هدف این مقاله،بررسی علل ناکامی بختیاریها در دورهء قاجار پیش از فتح تهران و از دست دادن جایگاه سیاسی پس از فتح تهران است.
استاد فلسفه علم گفت: اگر کسی میخواهد بر مدرنیته متمرکز شود و غرب امروز را بیشتر از لحاظ تمدنی بشناسد، باید بداند که نوع نگاه و نوع عمل عصر ضد روششناسی علوم درباره مدرنیته بسیار مهم است.
این سخن اوکتاویو پاز که شعر ترجمهناپذیر است اما «تماما» قابل ترجمه است، کمتر مصادیق خود را پیدا میکند، اما هرازگاهی ترجمهای این بخت و اقبال را مییابد که در زبان مقصد چنان قدرتمند و خوش «بنشیند» که یکسره زبان مبداء را تصاحب و هضم و جذب کند و در نظر اول رنگ بازد. ترجمههای خوب - خاصه ترجمه شعر- غالبا خیانتهایی نیمه نصفه هستند، نه چنان میتوانند باشند که والتر بنیامین از معنای ضمنی ترجمه مدنظر داشت و از آن شقاق در زبان را مستفاد میکرد، نه میتوانند منطق خیانتکردن را چنان ادامه دهند که به قول پاز «تماما» ترجمهپذیر شوند. بهعبارتی، به یک اثر چنان خیانت شود که از مرز ترجمه بگذرد و خود اثری مستقل پنداشته شود
قرارداد 1919 ایران و انگلیس، یکی از ننگینترین قراردادهای تاریخ ایران محسوب میشود. براساس این قرارداد که در 9 آگوست 1919 برابر با 17 مرداد 1298 و در دوره نخستوزیری وثوقالدوله به امضا رسید، ایران رسما و بهطور یکجانبه، تحت اداره و حاکمیت استعماری دولت بریتانیا درمیآمد و مستشاران انگلیسی بر تمامی امور کشوری و لشکری ایران مسلط میشدند. البته زمینههای انعقاد این قرارداد مدتها پیش چیده شده بود که تاسیس پلیس جنوب را میتوان یکی از زمینههای آن دانست.
آیا تابهحال فکر کردهاید که در روزهای مبارزه با رژیم پهلوی که مردم گاهی از صبح تا شب به تظاهرات در خیابانها میپرداختند، برای رفع گرسنگی و تشنگی خود چه کار میکردند؟ باید توجه داشت که این تظاهرات یک یا دو بار نبود؛ بلکه از سال 1342 تا 1357 مرتبا مردم در تظاهرات شرکت میکردند. این راهپیماییها در سال 57 بسیار گستردهتر شد و به اوج خود رسید. با مراجعه به خاطرات مبارزان نهضت اسلامی درمییابیم تغذیه مردمی که در تظاهرات شرکت میکردند، چگونه تامین میشد.
باز کمپبل مینویسد: «۱۶ مه ۱۸۳۵م. با قائممقام ملاقات نمودم. گفتم از بس خواهش و التماس کردم و به فرجام کار تهدید نمودم خسته شدم. دیگر چیزی نمیتوانم بگویم اما قلب من برای نیکبختی شاه و مملکت میسوزد.»
صفحه اول روزنامه های امروز چهارشنبه 18 مرداد
آنچه بهار ـ البته در سالهای آخر عمرش ـ در «هدیه باکو» توصیف کرده است، از نوعی شیفتگی او نسبت به محیط زندگی سوسیالیستی آن سالها خبر میدهد؛ اگرچه در آن شعر، بهار چنان شیفته عوامل ملّی و وحدت فرهنگ و تبار مردم «آبشوران کهن» با ایرانیان این سوی اَرَس میشود که توصیفش درباره جنبههای سوسیالیسم، تحتالشعاع آن اندیشهها قرار میگیرد؛ امّا او همواره در آرزوی روزی بوده است که در آن «فقر و غنا» هر دو از میان برخیزد:
رشیدالدین محمد بن عبدالجلیل عُمَری كاتب بلخی معروف به وطواط از دانشمندان، نویسندگان و شاعران ذواللِّسانَین معروف قرن ششم هجری است كه در سال 480 ق در بلخ ولادت یافت.
شیخ زین العابدین ابن مسلم مازندرانی، عالمی ربانی، فقیه و از بزرگان علمای امامیه در قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجری است. وی پس از پایان تحصیلات مقدماتی، برای تكمیل معلومات دینی به حوزه ی علمیه ی نجف رفت و از محضراساتید بزرگ آن حوزه از قبیل شیخ مرتضی انصاری، شیخ محمدحسن نجفی صاحب جواهر و سیدالعلمای مازندرانی بهره برد و به درجات عالی علمی و معنوی دست یافت.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید