سوالاتي درباره عدم اجرای وصیت فرای ایراندوست/ رضا سلیمان نوری

1393/1/20 ۱۰:۴۳

هفتمین روز پس از نوروز بود که پیمانه عمر پيرمردی 94 ساله که دهخدای بزرگ به او لقب «ایران دوست» داده بود به پایان رسید. از آن زمان 13 روز می گذرد و هنوز روح این مرد سرگردان بوده و منتظر دفن جسد خاکی خود است. انتظاری که عامل ایجاد آن وصیت وی برای دفن در کنار استاد خود در ساحل زاینده رود زیباست. وصیتی که اکنون گرفتار بازی های سیاسی شده است.آخر وصیت‌کننده هرچند به هنگام درج امضای خود برپایین برگه یا نوشتاری در کنار نام خویش لقب داده شده از سوی خالق لغت نامه یعنی« ایران دوست» را ثبت می کرد، زاده سوئد بود و به فارسی با جان ودل عشق می ورزید اما تبعه آمریکا ‌بود.

هفتمین روز پس از نوروز بود که پیمانه عمر پيرمردی 94 ساله که دهخدای بزرگ به او لقب «ایران دوست» داده بود  به پایان رسید. از آن زمان 13 روز می گذرد و هنوز روح این مرد سرگردان بوده و منتظر دفن جسد خاکی خود است. انتظاری که عامل ایجاد آن وصیت وی برای دفن در کنار  استاد خود در ساحل زاینده رود زیباست. وصیتی که اکنون گرفتار بازی های سیاسی شده است.آخر وصیت‌کننده هرچند به هنگام درج امضای خود برپایین برگه یا نوشتاری در کنار نام خویش لقب داده شده از سوی خالق لغت نامه یعنی« ایران دوست» را ثبت می کرد، زاده سوئد بود و به فارسی با جان ودل عشق می ورزید اما تبعه آمریکا ‌بود. امری که نه ایرانی بودن همسر،نه سال‌ها زندگی در ایران و تلاش برای بازشناسی ناگفته های تاریخی و فرهنگی این سرزمین کهن در سطح جهان،نه مبارزه گسترده با تحریف کنندگان نام خلیج همیشه فارس، نه تعهد اخلاقی دو رئیس جمهور قبلی یعنی سید محمد خاتمی و محمود احمدی نژاد برای انجام این وصیت،نه پادرمیانی وزنه های علمی وفرهنگی قابل توجهی چون سید محمد خامنه ای رئیس بنیاد ایرانشناسی و دکتر سیدمصطفی محقق داماد رئیس بنیاد موقوفات دکتر افشار، نه سابقه دریافت جایزه‌ جهانی ایران‌شناسی،  نه «دوست واقعی و محقق مسائل ایران» خوانده شدن از سوی محمد جواد ظريف وزیر امور خارجه دولت تدبیر و امید نتوانست راه حلی برای نادیده گرفته شدن آن باشد تا جسد وی یعنی ریچارد نلسون فرای، نام آورترين ايرانشناس معاصر غربي، همچنان بلاتکلیف در گوشه بیمارستانی در شهر واترتان  ايالت ماساچوست باقی بماند.بلاتکلیفی که بی شک دیر یا زود به پایان خواهد رسید و طی چند روز آینده جسد این ایراندوست شهیر یا بر اساس وصیتش در کنار زاینده رود یا بر اساس خواسته دوم همسر ایرانی‌اش در نارنجستان قوام شیراز و یا بر اثر جبر روزگار و به پیشنهاد دولت تاجیکستان در دوشنبه پایتخت این سرزمین جدا شده از مام خود ایران به خاک سپرده خواهد شد. اما در این بین یک سوال باقی می‌ماند که  وقتی حداقل در ظاهر ابر و باد ومه و خورشید و فلک همه و همه می خواهند تا وصیت ریچارد فرای ایراندوست اجرایی شود و تنها رسانه ای که سال های سال است نه تنها با این موضوع بلکه هر تلاشی برای بازشناسی گذشته سراسر افتخار ایران‌زمین مقابله می کند، مخالفت خود را علنی کرده ،اشکال تحقق این وصیت مورد تایید دو رئیس جمهور متضاد گذشته که یکی از معدود نکات اشتراک آنان محسوب می شود ، در چیست؟ که زمامدار دولت تدبیر و امید از انجام آن می ترسد؟ آیا اجرای وصیت یک دوستدار آمریکایی ایران زمین برای روحانی و یارانش آنقدر دارای هزینه است و مخالفان وی را تحریک خواهد کرد که مردان قافله تدبیر از انجام آن عاجز هستند؟ اگر این چنین است وای بر ما که به امید تدبیر او و یارانش برای آینده فرهنگ و سیاست و اقتصاد این مرز پر گهر هستیم.

منبع: روزنامه قانون