مقاله

در این مصرع از شاهنامه، «یکی بورِ ترکی چو گوری به تن» در اواخر پادشاهی بهرام پسرِ اورمَزدِ (Urmazd) ساسانی از جامِ مَیِ بزرگی سخن رفته‌است که نام آن به صورت‌های ...

گسترش مرزهای امپراتوری اسلامی تحوّلی در تاریخ‌نگاری اسلامی به وجود آورد. تاریخ که بدواً تنها با حوادث حیات و فعّالیت‌های رسول اکرم‌(ص) سر و کار داشت، به یک روایت جامع از تاریخ جهان تبدیل شد. گزارش قرآن و کتب آسمانی دیگر در روایت حوادث بعد از طوفان نوح اساساً یکسان بود؛ زیرا تمام بنی‌بشر از بازماندگان نوح به شمار می‌رفتند.

اهل قلم و فرهنگ پیوسته در یاد دارند که بهترین ساعت‌های زندگی‌شان در کتاب‌فروشی‌ها گذشته است، آن هم در دیدار با بزرگان فرهنگ و تاریخ و ادب و علم. کمتر خاطره‌ای دیده می‌شود که نشانی از این یادگار در آن نباشد.

از زمان پروین باور غالب بر این بوده است که پروین اعتصامی شاعری مردانه‌سرا و مردانه‌گوست. گاه نیز با عناوین این چنینی مواجه می‌شویم که «پروین، زنی مردانه در عرصه شعر فارسی» است.

دکتر بهمن سرکاراتی، استاد نامدار فرهنگ و زبان‌های باستانی، اسطوره‌شناس و اَوِستاشناس، شاهنامه‌پژوه شهیر و عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسى، سرکاراتی در دوازدهم شهریورماه ۱۳۱۶ در تبریز متولّد شد.

سده دهم هجری نقطه اوج خروج نسخ خطی از ایران به قلمرو عثمانی بوده است. علت آن از طرفی علاقه مندی سلاطین عثمانی به ادبیات فارسی و از سوی دیگر، معلول جنگ ها و مراودات سیاسی گسترده صفویان و عثمانیان بود.

اشکالات یگانه دست نویس الصیدنه چندان است که آماده سازی ویراستی پیراسته تر از ویراست عباس زریاب، بی بهره گیری از متون موازی ناشدنی است. برای روشن شدن چند و چون کارامدی هر متن موازی در بازسازی مواضع گم شده یا اصلاح متن الصیدنه، باید چند و چون بهره گیری بیرونی از آن متن، یا پدیدآور آن متن از الصیدنه، مشخص گردد.

آرمان زندگى شادى و خوشبختى است که با کوشش این جهانى و کمال معنوى به دست مى آید. براى شادى باید کوشید تا برابر قانون داد و راستى، میان تن و روان و فرد و جامعه هماهنگى به وجود آید. فرهنگ ایرانى، فرهنگ شادى است...

قصد تعریف و تعارف ندارم. مرتبهٔ شادروان استاد احمد سمیعی، از پیشگامان و استادان ویرایش، فراتر از آن است که به تعریف‌ها و تمجیدها نیاز داشته باشد. در این نوشته به سمیعیِ ادیب، مترجم، مولف، محقق، مقاله‌نویس، سردبیر و مربی اشاره‌ای ندارم و تاکید فقط بر جایگاه او در عرصهٔ ویرایش است.

جریان محنه یعنی پشت هر افراطی‌گری، سیاستی نهفته است و از یك بعد، محنه كه بین سال‌های 218 تا 234 ه.ق رخ داد، هزینه‌ای برای بقای سیاسی خلفای عباسی از مأمون تا معتصم بود.