مجموعه تاریخ و ادبیات ایران با انتشار اثری دیگر که مربوط به عنصری شاعر عصر غزنوی است به کتاب چهاردهم رسیده است. محمد دهقانی در کتاب «عنصری» به سیاق کتابهای قبلی این مجموعه، مقدمهای مفصل درباره شاعر نوشته و سپس گزیدهای از اشعار او را منتشر کرده است.
رابطه تاریخ و نظریه از جمله مباحث چالش برانگیز این سالها میان تاریخ پژوهان ایرانی و علاقهمندان به تاریخ است. از همان آغاز طرح این موضوع ما شاهد نوعی دو دستگی بین مورخان بودیم. بسیاری از مورخان كه عموما متعلق به نسلهای قدیمیتر تاریخنگاری ایرانی هستند با استفاده مورخان از ابزارهای نظری مخالف هستند اما نسل جدیدی بر رابطه تنگاتنگ تاریخ و نظریه تاكید دارند.
افرادی که از طریق هنر بشری خود را عرضه میکنند، در سلک پیامآوران هستند. ونسان ونگوگ که از یک خانوادۀ تاجرمآب هلندی بیرون آمده، یک موجود استثنائی است. کسی است که میشود به عنوان پیامآور هنر زمان از او نام برد.
سنت تاریخنگاری ایرانی- اسلامی، گنجینهای سترگ و عظیم از آثار مكتوب و نسخ خطی است كه متاسفانه بهرغم كوششهای ارزنده پژوهشگران و مصححان و مورخان معاصر، چندان كه بایسته و شایسته است، قدر ندیده. هنوز همه آثار بهجا مانده از این میراث گرانمایه تصحیح نشده و به چاپ انتقادی نرسیده است.
سیاری از اطلاعاتی که امروزه درباره دوره قاجار میدانیم به سالها پژوهش «فاطمه قاضیها» بازمیگردد، آنقدر که به گواه خود اهالی کتاب بعید است بتوان کتابخانهای را در هر کجای دنیا یافت که در آن آثاری درباره ایران به چشم بخورد اما خبری از اسم این مورخ نباشد.
این گفت و شنود سالیانی پیش با حضور آقایان دکتر اصغر دادبه، دکتر محمد دهقانی، کامیار عابدی و علی اصغر محمدخانی انجام شده است که در اینجا با تلخیص تقدیم میشود.
وقتی حوالی زمستان سال 1398 خورشیدی اخباری مبنی بر شیوع بیماری كرونا از ووهان چین در ایران به گوش میرسید، هیچكس تصور نمیكرد كه این بیماری در مدت زمانی كوتاه همه مرزها را در نوردد و در سراسر جهان فراگیر شود.
نادیا مفتونی، اندیشمند و استاد فلسفه دانشگاه تهران، وقتی میخواهد خودش را معرفی کند میگوید، عاشق حسین نوری و معتقد است هرآنچه دارد از برکت عشقی است که به او دارد.
دیكتاتوری چنان كه میشل اونفره به نقل از آلن ری در فرهنگ لغت تاریخی زبان فرانسه مینویسد، به این معناست: «تمركز همه قدرت در دستان یك فرد یا انجمن یا حزب؛ نوعی تشكیلات سیاسی كه ویژگی اصلیاش همین تمركز قدرت است.» تصور عمومی آن است كه این شكل از تشكیلات سیاسی در حال حاضر در كشورهای معدودی در جهان سوم دیده میشود و كشورهای غربی بسیار از این معنا دور هستند.
سِنِت از فرهنگ عمومی و ادبیات بهره می گیرد تا نگاه جدید به اخلاقیات ناظر بر طبقه اجتماعی را بکاود و بیان میکند که شخصیت ها با تکیه بر هوش و استعداد فردی، خود را از فقر خلاص می کنند و موقعیت و طبقه اجتماعی شان را ارتقا می دهند.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید