مقاله

فلسفۀ تطبیقی نه فلسفۀ مضاف است و نه تاریخ فلسفه بلکه فلسفه ورزیدن به روشی خاص است. راه انداختن یک گفتگو بین دو نظام یا دو متفکر در یک مسألۀ خاص است که این، چه می‌گوید و آن، چه می‌گوید.

بی‌شك شاهنامه به عنوان مهم‌ترین سند هویت ملی ایرانیان باید بیش‌ از گذشته مورد توجه مسوولان و متولیان فرهنگی و آموزشی قرار گیرد. دانشگاه‌ها و كارگزاران فرهنگی و همچنین آموزش و پرورش باید بیشتر از قبل به ارزش‌های هویتی و فرهنگی ایرانیان توجه كند و این شاهكار عظیم ادبیات جهان را به فرزندان ایران بیاموزند و نسل‌های جوان‌تر را با این اثر ارزشمند آشنا كنند.

نگارنده در سال ۱۳۶۰ که دانشگاههای کشور تعطیل بود، برای دو ‌نیمسال، جهت تدریس در دانشگاه مک‌گیل به کانادا عزیمت کرد و با کتابخانه اسلر که مخصوص تاریخ پزشکی است، تجدید عهد کرد و این بار، مطالعات خود را درباره پزشک و جراح معروف مسلمان اسپانیایی، ابوالقاسم خلف بن عباس زهراوی،‌ قرار داد و نتیجه گوشه‌ای از مطالعات او به صورت دو مقاله درآمد که هر دو در مجله نشر دانش منتشر شد. مقاله نخستین تحت عنوان «آگاهیهایی درباره جراحی در اسلام» در مجله نشر دانش (شماره‌های بهمن و اسفند ۱۳۶۱) به چاپ رسید. بر اساس همین مقاله، نویسنده سخنرانیی در بیست و نهمین کنگره بین‌‌‌المللی تاریخ پزشکی که در سال ۱۳۶۳ در قاهره برگزار شد، ایراد کرد که متن آن در مجله مجمع اللغه العربیه (فرهنگستان زبان عرب مصر، شماره ۶۴، رمضان ۱۴۰۹ر مه۱۹۸۹) منتشر شد. مقاله دوم تحت عنوان «زهراوی و کتاب التصریف» بود که در مجله نشر دانش (شماره‌های فروردین و اردیبهشت ۱۳۶۲) چاپ شد.

بسیار دشوار است که در فرصتی کوتاه بتوان چشم‌‌اندازی از ادبیات معاصر فارسی را ترسیم کرد و گسست‌ها و پیوستهای آن را از ادبیات کلاسیک نشان داد. بی‌شک ادبیات کلاسیک فارسی یکی از غنی‌ترین ادبیاتهای جهان است و شاعران برجسته و جهانی همچون فردوسی، حافظ، مولوی، عطار، سعدی، خیام و… در آن بالیده‌اند و جهانیان ادبیات فارسی را با آثار این شاعران می‌شناسند. ولی متاسفانه ادبیات معاصر فارسی، چنان‌که باید شناخته شده نیست و اگر تحقیقی دقیق انجام ‌شود، می‌توان بسیاری از ویژگیها و شاخصهای ادبیات کلاسیک را در ادبیات معاصر در یک خط طولی پی گرفت.

دکتر محمد رضا شفیعی کدکنی، محقق، مصحح، مترجم و شاعر معاصر(متخلص به م. سرشک) در نوزدهم مهر ماه 1318 شمسی در کدکن، از توابع تربت حیدریه خراسان، دیده به جهان گشود. وی علوم و دانشهای متداول عصر، از جمله زبان و ادب فارسی و عربی، فقه، کلام و اصول را نزد پدر ـ و آنگونه که خود دکتر شفیعی یاد میکند: «آن شیفته بوسعید و عطار» ـ و استادان جلیل القدری چون مرحوم ادیب نیشابوری دوم، شیخ هاشم قزوینی و آیت الله میلانی فرا گرفت.

با ملاحظه مجموعه نظم‌های‌سیاسی که در دنیا از آغاز تاکنون موجود بوده‌ است می‌توان به دو گونه اساسی از نظم‌ سیاسی اشاره‌کرد. به عبارت دیگر، از یک سو، پارادایم غالب در نظم‌های سیاسی در جامعه سنّتی قبل از ورود به جامعه مدرن، (با وجود اختلاف در ساختار، روش و مبانی‌شان)، «نظم سلطانی» است.

زبان را خانه وجود دانسته‌اند. ابتنای حیات و سكونت در هستی و تبدیل حیوان ناطق به انسان عاقل از مسیر زبان و گویش صورت می‌پذیرد. تجربه نشان داده در پدیده‌ها یا امور جاری كه آدمی در آنها غرق یا در زندگی است اندیشه و تامل نیز كمتر می‌شود. زبان و پیرامونش نیز چنینند. با آوا، لحن و صدا به‌دنیا می‌آییم

اشاره: این نوشتار مقدمه‌ای است بر مجموعه مقالات در تاریخ و اخلاق پزشکی در اسلام و ایران انتشارات انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.

قابلیت تعریف فلسفه به صورت های مختلف و به عنوان های گوناگون خود از پویایی فلسفه است و نشانی از این موضوع می تواند باشد که هرگز نمی توان فلسفه را در بیان یا انگاره ای خاص محدود ساخت. اندیشه و تفکر، گذشته از آنکه برآیند حیات آدمی است، تجلی حیات و حاوی معنای ژرف آن نیز هست. بدون استناد به لایه های عمیق اندیشه، هرگز نمی توان نسبت به درک و فهم زندگی و توابع آن توفیق یافت.

برخی از بزرگان اهل تحقیق نور را به دو قسم ظاهر و باطن تقسیم کرده و جهان مُلک یا شهادت را محل تجلی انوار ظاهره دانسته اند. در نظر این اشخاص عالم ملکوت یا جهان غیب محل تجلی انوار باطن شناخته می شود. یکی از بارزترین خصلتهای نور این است که غیر خود را نشان می دهد و حقایق را آشکار می نماید.