دائرة المعارف بزرگ اسلامی

موضوع بندی

جستجوی الفبایی

ابن حاشر |
ابن حازم | آذرتاش آذرنوش اِبْنِ حازِم‌، ابوجعفر محمد باهلی‌ (د نيمۀ اول‌ سدۀ 3 ق‌/ 9 م‌)، شاعر نوخاستۀ عباسی‌. او در بصره‌ تولد و پرورش‌ يافت‌ و در روزگاری‌ كه‌ بر ما معلوم‌ نيست‌، به‌ بغداد رفت‌ و همانجا مسكن‌ گزيد (ابن‌ جراح‌، 117؛ ابوالفرج‌، 14/ 92؛ خطيب‌، 11/ 295). هر چند كه‌ از جزئيات‌ زندگی‌ او هيچ‌ نمی‌دانيم‌، اما از مجموعۀ رو...
ابن حامد | سید محمد سیدی اِبْنِ حامِد، ابوعبدالله‌ حسن‌ بن‌ حامد بن‌ علی‌ بن‌ مروان‌، معروف‌ به‌ وراق‌ (د 403 ق‌/ 1012 م‌)، فقيه‌، اصولی‌ و محدثِ بنامِ حنبلی‌. از تاريخ‌ تولد و جزئيات‌ زندگی‌ او آگاهی‌ چندانی‌ در دست‌ نيست‌. وی‌ در بغداد می‌زيست‌ و استاد و فقيه‌ حنبليان‌ در روزگار خود بود (خطيب‌، 7/ 303). او را مجدِّدِ فقه‌ حنبلی‌ در...
ابن حاجب، ابوعمرو | ایران ناز کاشیان اِبْنِ حاجِب‌، ابوعمرو جمال‌الدين‌ عثمان‌ بن‌ عمر (570-26 شوال‌ 646 ق‌/ 1174-11 فوريۀ 1249 م‌)، نحوی‌ و فقيه‌ مالكی‌. خاندان‌ وی‌ احتمالاً از كردان‌ ساكن‌ دونه‌ (قريه‌ای‌ در همدان‌، نک‍ : ياقوت‌، 2/ 630؛ قس‌: ابن‌ فرحون‌، 2/ 89) بودند و نسبتهای‌ دوينی‌ (ذهبی‌، 23/ 265) و روينی‌ (ابن‌ كثير، 13/ 188) كه‌ به‌ وی...
ابن حبیب |
ابن حبش | بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث اِبْنِ حَبَش‌، ابوعلی‌ حسين‌ بن‌ محمد دينوری‌ (پيش‌ از 300- 373 ق‌/ 913-983 م‌)، مقری‌ دينور. از جزئيات‌ زندگی‌ وی‌ چيزی‌ نمی‌دانيم‌. تنها می‌توان‌ گفت‌ كه‌ او برای‌ استماع‌ از ابويعلی‌ موصلی‌ (د 307 ق‌) و عباس‌ رازی‌ (د 310 ق‌) می‌بايست‌ پيش‌ از 300 ق‌ متولد شده‌ و در اوايل‌ عمر در بغداد بوده‌ باشد. ابن‌ حبش...
ابن حبیب، ابوجعفر | آذرتاش آذرنوش اِبْنِ حَبيب‌، ابوجعفر محمد (د 245 ق‌/ 859 م‌)، مورخ‌، نحوی‌ و لغوی‌. وی‌ در بغداد زاده‌ شد و در سامرا درگذشت‌. او از باب‌ ولاء به‌ خاندان‌ محمد بن‌ عباس‌ هاشمی‌، هاشمی‌ نيز خوانده‌ شده‌ و از باب‌ اشتهار به‌ علم‌ تاريخ‌، «اخباری» و به‌ سبب‌ تأليف‌ كتاب‌ المحبر، محبری‌ لقب‌ يافته‌ بود. از زندگی‌ او تقريباً هيچ...
ابن حبان | علی رفیعی علامرودشتی اِبْنِ حِبّان‌، ابوحاتم‌، محمد بن‌ حبان‌ بن‌ احمد بن‌ حبان‌ (ح‌ 270- 21 شوال‌ 354 ق‌/ 883 -20 اكتبر 965 م‌)، محدث‌، فقيه‌ شافعی‌، مورخ‌ و لغوی‌ تميمی‌ بُستی‌.
ابن حبیب، شرف الدین | احمد بادکوبه هزاوه اِبْنِ حَبيب‌، شرف‌‌الدين‌ بن‌ عبدالقادر بن‌ بركات‌ بن‌ ابراهيم‌ (د پس‌ از 1005 ق‌/ 1597 م‌)، فقيه‌ حنفی‌، مفسر، نحوی‌ از مردم‌ غزّه‌ (در جنوب‌ فلسطين‌).
ابن حجر |
ابن حبیش | محمدهادی مؤذن جامی اِبْنِ حُبَيش‌، ابوالقاسم‌ عبدالرحمن‌ بن‌ محمد بن‌ عبدالله‌ بن‌ يوسف‌ بن‌ ابی‌ عيسی‌ انصاری‌ (504-584 ق‌/ 1111- 1188 م‌). مورخ‌، محدث‌، فقيه‌ و اديب‌ اندلسی‌. حبيش‌ نام‌ دايی‌ وی‌ بوده‌ است‌ (ذهبی‌، سير، 21/ 119).
ابن حبیب، ابومروان | احمد بادکوبه هزاوه اِبْنِ حَبيب‌، ابومروان‌ عبدالملك‌ بن‌ حبيب‌ بن‌ سليمان‌ سلمی‌ (ح‌ 174- 238 يا 239 ق‌/ 790-852 يا 853 م‌)، محدث‌، فقيه‌، اديب‌، نحوی‌، شاعر و نسّابۀ اندلسی‌. وی‌ از موالی‌ قبيلۀ سليم‌ (ابن‌فرضی‌، 1/ 313) و يا به‌ گفتۀ ابن‌ حارث‌ از خود قبيلۀ سليم‌ بوده‌ است‌ (حميدی‌، 2/ 447). قاضی‌ عياض‌ (3/ 30) نيای‌ بزرگ‌ ا...
ابن حجر هیتمی | محمد آصف فکرت اِبْنِ حَجَرِ هَيْتَمی‌، شهاب‌ الدين‌ ابوالعباس‌ احمد بن‌ بدرالدين‌ محمد بن‌ شمس‌الدين‌ محمد بن‌ نورالدين‌ علی‌ بن‌ حجر هيتمی‌ سعدی‌ انصاری‌ (909 - رجب‌ 974 ق‌/ 1503-1567 م‌)، فقيه‌، عالم‌ و مؤلف‌ پركار شافعی‌. نسبتهای‌ هيتمی‌ و سعدی‌ از محلۀ ابوالهيتم‌ در ايالت‌ غربيه‌ و قبيلۀ بنی‌ سعد در ايالت‌ شرقيۀ مصر گر...
ابن حجه حموی | مریم صادقی اِبْنِ حِجّۀ حَمَوی‌، تقی‌الدين‌ ابوبكر بن‌ علی‌ بن‌ عبدالله‌ (767- 15 شعبان‌ 837 ق‌/ 1366 م‌ -27 مارس‌ 1434 م‌)، اديب‌، شاعر، موشّح‌ سرا و مؤلف‌ حنفی‌ كه‌ علاوه‌ بر مشاغل‌ اجتماعی‌ برخی‌ از وظايف‌ و مناصب‌ دينی‌ را نيز بر عهده‌ داشت‌ (ابن‌حجر، 8/ 310؛ ابن‌ تغری‌ بردی‌، 15/ 190). وی‌ در حماة شام‌ به‌ دنيا آمد...
ابن حجاج | آذرتاش آذرنوش اِبْنِ حَجّاج‌، ابوعبدالله‌ حسين‌ (ثعالبی‌، 3/ 30؛ حسن‌) بن‌ احمد (د 22 جمادی‌ الآخر 391 ق‌/ 19 مۀ 1001 م‌)، شاعر شيعی‌ مذهب‌ و «سخيفه‌ سرا». وی‌ در محلۀ «سوق‌ يحيی» در بغداد زاده‌ شد و بعدها، اشعار متعددی‌ به‌ ياد آن‌ محله‌ سرود (ياقوت‌، بلدان‌، 3/ 195).
ابن حجی | محمد عبدعلی اِبْنِ حِجّی‌، ابوالعباس‌ شهاب‌الدين‌ احمد بن‌ علاءالدين‌ حجی‌ ابن‌ موسی‌ (751-816 ق‌/ 1350-1413 م‌)، محدث‌، فقيه‌ شافعی‌ و مورخ‌ دمشقی‌. وی‌ در دمشق‌ متولد شد و در همانجا پرورش‌ يافت‌ (مقريزی‌، 276؛ ابن‌ قاضی‌ شهبه‌، 4/ 11). ابتدا قرآن‌ را حفظ كرد (سخاوی‌، الضوء، 269) و سپس‌ نزد پدرش‌ علاءالدين‌ حجی‌ (د 782 ...
ابن حجر عسقلانی | عباس زریاب خویی اِبْنِ حَجَر عَسْقَلانی‌، شهاب‌ الدين‌ ابوالفضل‌ احمد بن‌ علی‌ بن‌ محمد بن‌ محمد بن‌ علی‌ بن‌ احمد بن‌ محمود بن‌ احمد حجر عسقلانی‌ كِنانی‌ مصری‌ (22 شعبان‌ 773 ـ ذيقعدۀ 852 ق‌/ 16 فوريۀ 1372 - ژانويۀ 1449 م‌)، يكی‌ از علمای‌ بزرگ‌ حديث‌ و فقه‌ شافعی‌، موّرخ‌ و شاعر.
ابن شباط | ابوالفضل بیرجندی ابوعبدالله محمد بن علی بن محمد (618-681 ق / 1221-1282 م)، ادیب، شاعر، مورخ و فقیه مالکی. خاستگاه خاندان وی تَوْزَر از شهرهای تونس بود.
ابن شاهین ظاهری | صادق سجادی غرس الدین خلیل (813-873 ق / 1410- 1468 م)، از دیوانسالاران و نویسندگان سدۀ 9 ق / 15 م مصر و شام.
ابن شاهین | علی اکبر ضیائی ابوحفص عمر بن احمد بن عثمان، ملقب به واعظ (صفر 297- ذیحجۀ 385 / نوامبر 909- ژانویۀ 996)، محدث و رجالی بغداد.
ابن شاذان، ابوعلی | علی بته کن ابوعلی حسن بن احمد بن ابراهیم ‌بن حسن ‌بن محمد بن شاذان بزاز (339-425 ق / 950-1034 م)، محدّث اشعری و حنفی بغدادی.
ابن حواس | علی اکبر دیانت اِبْنِ حَوّاس‌، علی‌ بن‌ نِعمه‌ (مق‍ اندكی‌ پس‌ از 454 ق‌/ 1062 م‌)، از اميران‌ مسلمان‌ سيسيل‌ كه‌ در دهۀ چهارم‌ و پنجم‌ سدۀ 5 ق‌/ 11 م‌ بر بخشی‌ از اين‌ جزيره‌ فرمان‌ می‌راند. نامش‌ در برخی‌ منابع‌ معتبر به‌ شكلهای‌ ديگری‌ ضبط شده‌ است‌ (ابوالفدا، 4/ 113: حواش‌؛ نويری‌، 24/ 380: جواش‌؛ ابن‌خلدون‌، 4/ 450: جر...
ابن حناط | آذرتاش آذرنوش اِبْنِ حَنّاط، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ سليمان‌ رُعَينی‌ (د جمادی‌ الآخر 437 ق‌/ 1045 م‌)، كاتب‌ و شاعر نابينای‌ قُرطُبی‌. نسب‌ او به‌ ذورُعَيْنِ حِميَری‌ از قبايل‌ جنوب‌ عربستان‌ می‌رسد ــ كه‌ پس‌ از مهاجرت‌ به‌ اندلس‌، در دار ذی‌ رعين‌ (كه‌ به‌ سبب‌ اقامت‌ ايشان‌ در آن‌ بدين‌ نام‌ شهرت‌ يافته‌) مسكن‌ گزيدند (اب...
ابن حمیده | زهرا خسروی اِبْنِ حُمَيْده‌، ابوعبدالله‌ (ياقوت‌، ادبا، 18/ 252؛ ابوعبيدالله‌) محمد بن‌ علی‌ (486-550 ق‌/ 1093-1155 م‌)، نحوی‌، اديب‌، لغوی‌ حلّی. انتساب‌ او به‌ حلّه‌ بی‌گمان‌ به‌ لحاظ سكنی‌، و نه‌ تولد وی‌ در آن‌ شهر بوده‌ است‌، زيرا اين‌ شهر را سيف‌الدوله‌ صدقة بن‌ منصور بن‌ دُبَيْس‌ در 495 ق‌ يعنی‌ 9 سال‌ پس‌ از تول...
ابن حزم، ابومحمد | شرف الدین خراسانی اِبْنِ حَزْم‌، ابومحمد علی ‌بن ‌احمد بن ‌سعيد، فقيه‌، محدث‌، فيلسوف‌، عالم‌ اديان‌ و مذاهب‌، اديب‌ و شاعر و يكی‌ از درخشان‌ترين‌ چهره‌های‌ فرهنگ‌ اسلامی‌ در اندلس‌ (384-456 ق‌/ 994-1064 م‌).
ابن حورانی |
ابن الحیمی |
ابن حی | رضا انزابی نژاد اِبْنِ حَیّ، حسين‌ بن‌ احمد بن‌ حسين‌ بن‌ حی‌ تُجيبی‌ قرطبی‌ (د 456 ق‌/ 1064 م‌)، رياضی‌ دان‌ و ستاره‌شناس‌. برخی‌ از مآخذ (ياقوت‌، 10/ 158؛ ابن‌ ابی‌ اصيبعه‌، 2/ 40) نام‌ او را حسين‌ بن‌ محمد و برخی‌ ديگر (قاضی‌ صاعد، 73، قس‌: 70) حسن‌ بن‌ محمد ذكر كرده‌اند. ابن‌ حی‌ حساب‌ و هندسه‌ و هيأت‌ را از ابوعبدالله‌ ...
ابن حوط الله | رضا محمد زاده اِبْنِ حَوطِ‌اللّه‌، ابومحمد عبدالله‌ بن‌ سليمان‌ انصاری‌ حارثی‌ اُنْدی‌ (549-612 ق‌/ 1154-1215 م‌)، قاضی‌، فقيه‌، محدث‌، اديب‌ و شاعر اواخر عصر موحدون‌ در اندلس‌. بنا به‌ قولی‌ (سيوطی‌، 2/ 44)، نام‌ وی‌ بر خلاف‌ آنچه‌ از ظاهر كلمه‌ برمی‌آيد تركيبی‌ از كلمۀ عربی‌ حُوت‌ و پسوند تصغير ol- در زبان‌ رمانس‌ است‌. ...
ابن حوشب | مسعود جلالی مقدم اِبْنِ حَوشَب‌، ابوالقاسم‌ رستم‌ بن‌ حسن‌ (حسين‌: مقريزی‌، الخططا، 1/ 439) بن‌ فرج‌ بن‌ حوشب‌ بن‌ زادان‌ مشهور به‌ منصور اليمن‌ (230-302 ق‌/ 825-914 م‌)، از بنيان‌گذاران‌ نخستين‌ دولت‌ اسماعيليه‌ در يمن‌ (EI2، ذيل‌ منصوراليمن‌).
ابن خاتمه | یوسف رحیم لو اِبْنِ خاتِمه‌، ابوجعفر احمد بن‌ علی‌ بن‌ محمد بن‌ علی‌ بن‌ محمد بن‌ خاتمۀ انصاری‌ اَلْمَری‌ (د 770 ق‌/ 1369 م‌)، پزشك‌، تاريخ‌ نويس‌، اديب‌، شاعر، فقيه‌، محدث‌ و زاهد اندلسیِ‌ مالكی‌ مذهب‌. كنيۀ او را ابوالعباس‌ نيز گفته‌اند (ابن‌ قاضی‌، 1/ 86). چنانكه‌ از نسبت‌ او پيداست‌، زادگاهش‌ شهر المريّه، در جنوب‌ اسپ...
ابن حیوس | سید محمد سیدی اِبْنِ حَيّوس‌، ابوالفتيان‌ محمد بن‌ سلطان‌ بن‌ محمد بن‌ حيوس‌ غَنَوی‌، ملقب‌ به‌ امير مصطفی‌ الدوله‌ (394-473 ق‌/ 1004-1080 م‌)، شاعر مديحه‌سرای‌ شامی‌. وی‌ در دمشق‌ به‌ دنيا آمد، نياكان‌ او از اعراب‌ جزيره‌ بودند كه‌ به‌ شام‌ كوچ‌ كردند (ابن‌ حزم‌، 247- 248) و نيای‌ بزرگ‌ وی‌ هيثم‌ در لشكر معتصم‌ امير بود (...
ابن حوقل | جعفر شعار اِبْنِ حَوقل‌، ابوالقاسم‌ محمد بن‌ حوقل‌ يا محمد بن‌ علی‌ نصيبی‌ يا نصيبينی‌ (د پس‌ از 367 ق‌/ 978 م‌)، بازرگان‌، سياح‌ معروف‌ و جغرافی‌دان‌ عرب‌ در قرن‌ 4 ق‌، وی‌ از 331 تا 359 ق‌/ 943 تا 970 م‌ به‌ سياحت‌ در بلاد اسلامی‌ پرداخت‌ و كتاب‌ صورة الارض‌ يا المسالك‌ و الممالك‌ را تأليف‌ كرد. در برخی‌ مآخذ نسبت‌ و...
ابن خارجه |
ابن خازن | آذرتاش آذرنوش اِبْنِ خازِن‌، ابوالفضل‌ احمد بن‌ محمد (471- 518 ق‌/ 1078- 1124 م‌)، شاعر و خطاط بغدادی‌. خاندان‌ وی‌ اهل‌ دينور بوده‌اند. او خود در بغداد زاده‌ شد و همانجا درگذشت‌. تاريخ‌ وفات‌ او را برخی‌ 512 ق‌ نوشته‌اند (ابن‌ جوزی‌، عبدالرحمن‌، 9/ 204؛ ابن‌ جوزی‌، يوسف‌، 8(1)/ 76؛ ابن‌ اثير، 10/ 546) كه‌ با توجه‌ به‌ روا...
ابن خاتون | مهدی سلماسی اِبْنِ خاتون‌، عنوان‌ افرادی‌ از خاندانی‌ مشهور از شيعيان‌ لبنان‌. اين‌ خاندان‌ بيت‌ بورينی‌، بيت‌ ابوشامه‌ و بيت‌ شامی‌ نيز خوانده‌ شده‌اند (امين‌، اعيان‌، 2/ 584). منشأ اصلی‌ اين‌ خاندان‌ ناحيۀ جبل‌ عامل‌ بود و آنان‌ يكی‌ از قديمی‌ترين‌ و نامدارترين‌ خاندانهای‌ علمی‌ آن‌ سرزمين‌ به‌ شمار می‌رفتند. نخستين‌ ج...
ابن حیان | یوسف رحیم لو اِبْنِ حَيّان‌، ابومروان‌ حيّان‌ بن‌ خلف‌ بن‌ حسين‌ بن‌ محمد بن‌ حيان‌ بن‌ وَهْب‌ بن‌ حيانِ قُرْطُبی‌ (377- 469 ق‌/ 987-1076 م‌)، از بزرگ‌ترين‌ مورخان‌ اندلس‌. نيای‌ بزرگ‌ او حيان‌ پدر وهب‌ مولای‌ امير عبدالرحمان‌ بن‌ معاويه‌ بود (ابن‌ بشكوال‌، 150). هر چند قديم‌ترين‌ نويسندۀ شرح‌ حال‌ او، ابن‌ بشكوال‌ (د 578...
ابن خاقان |
ابن خراسان |
ابن خراسان، ابوالحسین | ایران ناز کاشیان اِبْن‌خُراسان‌، ابوالحسين‌ احمد بن‌ حسين‌ بن‌ حيدرۀ طرابلسی‌ (د 497 ق‌/ 1104 م‌)، شاعر. اطلاع‌ ما از زندگی‌ وی‌ بسيار اندك‌ است‌. گويا بسيار جوان‌ بود كه‌ به‌ دمشق‌ سفر كرد. تاريخ‌ ورود او به‌ دمشق‌ همزمان‌ با ورود بنو علوش‌ به‌ اين‌ شهر است‌، اما در منابع‌ به‌ اين‌ تاريخ‌ اشاره‌ای‌ نشده‌ است‌، وی‌ مدتی‌ در ا...
ابن خباز، ابوالعباس | ایران ناز کاشیان اِبْنِ خَبّاز، ابوالعباس‌ شمس‌الدين‌، يا ابوعبدالله‌ احمد بن‌ حسين‌ (589 - رجب‌ 639 ق‌/ 1193- ژانويۀ 1242 م‌)، اديب‌، فقيه‌ شافعی‌ و زبان‌شناس‌ نابينای‌ موصلی‌. از شيوه‌ و چگونگی‌ زندگانی‌ وی‌ اطلاع‌ چندانی‌ در دست‌ نيست‌. ذهبی‌ (تاريخ‌، 367) وی‌ را اصلاً از اهالی‌ اربل‌ می‌داند، اما غسانی‌ (1/ 504) او را زاد...
ابن خباز، ابوعبدالله | ایران ناز کاشیان اِبْنِ خَبّاز، ابوعبدالله‌ نجم‌الدين‌ محمد بن‌ ابی‌ بكر (ربيع‌الاول‌ 557- ذيحجۀ 631 ق/ فوريه‌ 1162- اوت‌ 1234 م)، اديب‌ و فقيه‌ شافعی‌.
ابن خراسانی | ابوالفضل بیرجندی اِبْن‌خُراسانی‌، ابوالعِزّ محمد بن‌ محمد بن‌ مواهب‌ (494- رمضان‌ 576 ق‌/ 1101 ـ ژانويۀ 1181 م‌)، شاعر، عروضی‌، نحوی‌ و كاتب‌ بغدادی‌. به‌ سبب‌ نام‌ نيايش‌ از او به‌ ابن‌مواهب‌ نيز ياد كرده‌اند (صفدی‌، 1/ 150؛ ذهبی‌، سير، 21/ 82). از جزئيات‌ زندگی‌ وی‌ چندان‌ اطلاعی‌ در دست‌ نيست‌. احتمالاً در خراسان‌ زاده‌ شد...
ابن خالویه | سید محمد سیدی اِبْنِ خالويه‌، ابوعبدالله‌ حسين‌ بن‌ احمد بن‌ خالويه‌، ملقب‌ به‌ ذوالنونين‌ (د 370 ق‌/ 980 م‌)، شاعر، اديب‌ و نحوی‌ برجستۀ ايرانی‌ تبار. ثعالبی‌ (1/ 88) نام‌ وی‌ را حسن‌ و ابن‌قفطی‌ (1/ 324) نام‌ پدر او را محمد آورده‌ است‌. او در همدان‌ به‌ دنيا آمد. در هيچ‌ يك‌ از مآخذ به‌ سال‌ تولد او اشاره‌ نشده‌ است‌، ام...
ابن خراط | محمدعلی حائری خرم آبادی اِبْنِ خَرّاط، ابومحمد عبدالحق‌ بن‌ عبدالرحمن‌ بن‌ عبدالله‌ بن‌ حسين بن‌ سعيد بن ابراهيم‌ اَزدی‌ (510 -582 ق‌/ 1116- 1186 م‌)، فقيه‌، محدث‌، حافظ، قاضی‌، اديب‌ و شاعر مالكی‌ اشبيلی‌. وی‌ به‌ سبب‌ اقامت‌ در شهر بجايه‌ به‌ عبدالحق‌ بجايی‌ نيز شهرت‌ داشته‌ است‌. بعضی‌ او را عبدالحق‌ يمانی‌ گفته‌اند كه‌ اشتباه‌ ا...
ابن خرزاد | مریم صادقی اِبْنِ خُرَّزاد، ابويعقوب‌ يوسف‌ بن‌ اسماعيل‌ نَجيرمی‌ (345-423 ق‌/ 956-1032 م‌)، لغت‌شناس‌، اديب‌، راوی‌ و ناسخ‌ مشهور مصر. خرزاد گويا نام‌ مشهور فارسی‌ است‌ (نک‍ : يوستی‌، «خرذاز» در سمعانی‌، 7/ 137، به‌ احتمال‌ قوی‌ غلط چاپی‌ است‌). نظر ابن‌‌خلكان‌ (7/ 76-77) دربارۀ اشتقاق‌ آن‌ نادرست‌ است‌. اين‌ كلمه‌ از ...
ابن خاقان | صادق سجادی اِبْنِ خاقان‌، خاندانی‌ از وزيران‌ و ديوان‌ سالاران‌ و اميران‌ عباسی‌ در سده‌های‌ 3-4 ق‌ كه‌ از آن‌ ميان‌، اين‌ كسان‌ شناخته‌ شده‌اند:
ابن خردادبه | عنایت الله رضا اِبْنِ خُرْدادْبِهْ، ابوالقاسم‌ عُبَيدالله‌ بن‌ عبدالله‌ بن‌ خردادبه‌ (د ح‌ 300 ق‌/ 913 م‌). مؤلفان‌ نام‌ و نام‌ پدر او را به‌ گونه‌های‌ متفاوت‌ آورده‌اند: مسعودی‌ (1/ 22) نام‌ او را عبيدالله‌ بن‌ عبدالله‌ به‌ خرداذبه‌ و ابن‌نديم‌ (ص‌ 165) عبدالله‌ بن‌ احمد خرداذبه‌ و ابن‌حجر عسقلانی‌ (4/ 96) عبيدالله‌ بن‌ اح...
ابن خشاب، ابوالحسن | علی اکبر ضیائی اِبْنِ‌خَشّاب‌، ابوالحسن‌ محمد بن‌ يحيی‌، قاضی‌ حلب‌ در روزگار ايلغازی‌ بن‌ ارتق‌. از زندگی‌ وی‌ چيزی‌ دانسته‌ نيست‌. شهرت‌ او در آباد ساختن‌ مساجد و تبديل‌ چهار كليسای‌ مهم‌ حلب‌ به‌ مسجد بود كه‌ هريك‌ از اين‌ مساجد در زمينۀ نشر علوم‌ و معارف‌ اسلامی‌ نقش‌ مهمی‌ را تا به‌ امروز ايفا نموده‌ است‌.
ابن خروف | ناصر گذشته , ناصرعلی افضل نژاد اِبْنِ‌خَروف‌، نام‌ دو شخصيت‌ اندلسی‌، يكی‌ نحوی‌ و ديگری‌ شاعر كه‌ هر دو سدۀ 7 ق‌/ 13 م‌ می‌زيستند و برخی‌ از منابع‌ چون‌ صفدی‌ (22/ 90-94)، ابن‌ شاكر (3/ 85، 86)، ابن‌ قاضی‌ (2/ 485) و مقری‌ (2/ 640 -642)، احوال‌ و آثار آن‌ دو را به‌ يكديگر نسبت‌ داده‌ و موجب‌ پيچيدگی‌ و ابهام‌ شده‌اند.

دائرة المعارف بزرگ اسلامی

ورود به سایت

ثبت نام

در جستجوی چه هستید ؟

دائرة المعارف بزرگ اسلامی

ورود به سایت

ثبت نام