اخبار

سال 1385 زمانی كه دانشجوی گروه فلسفه دانشگاه تهران بودم، در دانشكده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران هنوز می‌شد حضور استادانی چون محمدرضا شفیعی‌كدكنی، محسن جهانگیری، محمد‌ابراهیم باستانی‌پاریزی و جلیل تجلیل را درك كرد؛ نام‌هایی بزرگ از نسل دوم استادان دانشگاهی ایران كه حضورشان در این نماد آموزش عالی ایران همچون پشتوانه‌ای برای جوانانی تلقی می‌شد كه نخستین گام‌های تحصیلی خود را بر می‌داشتند.

حمید باستانی‌پاریزی گفت: دو طرح کتاب از پدر باقی‌مانده که متاسفانه خودش فرصت کامل کردن آن را به دست نیاورد. زنده‌یاد باستانی‌پاریزی در مجموع 66 کتاب منتشر شده دارد و از این میان، هر سال دست کم، چهار یا پنج کتاب وی بازچاپ می‌شود.

حسن نیکبخت با اشاره به این‌که باستانی‌پاریزی تاریخ را در قالب ادبیات روان و سلیس ارائه می‌کرد، گفت: خواننده هنوز از لذت خواندن نثر تاریخی فراغت نیافته، اشعار نغز و دلنشین را در مقابل خود می‌بیند و پس از آن، خاطرات تاریخی او را شگفت‌زده می‌کند، تا جایی که ناخودآگاه زمان را فراموش می‌کند. پاورقی‌های دکتر باستانی هم که بین کتابخوان‌ها و اهل فن معروف هست و گاهی اوقات خیلی بیشتر از متن اصلی است.

نوروز سال ١٣٩٣ یك خبر تلخ را نه فقط برای اهالی مطبوعات یا علاقه‌مندان و دانشجویان و اساتید تاریخ كه برای عموم ایرانیان دربرداشت: محمد ابراهیم باستانی پاریزی (زاده ۳ دی ۱۳۰۴ در پاریز - درگذشته ۵ فروردین ۱۳۹۳ در تهران) در گذشت؛ مورخی ادیب و چیره‌دست كه با زبانی شیوا و بیانی دلكش تاریخ تلخ را به شهدی شیرین بدل می‌كرد و در كام جان و روان ایرانیان می‌ریخت. در همین كمتر از یك سال فقدان او برای همه علاقه‌مندان به تاریخ و اهل رسانه سخت احساس می‌شود و نشان آشكار آن برگزاری مراسم‌ها و نشست‌های متعدد برای آن استاد فقید است.

با درودي به پهناي كوير و به گستردگي صفاي باطن مردم صبور، ثابت‌قدم و هوشمند اين خطه تاريخي ـ استانهاي كرمان و يزد ـ به دعوت دانشگاه آزاد اسلامي واحد سيرجان و نماينده شريف مردم اصيل سيرجان و پاريز براي شركت در مراسم گراميداشت شادروان استاد هميشه استاد دكتر محمد ابراهيم باستاني پاريزي به اين سامان آمده‌ام، تا نخست با ديداري از زادگاه استاد، خاندان گرانقدر او و ياران وفادارش دل، آرام گيرد و آرزوي 50 ساله ارادتمند براي سفر به سيرجان و پاريز برآورده شود و ديگر آنكه به آحاد ملت ايران به ويژه شما مردم دل‌آگاه كه چنين نادره كاراني را در ميان خود مي‌پروريد و فرصت پرواز مي‌دهيد، تهنيت بگويم و از آنجا كه فقدان صوري استاد، جامعه را از ادامه افاضاتش محروم ساخته است، با اخلاصي تمام تسليت عرض كنم.