گفتگو

طرح خودتنظیمی یا تفویض ممیزی به ناشران، آن‌طور که مدیر اداره کتاب ارشاد خبر داده، در ابهامات بسیار وارد فاز اجرایی شده است. قریب دو سال پیش در پی موضع‌گیری حسن روحانی درباره فرهنگ و ماجرای سانسور در آستانه انتخاباتی که دولت یازدهم را روی کار آورد، این طرح پیشنهاد شد و سرآخر با مخالفت‌ ناشران به نتیجه نرسید. البته ایراداتِ ناشران برخلاف انتقادات نویسندگان و مترجمان، بیشتر متوجه نحوه اجرا و شکلی بود و نه ماهوی. از گفته‌های آموزگار نیز تا حدی می‌توان تلقی ناشران را دریافت، زیرا او معتقد است «ممیزی در بدنه جامعه است.

شیوا ارسطویی یکی از مهم ترین نویسندگان دهه هفتاد است که برخی آثارش در دولت پیشین با مشکل مواجه بودند. به همین دلیل عده ای گمان می کردند که ارسطویی کمتر از گذشته می نویسد اما چاپ رمان های «خوف» و «من و سیمین و مصطفا» به فاصله یک سال از هم باعث شد نام او را دوباره در ویترین کتابفروشی ها ببینیم. آثار ارسطویی تاکنون برنده جوایز مختلفی بوده که از جمله آن ها می توان به جایزه گلشیری و یلدا اشاره کرد. همچنین کتاب های «آمده بودم با دخترم چای بخورم»، «آفتاب مهر»، «من دختر نیستم» و رمان های «بی بی شهرزاد» و «افیون» از جمله آثار داستانی اش هستند.

ارزیابی دکتر مهدی گلشنی از موقعیت ایران در عرصه «دیپلماسی علمی» جریان یکسویه علم ما را به دیپلماسی علمی نمی‌رساند

موسیقی نواحی مختلف ایران نمود این جمله است که «سخن کز دل برآید لاجرم بر دل نشیند.» خوانندگان موسیقی نواحی با دل می‌خوانند و با دل می‌نوازند. در این موسیقی احساس در صدر قرار دارد. هر بار که برنامه‌ای با محوریت موسیقی نواحی برگزار می‌شود مخاطبان بسیاری را به سالن‌های اجرا می‌کشاند زیرا زبان ساده و بی‌آلایش این موسیقی عمق وجود هر ایرانی را تکان می‌دهد.

ابراهیمی دینانی، چهره ماندگار فلسفه معتقد است: هیچ فیلسوفی خارج از اجتماع نیست، هر چند فیلسوف به طور مستقیم وارد میدان دعوا نمی شود ولی با کتاب ها و نوشته هایش وارد عمل می شود.

گفت‌و‌گو با استاد عبدالمجید ارفعی؛ تنها ایرانی‌‌ای که خط و زبان ایلامی باستان را می‌داند

فرصتی دست داد تا با آیت‌الله‌سیدمحمدعلی ایازی استاد حوزه و دانشگاه، عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم در واحد علوم‌وتحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی دیداری داشته باشیم و درخصوص جامعه مدنی و دیدگاه‌های موجود در این زمینه به‌ویژه با نگاهی اسلامی به گفت‌وگو بنشینم. دیدگاه‌های مطرح‌شده توسط ایشان و نقدهایی که بر وضع فعلی جامعه و رفتارهای داوطلبانه وجود دارد، باعث شد گستره گفت‌وگو فزونی یافته و حجم مصاحبه از بضاعت روزانه روزنامه بیرون باشد.

اگر پیش‌برندگان انقلاب مشروطه ایران را منقسم بر دو قشر کنیم، روحانیون و روشنفکران بی‌تردید دو بال این حرکت اصلاحی در جامعه ایرانی بودند. روحانیون که نامداران‌شان در پایتخت، سید عبدالله بهبهانی، سید محمد طباطبایی و شیخ فضل‌الله نوری بودند و در نجف اشرف، مراجع ثلاث (آخوند ملا محمدکاظم خراسانی، شیخ عبدالله مازندرانی و میرزا حسین خلیلی تهرانی) هدایتگر این جریان بودند.

آن طور که اطلاعات ثبت شده در سایت مشهور ویکی پدیا نشان می‌دهد، 59 ساله است و متولد شهر نهاوند. باز هم براساس اطلاعات مندرج در این دانشنامه، کارشناسی ارشد در رشته مدیریت دارد که البته خودش اینها را قبول ندارد! آن طور که محمدرضا عبدالملکیان می‌گوید؛ دوستانی که این مطالب را در ویکی پدیا نوشته‌اند به او لطف کرده و چند سالی سن وی را کمتر کرده اند؛ حتی مدرک دانشگاهی‌اش را هم از کارشناسی مهندسی کشاورزی به کارشناسی ارشد ارتقا داده اند! اما واقعیت این است که او متولد سال 1331 و 64 ساله است و حدود چهل سالی می‌شود که به طور جدی شعر می‌گوید.

دکتر «اریک توماس وبر» مدیر انجمن فیلسوفان آمریکا با اشاره به اینکه عصر روشنگری منجر به سکولار شدن علم شد، بر لزوم توجه علم به اخلاق تأکید کرد.