در چنین کتابهایى باید به شناساندن درست و جامع و خالص ارزشهاى متعالى اسلام به صورتى مستند و در ابعادى گوناگون (چنان‌که اشاره شد) پرداخته شود، و خود اسلام و حقایق تعالیم آن، چه قرآنى و چه حدیثى، که از هم جدایى ندارند بر شالوده فهمى تعقلى و ادراکى تفقهى شناسانده گردد، و حسابها از هم متمایز باشد، تا دستاویزى به زیان اسلام به دست دشمنان دانا و همچنین دوستان نادان داده نشود.
کتاب «گذر از عهد باستان به فئودالیسم» اثر پری اندرسون به همت گروه روش‌شناسی و تاریخ‌نگاری به بوته‌ی نقد گذاشته شد. اندرسون در این کتاب کوشیده است به بررسی تاریخ سده‌های میانه‌ی اروپا در زمینه‌ی کلاسیک آن بپردازد، اما این مهم را نه بر مبنای یک الگوی ذهنی و ازپیش‌ساخته بلکه بر مبنای سیر مادی تکوین، رشد و فروپاشی نهادهای اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی استوار کرده است. کتاب حاضر در حقیقت مقدمه‌ای بر دیگر اثر کامل‌تر و مفصل‌تر نویسنده با عنوان «تبارهای دولت استبدادی» است. نقد و بررسی این کتاب با حضور «سید هاشم آقاجری» و «حسینعلی نوذری» در پژوهشکده‌ی تاریخ اسلام برگزار شد که در ادامه مشروح سخنان آقاجری می‌آید.
پیامبر اسلام(ص) به عنوان بنیانگذار اسلام و رساننده وحی خداوند به بشر، مفسر اتم و اكمل معنای كتاب خداوند است. حدیث و سنت آن حضرت، گفتار و كردارش، پس از قرآن مهم‌ترین منابع سنت اسلامی‌اند. برای درك و فهم اهمیت پیامبر(ص) مطالعه بیرونی متون تاریخی مربوط به زندگی آن حضرت كافی نیست. باید از درون منظر اسلامی نیز در آن حضرت نگریست و برای تشخیص جایگاه او در آگاهی دینی مسلمانان تلاش كرد.
بی‌تردید یکی از پیشگامان عصر نو و بنیانگذار فلسفه سیاسی جدید ماکیاولی (1527- 1469) است. او نخستین کسی است که کوشید با فلسفه سیاسی کلاسیک، که هدف زندگی سیاسی را تحقق فضیلت (ارزش‌های اخلاقی) می‌دانست، قطع رابطه کند و به نقد صریح آن پرداخت. از این رو رابطه میان فضیلت/ ارزش‌ها، آرمان‌ها/ اخلاق با سیاست هسته مرکزی چالشگاه فلسفه سیاسی مدرن با فلسفه سیاسی کلاسیک است.
وحدت نیز همچون سایر مفاهیم دیگر، شاهد افراط‌ها و تفریط‌هایی بوده است. عده‌یی وقتی از وحدت و تقریب سخن می‌گویند، هدف شان «هضم» است. دعوت دیگری به از دست دادن هویت مذهبی خویش، دعوت به وحدت نیست، چرا كه اساسا نمی‌توان منافی مذهب شد، حتی اگر اشتراكات فراوان باشد. لذا سعی در یكی كردن مذاهب و از میان برداشتن تمایزها، نسبتی با وحدت نخواهد داشت. باید از منظر دیگری به مقوله وحدت نگریست.
به سر می‌بردیم و در ضیافتی كه غرب پس از آهنگ رنسانس و اصلاح دینی تدارك دیده بود، حضور نداشتیم؛ ضیافت مدرنیته. حكومت صفویه كه نوید بخش دوران شكوفایی و حشمت و شوكت دوباره ایران بود پس از بروز یك سلسله ناآرامی‌ها و جنگ‌های داخلی رو به سستی و فتور نهاد و پس از آن و در دورانی كه سرمایه‌داری جهانی در حال ظهور بود؛ ایران دوران قاجار به تعبیر والرشتاین موقعیت پیرامونی پیدا كرد و به حاشیه رانده شد.
پیش از دوران مشروطیت، «سیاست» به مفهوم تام و تمام امروزی، چندان عمومیت نداشته و بیش و پیش از هرچیز ـ آن‌چنان که از اسناد و منابع برمی‌آید ـ مسائل دینی و قضایی، در دایره توجهات عامه از اهمیت و ارجحیت محسوسی برخوردار بوده است. نفوذ روحانیت، وعاظ و منابر، اشراف و غلبه گسترده‌ای داشت و مسائل قضایی نیز از حیث دعاوی مردم و لزوم رفع مشکلات حیات و معاش ایشان بسیار مهم و گاه در اولویت بود.
«چاکر آستان ملائک پاسبان، فدوی خاص دولت ابدمدت، حاج علی‌خان پیشخدمت خاصه، فراشباشی دربار سپهر اقتدار، مأمور است که به فین کاشان رفته، میرزا تقی خان فراهانی را راحت نماید و در انجام این مأموریت بین‌الاقرآن مفتخره به مراحم خسروانی مستظهر بوده باشد.»
بی آزار بردش به سوی ختن خروشان همه درگه و انجمن چو آمد به ایوان، به گلشهر گفت که این خوب رخ را بباید نهفت بدان تا از او شاه گردد جدا پس آنگه بسازم یکی کیمیا
تا عدالت «سیاسى» و «عدالت قضایى» و «عدالت اجتماعى»… در جامعهاى و در زندگى مردمى تحقق نیابد و دست نفوذداران مالى از تملک اموال تکاثرى و تصرفهاى شادخوارانه اترافى بریده نشود، عدالت معیشتى در زندگى تودهها تحقق نخواهد یافت؛ زیرا که جمع میان دو ضد ممکن نیست. نمىشود هم تکاثر باشد و هم عدالت. در اینجا تعلیمى از امام على بن ابىطالب(ع) رسیده است، قاطع و تندرآسا:
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید