اخبار

در این پژوهش تلاش برآن است تا در مورد جایگاه اصل برائت در ادیان پردازش گردد و دیدگاه چهار دین یهود، زرتشت، مسیحیت و اسلام که تعالیم توحیدی آنها نسبت به ادیان دیگر بارزتر است، نسبت به اصل برائت، بیان گردد. اصل برائت به این معنا که تا زمانی که اتهام شخص ثابت نشده باید بی گناه فرض شود و هیچ وظیفه ای در اثبات بی گناهی خود ندارد. به جز دین زرتشت که نتیجه آزمایش و نیرنگ صحت انتساب اتهام به متهم را روشن می کند، در ادیان یهود، مسیحیت و اسلام پذیرفته شده است.

عبدالمهدی مستکین که همچنین سمت دبیر کمیته میراث فرهنگی و طبیعی ایران را بر عهده دارد از طی شدن مراحل نهایی ثبت نام غیاث الدین جمشید کاشانی در فهرست مشاهیر جهانی یونسکو خبر داد و یادآور شد: این دانشمند مشهور از جمله نام آورانی است که تاریخ کاشان بسیار به او مدیون است.

اسراییلیات اصطلاحی است که علمای اسلامی به عقاید و داستان های خرافی که از ناحیه علمای اهل کتاب از قرن اول هجری میان مسلمانان رواج یافت، اطلاق کرده اند. این افسانه های دروغین، ضمن رخنه در تفسیرهای قرآن، تاریخ نویسان و محققان بزرگی چون طبری، یعقوبی، مسعودی و ... را تحت تاثیر خود قرار داده است.

دبا: مراسم بزرگداشت دکتر آذرتاش آذرنوش در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی روز چهارشنبه 22 آذرماه، برگزار شد.‏

بسا خوانندۀ عادی با دیدن عنوان هر کتاب قصۀ عامیانه‌ای، فوراً به یاد همان داستان‌های سنتی ایرانی بیفتد که برای سرگرمی مردم در خانه‌ها، قهوه‌خانه‌ها، خلوت‌خانه‌ها و... خوانده می‌شد تا روز را به شب یا شب را به روز آرند و مدتی با قهرمانان آنها و هم‌ به‌جای آنان در عالم ذهنی و خیالی به سر برند؛ اما اگر چنین هم بوده، تمام مقصود گوینده یا نویسنده برخی داستان‌ها نبوده است؛ بلکه چه بسیار نکات مهمی از مقولات تاریخ، فلسفه، اخلاق، مذهب، ادب و... مدنظر وی بوده که تنها در قالب سخن و قصه عامیانه قابل تفهیم به مردم بوده است؛ چنان‏که امروزه هم این چنین رویکردی بعضاً در برخی فیلم‌های سینمایی یا تلویزیونی و یا در بخشی از روزنامه‌ها و مجلات و کتاب‌ها دیده می‌شود.

شامگاه بیست و یک آذر یک‌هزار و سیصد و نود و شش، دوستداران احمد شاملو، در بنیاد موقافات افشار گرد هم آمدند، نود و دوسالگی آقای شاعر را جشن گرفتند و برگزیده دوره‌ سوم جایزه یعنی«آشویتس خصوصی من» سروده حسن همایون را معرفی کردند. جایزه دور سوم در مرحله نهایی را مراد فرهادپور، محمدرضا اصلانی، احمد پوری و ضیاء موحد و شمس لنگرودی داوری کردند. رؤیا تیموریان اجرای این برنامه را به عهده داشت و ستاره اسکندری هم شعر‌هایی از آقای شاعر را اجرا کرد.

شاعر، خلوت‌نشین است! شاعر ماندنی، دنبال سرودن «شعری خواندنی» برای مخاطب نیست! «شاعر خوب»، شاعری‌ست که فقط خواص او را می‌شناسند نه مردم کوچه و بازار! شاعر، که آکتور نیست! شاعر، که خواننده نیست! شاعری که برای آیندگان می‌سراید شمارگان کتاب‌هایش اندک است و گاهی حتی همسایه‌اش هم نمی‌داند که او شاعر است! این‌‌ها، جمله‌های آشنایی هستند که نه مثل حالا در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده باشند، که در نشریات تخصصی، کتاب‌های تخصصی و نشست‌های ادبی تخصصی، نوشته یا به زبان آورده شده‌اند گاه توسط کسانی که خود در زمان نوشتن و گفتن‌شان مشهور نبوده‌اند و پس از آن مشهور شده‌اند، یا مشهور بوده‌اند و خود را از شهرت بری می‌دانسته‌اند، یا اصلاً پایان عمرشان مشهور نبوده‌اند و در گمنامی به دیار باقی شتافته‌اند و برخی‌شان هم البته شاعران خوبی بوده‌اند.

نشست فراز و فرود فرقه دموکرات آذربایجان در سالروز این واقعه، به همت نشریه وطن‌یولی و مؤسسه نگارستان اندیشه و با سخنرانی کاوه بیات، احسان هوشمند و داوود دشتبانی در محل پژوهشکده مطالعات فرهنگی روایت برگزار شد.

«سید میرجعفر جوادزاده خلخالی» ملقب به «پیشه‌وری» (۱۲۷۲–۱۳۲۶) سیاستمدار، روزنامه‌نگار، مدیر و سردبیر روزنامه‌های «حریت»، «حقیقت» و «آژیر»، مؤسس و سرکرده «حزب دموکرات آذربایجان» فرزند میر جواد در سال 1272هجری شمسی - 1892 میلادی در خانواده‌ای فقیر در روستای «سیدلر زیوه سی» (زاویه ‌سادات) از توابع خلخال آذربایجان به دنیا آمد.وی تحصیلات ابتدایی خود را در خلخال به پایان می‌رساند. در سال ۱۲۸۴ در ۱۲ سالگی به‌دلیل غارت خان‌های ایل شاهسون به همراه خانواده به باکو مهاجرت کرده و در قریه بلبله از توابع بخش آبشوران و سپس روستای خیر دالان باکو اقامت می‌کند. پیشه‌وری در سال 1287 در دارالمعلمین باکو تحصیلات خود را به پایان می‌رساند و در سال ۱۲۹۶ در مدرسه اتحاد ایرانیان به کار تدریس زبان فارسی و ترکی مشغول می‌شود.

به مناسبت هفته پژوهش اگر قصد کنیم که وضعیت رساله‌های دکترا را به‌عنوان یک پژوهش تمام و کمال که با راهنمایی، مشاوره و داوری چند استاد متخصص انجام می‌گیرد و زمان، هزینه و فعالیت گسترده‌ای را می‌طلبد، مورد ارزیابی قرار دهیم و بسنجیم که این پژوهش‌های دانشگاهی چه دردی از جامعه علمی و فکری ما دوا می‌کنند و با چنین وقت و انرژی و هزینه‌ای که از نظام آموزش عالی ما صرف آنها می‌شود آیا برای جامعه هم بهره و کاربردی دارند، در مقام پاسخ به این پرسش‌ها باید گفت: رساله دکترا باید واجد حداقل یکی از دو شرط زیر باشد: نخست، طرحی در جهت رفع نیازهای فکری و عملی جامعه خودمان (در وهله اول) و جامعه بشری (در مراحل بعد) باشد.