مقالات

موضوع بندی

جستجوی الفبایی

احمد بن عیسی بن زید | حسن انصاری اَحْمَدِ بْنِ عیسَی بْنِ زِیْد، ابوعبدالله، نوادۀ زیدبن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب (ع)، از علویان مشهور اوایل خلافت عباسی و از عالمان معروف زیدی مذهب. وی چون روزگاری متواری می‌زیست، به «مختفی» شهرت یافت.
احمد بن عیسی علوی | حسن یوسفی اشکوری اَحْمَدِ بْنِ عیسى عَلَوی (د 345ق/ 956م)، معروف به مهاجر، نیای بنی مهاجر در حضرموت. نسب وی از طریق نیای بزرگش علی عُریضی، به امام جعفر صادق (ع) می‌رسد (فخرالدین رازی، 111). نیای او محمد از مدینه به بصره کوچ کرد و در آنجا ساکن شد (امین، حسن، 4/ 31). احمد در بصره زاده شد. پدر او در این شهر نقیب علویان بود و او ...
احمد بن فریغون |
احمد بن کیال |
احمد بن مبارز الدین محمد |
احمد بن محمد |
احمد بن محمد، شیخ |
احمد بن محمد بن خلف |
احمد بن محمد بن اغلب |
احمد بن محمد بن سعید همدانی |
احمد بن محمد بن مظفر |
احمد بن محمد شیخ بن زیدان |
احمد بن محمد بن عبدالصمد شیرازی | ابوالفضل خطیبی اَحْمَدِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدُالصَّمَدِ شیرازی، خواجه ابونصر (د ح 434ق/ 1043م)، وزیر سلطان مسعود و مودود غزنوی.
احمد بن محمد بن طاهر |
احمد بن محمد حیمی کوکبانی | رضوان مساح اَحْمَدِ بْنِ مُحَمَّدِ حَیْمیِ کوکَبانی (1073-1151ق/ 1663-1738م)، خطیب، ادیب، شاعر و مورخ یمنی. وی در شهر شبام (در دامنۀ کوه کوکبان در یمن) زاده شد و به همین سبب در برخی منابع کوکبانی و گاه شبامی خوانده شده است (شوکانی، 1/ 103؛ صنعانی، یوسف، 1/ 173؛ بغدادی، هدیه، 1/ 172-173؛ صنعانی، محمد، 252).
احمد بن محمد عرفان |
احمد بن محمد قزوینی |
احمد بن محمد بن عیسی | حسن انصاری اَحْمَدِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عیسى، ابوجعفر احمد بن محمد بن عیسی ابن عبدالله بن سعد بن مالک بن احوص بن سائب بن مالک بن عامرِ اشعری، محدث امامی در سدۀ 3ق/ 9م. پدرش ابوعلی محمد بن عیسی به گفتۀ نجاشی (ص 338) که او را «شیخ القمیین» و «وجه الاشاعره» خوانده است، نزد امام رضا(ع) حدیث شنیده، و از امام جواد(ع) روایت می...
احمد بن محمود | علی میرانصاری اَحْمَدِ بْنِ مَحْمود (یا محمد)، معروف به ملازاده و معین‌الفقرا، از نویسندگان سدۀ 8 و 9ق و صاحب تاریخ ملازاده. آگاهی ما دربارۀ خانواده و زندگانی احمد اندک و منحصر به اطلاعات پراکنده‌ای است که خود او در تاریخ ملازاده به دست می‌دهد. از گفته‌های او در معرفی مزار رکن‌الدین عبدالرحیم بن احمد شارستانی جد مادری و جم...
احمد بن مدبر |
احمد بن مسروق |
احمد بن یحیی المرتضی |
