روح بزرگ هند

1395/11/10 ۰۸:۲۴

نگاهی به فعالیت‌های گاندی که او را به عنوان یک پیشوا در هند بزرگ کرد

نگاهی به فعالیت‌های گاندی که او را به عنوان یک پیشوا در هند بزرگ کرد

ماهاتما گاندی، رهبر نهضت استقلال‌طلبی مردم هندوستان با طرح نظریه «برابری ادیان» در مسیر استقلال سرزمین خویش گام برداشت. او قصد داشت با ایجاد وحدت و زدودن تفرقه میان ادیان به این مهم دست یابد. نظریه گاندی در این راستا ویژگی‌هایی دارد که منجر به شکل‌گیری این اندیشه در ذهن او شده است.
گاندی در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد. چنانچه خود او می‌گوید: «مادرم عمیقا مذهبی بود و قبل از به جای آوردن نمازهای روزانه به غذاخوردن هم فکر نمی‌کرد.» معلم و مربی روحانی گاندی یک فرد طرفدار فرقه جین بود. این فرقه معتقد است که انسان باید پاکی و طهارت را در کلیه شئون و مظاهر زندگی نصب‌العین خود قرار دهد‌ و زیر باز اجحاف و تعدی نرود. گاندی هم تمام تلاشش را کرد تا در طول زندگی‌اش از این خط تعدی نکند. او در 19 سالگی به لندن رفت و در آنجا به تحصیل حقوق پرداخت. بعد از اتمام درس به بمبئی باز‌گشت‌ و به وکالت پرداخت. او در دوران تحصیل با فرقه‌ها و ادیان مختلف از جمله مسیحی، زرتشتی، مسلمان و سایر ادیان آشنا شد.
1896 گاندی برای انجام محاکمه یکی از موکلان خود عازم شهر ترانسوال در آفریقا شد و همین مسافرت به کلی مشی زندگی‌اش‌ را تغییر داد. او با دیدن اوضاع ناگوار اجتماعی و سیاسی هموطنان خود در جنوب آفریقا تصمیم گرفت فعالیت‌هایش را از آنجا آغاز و به راهنمایی آنها اقدام کند. طولی نکشید که مقام پیشوایی و رهبری آنان را احراز کرد. در همین اثنا افکار و عقاید فلسفی و مذهبی، فکر او را مشغول ساخت و در ضمن مطالعه آثار تولستوی با او نیز شروع به مکاتبه کرد. او با جمعی از طرفداران خویش بی‌پیرایگی را شعار خود قرار داد و با فاصله گرفتن از لذات زندگی در طهارت و تقوی کوشید. گاندی تا پایان عمر از تابعین مذهب هندو و همواره معتقد بود چون این آیین برای افراد طبقات بسیار پایین هم شأنیت قائل است، بنابراین محترم است.
گاندی در جنوب آفریقا برای پیشرفت مرام و مسلک خود و از بین بردن خواری و ذلت از هموطنانش تلاش بسیاری کرد. به خاطر همین اقداماتش سه بار به زندان افتاد. اما در نهایت تلاش‌های وی نتیجه داد و در نتیجه هندوها همان مرتبه‌ای را در اجتماع به دست آوردند که اروپایی‌ها داشتند. این اقدام در قراردادی با نام «پیمان گاندی و اسموتس» به سرانجام رسید.  
پس از وقوع جنگ جهانی اول گاندی به انگلستان رفت تا بیمارستان سیاری از هندوهای مقیم آنجا تشکیل دهد؛ کاری که پیش از این او در قشون‌کشی‌های زولو و جنگ‌های بور انجام داد. گاندی در همین حین دچار بیماری می‌شود و به هندوستان باز می‌گردد. خدمات او مورد ستایش قرار گرفت و با جلب توجه همگانی به آرا و افکار او لقب «ماهاتما» به معنای روح بزرگ به وی داده شد. بی‌عدالتی‌های بعد از جنگ جهانی اول دوباره فضای مبارزه را برا ی‌ گاندی باز‌ گذاشت و او را مجبور به ادامه فعالیت‌هایش کرد.
1920 گاندی نهضت «عدم همکاری» را تاسیس کرد. ولی آنطور که از پیروان خود انتظار داشت تا به مقابله با ظلم حکومت بپردازند، این کار انجام نشد. نظر او به موقع اجرایی نشد و در کنگره هند بر ضد نفوذ و اقتدار او نطق‌هایی ایراد شد. دولت نیز با استفاده از این موقعیت، او را از قدرت و نفوذ سیاسی برانداخت و تمام تلاشش را برای دور کردن او از صحنه سیاست به کار گرفت.  او در نهایت به جرم اقدام علیه امنیت و آرامش عمومی به 6 سال حبس محکوم شد. گاندی پس از چندی دوباره به صحنه سیاست باز‌گشت ولی این بار به نوعی دیگر. او به خلوت و انزوا پناه برد و به تهیه مقالات سیاسی و مذهبی مشغول شد. در این دوران او علاقه زیادی به رهبری نشان نمی‌دهد اما مردم همچنان او را رهبر خود می‌دانستند. از ایجا به بعد نوع مبارزات گاندی وارد دور جدیدی شد که درباره آن بسیار گفته و نوشته‌اند. اما شروع تحولات فکری گاندی می‌تواند سرنخ‌های زیادی در جهت تحول هند به واسطه پیشوایی‌اش در اختیار ما بگذارد.

منبع: فرهیختگان