اخبار

جلال‌الدین محمد بلخی (٦٧٢-٦٠٤ ه. ق.) مشهور به مولانا و شمس‌الدین محمد شیرازی (٧٩٢-٧٢٧ ه. ق.) مشهور به حافظ دو قله از اركان فرهنگ ایرانی هستند كه با نبوغ و استعداد سرشارشان توانستند نه فقط همه عناصر فرهنگ ایرانی-اسلامی زمانه خود را در اشعارشان بازتاب دهند، بلكه آن را استعلا بخشیدند و آثاری خلق كردند كه تا به امروز نه فقط در محدوده فرهنگی ایران كه در سراسر جهان مخاطب دارند و انسان‌ها در زمان‌ها و مكان‌های مختلف با ایشان هم‌سخن و هم‌نوا می‌شوند. هفتمین نشست از سلسله جلسات مهر مولانا كه با همت موسسه سروش مولانا برگزار شد، به مناسبت ٢٠ مهر كه در تقویم ما به نام حافظ ثبت شده، به مقایسه جنبه‌هایی از اندیشه و آثار این دو چهره جهانی اختصاص داشت.

«همه فنون هنر را نقادی جلا و صیقل ‌می‌دهد و بالا ‌می‌برد. خصوصیات مثبت را برجسته ‌می‌کند و کسانی که در ابتدا در برخورد ‌نمی‌ توانند به آن فنون دست پیدا کنند، آن خصوصیات را ‌می‌شناسند، و عیوب و ضعف‌ها را نیز مشخص ‌می‌کند و لازم است که این نقد انجام بگیرد.» (بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار با شاعران، رمضان ۱۳۸۶)

چرا زمانه چنین استر که بوی عشقر که بوی دوستی و مردمی نمی‌آیدر که بوی آتش و خونر در هوا فراوان است. چرا زمانه پر از جنگ استر که مهربانیر در گوشه‌ای نهان گشته است؟… روزگار درازی، سرزمین یمن مهد عارفان و عاشقان و جایگاه هنرمندان و صنعتگران و محل عبور کاروان‌های حامل لعل و عقیق و گوهرهای گرانبهای دیگر بود.

از زمانی که سازمان مجاهدین خلق (منافقین) دست به اسلحه برد و وارد فاز نظامی شد، ترور مردم، شخصیت‌ها و رجال سیاسی-مذهبی در دستور کار این گروهک قرار گرفت. در همین راستا آنها بخشی از اقدامات تروریستی خود را ترور ائمه جمعه قرار دادند. بنابراین ترور آیات قاضی، مدنی و صدوقی توسط منافقین انجام گرفت و نام آیت‌ا... اشرفی‌اصفهانی نیز در لیست ترور آنان بود.

آنچه نسل نو از حافظ می‌دانند احتمالاً چیزی بیش از مشخصات تقویمی او نیست که منحصر است به میلاد و درگذشت و نام و لقب و قرنی که در آن می‌زیسته و با جست‌و‌جویی در اینترنت یا گردشی در کتاب‌های درسی، قابل دریافت است و خلاصه می‌شود در آنچه که ویکی‌پدیا هم به آن اشاره دارد: «خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین محمد حافظ شیرازی زاده ۷۲۷ (قمری)- درگذشته ۷۹۲(قمری)، معروف به لسان‌الغیب، ترجمان الاسرار، لسان‌العرفا و ناظم‌الاولیا شاعر بزرگ سده هشتم ایران (برابر با قرن چهاردهم میلادی)» و این در حالی است که با‌وجود اختصاص یک روز در سال به بزرگداشت او، فاصله نسلی از او، اشعار و افکارش، سال به سال، دور و دورتر می‌شود.

روند آغاز روزنامه و روزنامه‌نویسی در دوره قاجاریه در ایران آغاز شد. یک نسخه از روزنامه «کشکول» منتشره در 23 نوامبر 1907(1آذر1286 هـ.ش)

وارد کوی نویسندگان که شدم نیاز چندانی به پرس و جو برای پیدا کردن خانه‌اش نبود؛ استاد جواد مجابی، مردی که سال هاست به این شهرک نقل مکان کرده و همراه با ناستین جوادی، همسر نویسنده و هنرمندش در این خانه زندگی می‌کنند. از همان بدو ورود به خانه بیش از هر چه چیدمان و تزئینات خانه که با تابلوهایی کوچک و بزرگ همراه شده خودنمایی می‌کند. خبری از چشم و هم چشمی‌هایی که اغلب گرفتار آن شده‌ایم نیست و تصور اینکه زن و شوهری اهل فرهنگ و ادبیات در این خانه زندگی کنند چندان سخت نیست. بیش‌تر از 3 ساعت میهمان استاد مجابی بودم و او در تمام این مدت از زندگی، علایق و سال‌هایی گفت که صرف فرهنگ، هنر و ادبیات این مرز و بوم کرده.

صفحه اول روزنامه های امروز شنبه 22 مهر

مسعود خیام با بیان این‌که در مسلمانی حافظ تردید نکنیم می‌گوید: حافظ دریادل بود و به «همه‌دینی» رسید. برایش همه ادیان و فرقه‌های مختلف محترم بود.

در دعوت نامه عنوان سخنرانی بنده را «زبان و ادبیات عرب و اهمیت آن برای زبان و ادبیات فارسی» نوشته بودند، در صورتی که بهتر و بلکه صحیح تر این است که زبان و ادبیات عرب را به زبان و ادبیات عربی تبدیل کنیم، زیرا زبان و ادبیات عرب از آن ِ ملل عرب است تنها، یعنی مردمی که امروز در کشورهای مختلف شبه جزیرۀ عربستان و یا قارۀ آفریقا زندگی می کنند و زبان آنان عربی است.