در میان اقشار گوناگون اجتماعی، افرادی ممتاز یافت میشوند که نسبت به بسیاری از همنوعان خود سرآمدند. یکی از اقشار موثر اجتماعی در نقاط مختلف ایران، عالمان دین، روحانیون و وعاظ هستند که رفتار و گفتارشان در چشم و گوش آحاد جامعه مینشیند و تاثیر میگذارد.
با توجه به ابعاد بینالمللی و سیل تقاضای اصحاب رسانه در داخل و خارج برای حضور در منطقه، با همکاری اداره کل ارشاد کرمان، یک ستاد خبری در منطقه برپا شد.
بعضى اینطورىاند؛ چشمشان را روى هم مىگذارند؛ گفتند تهاجم فرهنگى نیست. بعد که قبول کردند تهاجم فرهنگى هست، بهدنبال بحثهاى ذهنى رفتند! «تهاجم یعنى چه؟»، «فرهنگ یعنى چه؟»، «فرهنگى چه چیزهایى را شامل مىشود و چه چیزهایى را شامل نمىشود؟». ما به اینها چه کار داریم؟
زبان مشترک تاجیکان و ایرانیان تا تأسیس تاجیکستان شوروی، فارسی نامیده میشد. در دوران اتحاد جماهیر شوروی، در راستای سیاست جداسازی هویت فرهنگی ماوراءالنهر از فرهنگ ایرانی و جهان فارسی زبان؛ نام این زبان را به تاجیکی تغییر دادند.
اين مقاله تقديم ميشود به هموطنانم كه در جريان زلزلة بم حماسهاي انساني و ملي برپا ساختند.
از ديرباز يكي از شيوههاي چارهجويي انسان در رويارويي با مرگ توسل به خود زندگي و شاديها و لذات آن در قالب مكتب خوشباشي بوده است. خوشباشي يا هدونيسم تنها واكنشي در برابر مرگ نبود بلكه جهانبينيهايي را هم نفي ميكرد كه خوارشمارنده جهان و لذات جسماني بودند و تصويري هولناك از دنيايي ديگر را ترسيم ميكردند.
وقف و صدقه جاريه رود عظيمي است كه از سرچشمه فطرت و غريزة ابديت خواهي انسان نشأت گرفته و در مسير تاريخ پرفراز و نشيب ايران و اسلام رونق افزاي نشاط و سرزندگي مردم به ويژه محرومان و نيازمندان بوده است. آثار و بركات فراوان آن موجب پيدايش تاريخ تمدن اسلامي در قرون چهارم و پنجم هجري گرديد.
نشر مقاله در شرح حال مرحوم استاد حسين لرزاده، معمار معروف معاصر و باني بناهاي جاودانه متعدد، در ويژهنامه هفتگي «فرهنگي» جريده شريفه اطلاعات ـ شماره 155 مورخ 27/9/92 ـ قصهاي را كه در اين رابطه داشتم، به يادم آورد كه بيمناسبت نيست براي آگاهي علاقمندان به نقل آن بپردازم.
وقتی با پیشنهاد تابناک روبه رو شدم، با شش دوست مشورت کردم و دو ساعت فکر. تصمیم گرفتم به جای چندین نکته، یک نکته را مطرح کنم که همه ما در سال ۱۳۹۲ کمتر حرف بزنیم و کمتر قضاوت کنیم.
اشاره: اين روزها به مناسبت درگذشت نلسون ماندلا، حرف آفريقاي جنوبي زياد بر سر زبانهاست، از اين رو نابجا ندانستم كه مقالهاي را كه حدود پنجاه سال پيش (سال 1339) دربارة اين كشور نوشته بودم، در اين جا بياورم، تا تجديد يادي باشد از آن دوران كه «آپارتايد» ناميده ميشد. اين مقاله صد و سي سال پيش از رفع تبعيض در اين كشور برقلم آمد، و در كتاب «ايران را از ياد نبريم» انتشار يافت. (م.ع.ن.الف)
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید