مقاله

اهميّت سخن گفتن از خدا بر كسي پوشيده نيست و هيچ نظام فلسفي نيست كه در اين مسئله نفياً يا اثباتاً سخني نگفته باشد، از جمله در دو نظام فلسفي ارسطويي و صدرايي درباره ضرورت وجود خدا و اوصاف جلال و جمالش بحث شده و خدا در هر دو نظام فلسفي جايگاه ويژه‌يي دارد.([1]) بويژه در حكمت صدرايي كه در بيشتر آثارش از ذات و صفات و اسماء و افعالش سخن رفته است. وي علاوه بر آنكه آثار مستقلي مانند كتابهاي المبدأ و المعاد، المظاهر‌الالهية و حكمت‌عرشيه در اينباب ارائه نموده در ديگر آثارش نيز در اين زمينه مباحث مستوفايي دارد.

مقاله‌يي را كه در پيش رو داريد، در دو بخش تدوين شده است. در بخش نخست افزون بر عقيده صدرالمتألهين، عـقيـدة فلاسفه ديگر دربارة وجود ذهني بيان گرديده و در بخش دوم، تنها عقيدة صدرالمتألهين مورد بررسي قرار گرفته است. پيش از اينكه حرف و سخن را دربارة موضوعات ياد شده آغاز كنم، بايد بعنوان پيشگفتار به چند نكته اشاره كنم:

تاریخ معاصر ایران، چه قبل و چه بعد از انقلاب، شاهد تحریف‌هایی پیرامون برخی تحولات و رخدادهای سیاسی مهم تاریخی است. از آن جمله، موضوعات زندگی و سرنوشت محمدرضا پهلوی است. کمتر جنبه‌ای از زندگی فردی و غیرفردی شاه سابق را می‌توان سراغ گرفت که آنچه پیرامون آن در هیبت ثبت و ضبط تاریخی درآمده بی‌طرفانه بوده باشد. از جمله سرنوشت وی در دوران انقلاب و سرانجام خروج او از کشور در ۲۶ دی ماه سال ۵۷ و نهایتا مرگ وی در تیر ماه سال ۵۹ است.

پرسش از رابطه و نسبت انقلاب ايران با مدرنيته يكي از مسائل بحث‌برانگيز در ادبيات مطرح پيرامون انقلاب ايران است. ديدگاه‌هاي موجود در اين باره را دست كم درسه مورد مي‌توان جاي داد: مدرن يا پيشرو (progressive)، محافظه‌كار يا پس‌رو (regressive) و پست‌مدرن.

در زبان هر روزی کنونی که عین زبان مؤسسات بزرگ تبلیغاتی یا تحت تأثیر و نفوذ آن است تعبیر انقلاب اسلامی جدی گرفته نمی‌شود، نه اینکه قدرتمندان و سوداگران سیاست و بازار جهانی از انقلاب اسلامی به وحشت نیفتاده باشند، آن‌ها از این انقلاب بسیار ترسیده‌اند و نگران بسط آنند، مع‌ذلک از حقیقت انقلاب اسلامی رو می‌گردانند و صفت اسلامی انقلاب برای ایشان چیزی بیش از صرف لفظ نیست. به عبارت دیگر انقلاب اسلامی ترس در دل قدرتمندان و سوداگران جهانی انداخته است بدون اینکه عقل اینان به حقیقت انقلاب راه برده باشد. گسیختگی رشته ارتباط عقل و احساس هم نشانه خوبی نیست و در عصر ما غالباً حکایت از گسسته خردی یا ورشکستگی در عقل می‌کند. انقلاب اسلامی و پرفروغ‌تر شدن خورشید منیر اسلام با افول ماه مستنیر عقل و خرد شیطانی و استکباری غرب مقارن شده است و این درست‌‌ همان چیزی است که به نظر متولیان فرهنگ متجدد و معتادان به عادات روشنفکری و مطلق‌انگاران رسوم غربی ادعایی واهی می‌نماید. متصدیان نظام ظلم و جور حاکم بر عالم اثر انقلاب اسلامی را در لرزش پایه‌های قدرت و استیلای خود حس می‌کنند اما آن را یک امر عارضی و زودگذر می‌دانند و خیال می‌کنند که می‌توانند و باید به نحوی آن را براندازند. این‌ها و تمام کسانی که در وضع ایشان بسر می‌برند هر هفته‌ای که آغاز می‌کنند در محاسبات و پیش‌بینی‌های آخر هفته خود احیانا سقوط دولت اسلامی ایران را هم می‌گنجانند.

توضیح دبا: بحث دربارۀ هویت ملی و اقوام ایرانی به جهات عدیده واجد اهمیت مخصوص است. از محققان و صاحب نظران تقاضا می شود در این زمینه به بحث و تحقیق بپردازد و مقالات خود را برای انتشار در این صفحه ارسال فرمایید. امیدواریم نوشتۀ حاضر انگیزه ای برای دیگر محققان برای اظهار نظر تلقی گردد.

بارش برف أخیر که مصادف با ایام پیروزی درخشان تیم مذاکره‌کننده ایرانی با طرفهای پنج به اضافه یک است به فال نیک می‌گیرم و بعد از نحوست هشت‌سالۀ گذشته آن را شگون روحانی که از الطاف الهی است می‌نامم. اکنون تیم شایستۀ سیاسی و تیم قدرتمند اقتصادی دولت یازدهم چنان برای ترمیم ویرانیها و برای سازندگی و برای قراردادن قطار جمهوری اسلامی روی ریل معقول و طبیعی خود به پا خاسته است که نه فقط امید را در همۀ مردم ایران زنده کرده بلکه افسردگی آنان را به نشاط تبدیل کرده و فضای پرجوش و خروشی به وجود آورده است.

نگاهی به سیره و سخنان امام حسن عسکری(ع)به مناسبت 8 ربیع الثانی سالروز ولادت باسعادت ایشان امام حسن عسکری علیه‌السلام در حالی‌که کودک چند ساله بود همراه پدر بزرگوارش امام هادی علیه‌السلام به اجبار از سوی حکومت وقت به سامرا برده شد و تا آخر عمر شریفش امکان بازگشت به مدینه برای آن حضرت فراهم نشد. لذا معروف و مسلم این است که امام عسکری(ع) حج خانه خدا را نتوانسته‌اند به جای آورند؛ از این روی بسیاری از شیعیان حج مستحبی خود را به نیت امام حسن عسکری(ع) به جا می‌آوردند.

بر اساس گزارش یکی از سایت‌های نزدیک به آقای مصباح‌یزدی، ایشان روز چهارشنبه در قم در رابطه با مسایل جاری کشور سخنانی ایراد کرده‌اند که قابل‌تامل است. اول ایشان مانند هر شهروندی حق دارد که از سیاست‌های جاری کشور انتقاد کند و از باب «النصیحه‌لائمه‌المسلمین» انجام وظیفه کنند. ای‌کاش این وظیفه دینی در این چندسال گذشته که خسارات زیادی بر کشور وارد شد انجام می‌گرفت و نیز باید به آقای مصباح حق داد که عنوان کند، مسوولان باید انتقادپذیر باشند و منتقدان خود را به کم‌سوادی متهم نکنند، اما لغزش‌ها و ضعف‌هایی را که در این درس‌های اخلاق ایشان نهفته است نباید از نظر دور داشت و به‌اصطلاح سخنان ایشان را زیر تیغ نقد گذاشت. آقای مصباح دولت را «فریب‌خورده آمریکا» می‌داند که به‌خاطر چنددلار خود را گول زده است. باید از ایشان پرسید بر اساس کدام معیار و میزان، دولت ایران در قرارداد ژنو فریب دولت‌های بزرگ را خورده است؟ دستگاه دیپلماسی کشور را متهم‌کردن آن هم از یک عالم دینی، هزینه بالایی ایجاد می‌کند و از سویی کاری که در این قرارداد صورت گرفت مورد تایید رهبری و بسیاری از متفکران و سیاستمداران کشور بود.

میرزا محمد حسین فرزند عبدالرحیم در شهر تاریخی نائین- در سال 1273 یا 1277 قمری بنا بر اختلاف اعیان الشیعه محسن الامین و نقباء البشر آغا بزرگ تهرانی به دنیا آمد.