مقاله

۱۴بهمن مصادف بود با سالروز درگذشت مورخ و محقق بزرگ، استاد عباس زریاب خویی. او بی‌تردید یکی از استادان کم‌نظیر در عرصه علوم سنتی و تاریخ و فرهنگ اسلام و ایران بود. علاوه بر آن، تحصیل و تحقیق مستمر در بالاترین کیفیت در حوزه‌های سنتی و دانشگاه‌های غرب به او جامعیتی بخشید که در کمتر استادی جمع می‌آید. شاید صفت «علامه» را در منظر معهود نیاکانمان بتوانیم در باره زریاب خویی به کار بریم.

در سده پسین باید از ابوالمحامد عثمان بن عمر فیروز‌آبادی (د۶۷۵ق) عالم اشعری فارس یاد کرد که اثری را با عنوان «فرائد التفسیر» به عنوان تعلیقه بر کشّاف زمخشری نگاشت و در آن کوشید تا از موضع کلامی اشاعره، برداشت‌های معتزلی زمخشری از آیات قرآنی را پاسخ گوید

از دوران کهن اسب در زندگی ایرانیان جایگاه مهمی داشته است. ایرانی ها از نخستین کسانی بودند که اسب را اهلی کرده و به پرورش آن پرداختند. در دوره صفویه با ایجاد یکپارچگی ملی و مذهبی و در نتیجه انسجام امور مملکتی، اهتمام فراوانی در جهت پرورش و نگهداری اسب شد، به طوری که متولیان پرورش و نگهداری اسب جایگاه شایسته ای درمیان مناصب دربار صفویه پیدا کردند. جایگاه برجسته اسب به دلیل کارکردهای فراوان آن ، توجه پادشاهان صفوی به اهتمام در پرورش و نگهداری اسب و رونق سوارکاری و ورزش های سواره به خوبی در دیدگاه های سیاحان نکته سنج اروپایی مشهود است و از آنجا که در سایر منابع به این گونه امور به قلّت پرداخته شده ، ارزش این دیدگاه دو چندان است.

سلسله قاجار از بدو تأسیس با خطر روبه رشد توسعه طلبی روس ها در مناطق شمالی کشور، از قفقاز گرفته تا شهرهای ساحلی گیلان رو به رو بود. حکمرانی ایالت مهم آذربایجان به عباس میرزا پسر دوم و ولیعهد شاه قاجار واگذار شده بود.

باورهای عامه بخش بزرگی از فرهنگ و ادبیات هر قوم را تشکیل می‌دهد و برای تحقیق در افکار، عقاید، فرهنگ، تمدن و همچنین رفع مشکلات و دشواری های موجود در فهم اشعار و متون برجای­ماندۀ هر قوم باید دقیقاً مورد بررسی قرار گیرند.

تاریخ فرهنگ و هنر ایران پیش از اسلام و پس از آن نشان می دهد ایرانیان اگر بخشی از تنشان از جامه بیرون باشد، آن را بی شرمی می دانند و مایل هستند جامه ای بپوشند که سرتا پایشان را فرا بگیرد.اما در بررسی آثار ادبی به نمونه هایی بر می خوریم که به برهنگی سر یا پا اشاره شده است .

پیشرفت تاریخی از جمله اصول تجدد است و بنابراین می‌توان تجدد را جهان پیشرفت دانست. مراد از پیشرفت در اینجا سیر به سوی کمال معنوی و اخلاقی نیست بلکه پیشرفت در ساختن دائم دنیای آدمی است. در نیم قرن اخیر توسعه جای پیشرفت را گرفته است. شاید هم تجدد در سیر خود به جایی رسیده‌است که امکان پیشرفتش پایان یافته و به جای پیشرفت توسعه می‌یابد.

فلان شاه میخواره بود و حرمسرایی بزرگ داشت. بهمان ادیب در خلوت یاران چنان می‌کرد و چنین می‌گفت. فلان وزیر خانه‌اش اعیانی بود. آن وکیل میوه‌های گران می‌خورد. در خیابان می‌گفتند فلان هنرمند معروف دستمزدش بهای جان ماست و هکذا. چه میزان از این جمله‌ها را هر روز می‌شنویم و در پیام‌های تلگرامی و اینستاگرامی برای یکدیگر می‌فرستیم.

حســن ارسنجانی در سال 1301 خورشیدی در تهران در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. پدرش ســید محمدحســین ارســنجانی، یک روحانی رده پایین اهل ارســنجان فارس و از طرفداران انقلاب مشــروطه بود که به اتفاق خانواده و همراه نیروهای بختیاری جهت اعاده مشــروطیت به تهران مهاجرت کرد.

شناخت فرهنگ و تمدن مشرق‌زمین از موضوعات پرجاذبه در بین پژوهشگران غربی است که در دوره‌های مختلف تاریخی و به‌طور خاص از عصر روشنگری به بعد به اهداف و انگیزه‌های گوناگون جالب ‌توجه بوده است. درحالی‌که جنبه‌های استعماری در مطالعات شرقی انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها بیشتر دیده می‌شد، در دنیای آلمانی‌زبان‌ها این نگاه سود‌جویانه کم‌رنگ‌تر بود. دستاورد نگرش اخیر، پیدایی تحقیقاتی شد که محققان آن رویکردی علمی‌تر داشتند.