میکند ،از این رو شناسایی ویژگی ها و آثار این فرایند بر آموزش و پرورش (و به عبارتی جهانی شدن تعلیم و تربیت) یكی از وظایف اصلی هر نظام تعلیم و تربیت و از جمله نظام آموزش و پرورش ایران است. در این میان می توان به پیامدهای اقتصادی جهانی شدن برای نظام آموزش و پرورش از جمله توجه بیشتر بر آموزش های فنی و حرفه ای و استفاده بیشتر از تكنولوژی اطلاعات و پیامدهای بعد سیاسی جهانی شدن از جمله كمرنگ شدن نظارت و تسلط دولت و حكومت بر نظام تعلیم و تربیت و پیامدهای فرهنگی جهانی شدن از جمله ترویج فرهنگ غرب و كمرنگ شدن ویژگی های بومی و به مخاطره افتادن هویت ملی و ارزش های دینی در برنامه های درسی مدارس اشاره کرد.