اخبار

عرفان در شعر فارسی و یا به تعبیر دیگر شعر عرفانی فارسی پیوندی استوار و جاودان با حکیم سنایی دارد. سنایی بود که سرودن شعر عارفانه را چه در قلمرو اسلوب و صورت و چه در عرصه معانی و مضامین، بنیادی استوار نهاد و راهی پر رهرو را برای شاعران پس از خود گشود.

روز گذشته همایش سنایی و بزرگداشت دوبروین، سنایی‌پژوه در دانشگاه لیدن هلند برگزار شد. در این همایش محمدجعفر یاحقی، مهدی فیروزان و علی اصغر محمدخانی از ایران حضور داشتند.

بی‌شک مولانا از سنایی و آثار او تاثیر عمیق و وسیعی پذیرفته است و در مثنوی و غزلیات شمس و فیه‌مافیه این تاثیر هویداست.

آثار اغلب شعرا و نویسندگان برجسته ایرانی از گذشته تا امروز، آیینه تمام نمای محیط و روزگار زندگی آنان بوده است، چنان که بسیاری از آنان در تحلیل و تبیین دشواریهای زندگی به مراتب تیز بین تر و حساس تر از سایر دانشمندان اجتماعی بوده اند، از خود مردم و در تعامل با آنان بودند و در قبال مسایل و مشکلات جامعه، احساس مسوولیت می کردند، در نتیجه با سرودن اشعار سیاسی و اجتماعی، در برابر ناراستی ها و کجرویهای هیات حاکم عکس العمل نشان می دادند

سنایی در دوره‌ای زندگی می‌کند که شرق ایران به لحاظ فرهنگی در حال انتقال از یک پارادایم به پارادایم دیگر است. در پارادایم نخست، مولفه‌هایی نظیر خردگرایی، دنیاگرایی، ایرانی‌گرایی، اصالت و اولویت دارد و در پارادایم دوم این مولفه‌ها به حاشیه می‌روند و عناصر دیگری جایگزین می‌شوند.

سنایی در دوره‌ای زندگی می‌کند که شرق ایران به لحاظ فرهنگی در حال انتقال از یک پارادایم به پارادیم دیگر است.

دومین نشست از مجموعه نشست‌های درس گفتارهایی درباره با عنوان «سنایی، نماینده‌ دوره‌ گذار» روز چهارشنبه ۳ آبان در مرکز فرهنگی شهر کتاب برگزار می‌شود.

مؤلفۀ شاخص و بنیادینِ اندیشۀ سیاسی و وجه تمایز آن از سایر شاخه های دانش بشری، دلالت های هنجاری است. اندیشۀ سیاسی از رهگذر توجه به فضایل مدنی به مثابه حلقۀ رابطِ دو ساحت نظر و عمل، در صدد سامان بخشیدن به جامعۀ بشری است. در این نوشتار ضمن واکاوی آثار مهم سنایی، عارف بزرگ ایرانی، ابعاد سیاسی اندیشۀ وی مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد.

ابوالمجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی از شاعران و عارفان برجسته قرن پنجم و ششم ادب فارسی است. وی نخستین کسی است که در شعر فارسی، در تبیین نظام عرفانی جهان و آنچه آن را «نظام احسن» خوانده‌اند، سخن گفته است. سنایی بزرگترین سراینده شعر اجتماعی در تاریخ ادبیات کهن فارسی است و شعرش در ردیف بهترین شعرهای اجتماعی و سیاسی زبان فارسی است.

محمدعلی موحد در نخستین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ی سنایی به «سنایی در مقالات شمس»پرده از معمایی درباره ی زندگی سنایی برداشت و تاکید کرد که دنیای شعری او با زندگی واقعی اش فرق دارد.