اخبار

در اوایل شهریورماه ۱۳۸۷، که سومین گردهمایی عمومی سراسری «انجمن ترویج زبان و ادب فارسی» ـ با لطف ویژه‌ای که مرحوم دکتر حبیبی به بنده داشت ـ در بنیاد ایران‌شناسی برگزار می‌شد

حوزه علمیه مشهد و دانشگاه آن شهر مقدس هفته گذشته (۲۸ آذر ۱۳۹۵) یکی از مدرسان و استادان برجسته خود را از دست داد و آیت‌الله شیخ محمد واعظ‌زاده خراسانی دار فانی را وداع گفت. آن مرحوم خود می‌فرمود که در سال اول دبستان معرفت با من همکلاس بوده؛ ولی من این موضوع را به خاطر ندارم زیرا آن سال مصادف با دربدری و مخفی شدن مرحوم پدرم از این خانه به آن خانه و هجوم مأموران پلیس، نیمه‌شبان به خانه ما بود و منِ شش‌ساله آرامش ذهنی را از دست داده بودم. آنچه به خاطر دارم، اینکه در دبستان معرفت به مدیریت مرحوم شیخ مهدی ناظم صبحگاهان به جای سرود شاهنشاهی، زیارت حضرت امام رضا(ع) خوانده می‌شد

پس از درگذشت پیغمبر بزرگوار اسلام(ص)، اختلافات گوناگونی میان مسلمانان پدیدار گشت که مهمترین آنها اختلاف در پاره‌ای از مسائل مربوط به اعتقادات و من جمله در مسأله امامت بود. اختلاف در عقاید از آنجا پیدا شد که مردم درباره صفات خدا و عدالت و کلام او و همچنین قضا و قدر همداستان نبودند و اختلاف در مسأله‌ امامت از آنجا ناشی گشت که برخی امامت را به اتفاق و اختیار امّت و برخی دیگر با نص و تعیین صاحب شریعت اثبات می‌کردند.

در سال 1329 که من سال سوم دانشکده معقول و منقول (الهیات) را می‌گذراندم، به «دانشسرای عالی» معرفی شدم ـ تا دروس فلسفه‌ی آموزش و پرورش که به‌وسیله‌ی دکتر محمّدباقر هوشیار ارائه می‌شد را بگذرانم. در یک بعدازظهر ـ که در سه‌راه ژاله به سوی دانشسرای عالی می‌رفتم تا در درس دکتر هوشیار که در «تالار قریب» تشکیل می‌شد، شرکت کنم ـ دوشادوش خود فردی نسبتاً تنومند را دیدم که کیف پُر کتابی را حمل می‌کرد و به نظر می‌آمد که دانشجو است و مقصد او با من یکی است. من در آن وقت معمم بودم و او شعری عربی از «متنبّی» را بلند قرائت کرد که من بشنوم و رابطه‌یی میان‌مان برقرار گردد.

حوزه علمیّه مشهد در سالهای ۲۶ و ۲۷؛ برای بزرگداشت‌نامه آیت‌الله سید جعفر سیّدان من در سال ۱۳۰۸ در دهم ماه بهمن که به تقویم فارسیان روز «جشن سده» است و مصادف با پانزدهم شعبان، ولادت حضرت قائم آل محمد(ع) می‌شد، در مشهد به دنیا آمدم. مرحوم پدرم حاج شیخ عباسعلی محقّق از وعّاظ درجه اول خراسان بود که در تابستان ۱۳۱۴ در مسجد گوهرشاد علیه رضاخان منبر رفته بود و درنتیجه سه سال در زندان قصر محبوس گردیده بود و پس از آزادی چون ممنوع‌المنبر و ممنوع‌الخروج از تهران بود، خانواده به تهران مهاجرت نمود.

سرّ پیشرفت مسلمانان در همه زمینه‌های علوم و صناعات از دو بیت یادشده آشکار می‌شود، که در نخستین حضرت رسول اکرم(ص) فرمود: «اطلبوا العلم و لو بالصّین» (الجامع الصغیر، جلال‌الدین سیوطی، قاهره 1325ق، ج1، ص143) و در دومین جانشین به‌حقّ او که:‏‏ در بود مر مدینه علم رسـول را زیرا جز او نبود سزای امانتش‏