احمد بن نظام الملک | نگین یاوری اَحْمَدِ بْنِ نِظامُ‌الْمُلْک، ابونصر وزیر (د 544ق/ 1149م)، از پسران خواجه نظام‌الملک طوسی، وزیر معروف سلجوقی. احمد، به قوام‌الدین صدرالاسلام، نظام‌الملک دوم و ضیاءالملک ملقب بود. وی 4 سال (500-504ق) وزارت سلطان محمد بن ملکشاه (498-511ق) و نیز بعد از 12 سال وقفه، مدت یک سال (516-517ق) وزارت خلیفۀ عباسی المستر...
احمد بن نصر خزاعی | علی بهرامیان اَحْمَدِ بْنِ نَصْرِ خُزاعی، ابوعبدالله (مق‍ 27 شعبان 231ق/ 5 مۀ 846م)، محدث مشهور که در زمان واثق، خلیفۀ عباسی (227-232ق) برای برپایی شورشی کوشید.
احمد بن موسی بن جعفر | یدالله غلامی مایانی اَحْمَدِ بْنِ موسَی بْنِ جَعْفَر (د ح 203ق/ 818م)، از فرزندان امام موسى کاظم(ع)، معروف به «سید السادات» و «شاه چراغ». آگاهیها دربارۀ زندگی احمد بن موسى(ع) بسیار اندک است و در منابع جز به چند مقطع از زندگی او پرداخته نشده است. دربارۀ رابطۀ احمد با پدر بزرگوارش این اندازه آورده‌اند که امام کاظم(ع) او را گرامی م...
ابو اسحاق ابراهیم بن آلب تکین |
حسن پاشا قره حصارلی | علی اکبر دیانت
حسن جلایر* |
حسن چوپانی* |
حسن بن نوح قمری | سعید اکبری شاد حَسَنِ بْنِ نوحِ قَمَری، مکنى به ابومنصور بخاری، پزشک سدۀ 4 ق / 10 م. تاریخ دقیق ولادت و وفات او مشخص نیست و از زندگی او نیز اطلاعی در دست نیست.
حسن بن نوح | فریبا شکوهی حَسَنِ بْنِ نوح، دانشمند اسماعیلی‌مذهب (د 11 ذیقعدۀ 939 ق / 4 ژوئن 1533 م). از تاریخ ولادت و جزئیات زندگی او، جز اشارات مختصری که خود در کتاب الازهار آورده
حسن دهلوی | پریسا سنجابی حَسَنِ دِهْلَوی، شاعر، عارف و سخنور بزرگ پارسی‌گوی اواخر سدۀ 7 ق / 13 م و اوایل سدۀ 8 ق / 14 م در شبه‌قاره، مشهور به «سعدی هندوستان» از معاصران و معاشران امیر خسرو دهلوی.
حسن تعلیل | اصغر دادبه حُسْنِ تَعْلیل، اصطلاحی بلاغی و صنعتی از جملۀ صنایع بدیع معنوی، به معنی زیبا و هنرمندانه آفریدنِ علت در سخن ادبی. این صنعت گونه‌ای علت‌یابی است که با علت‌یابی در علم و فلسفه متفاوت است.
حسن تخلص* |
حسن رماح | عنایت الله فاتحی نژاد حَسَنِ رَمّاح (636-695 ق / 1239-1295 م)، محمد بن عیسی بن اسماعیل حنفی، ملقب به نجم‌الدین و معروف به احدب، نویسندۀ آثاری در فنون جنگ
حسن پاشا داماد | علی اکبر دیانت حَسَنْ پاشا داماد (د ربیع‌الآخر 1125/ آوریل 1713)، صدراعظم عثمانی در نخستین سال سلطنت احمد سوم، بیست و سومین سلطان عثمانی (سل‍ 1115-1143ق/ 1703-1730م).
حسن صباح | فرهاد دفتری حَسَنِ صَبّاح، بنیان‌گذار دعوت و دولت اسماعیلیۀ نزاری در ایران. از آغاز زندگی حسن صباح، که اسماعیلیان نزاری معاصرش او را «سیدنا» خطاب می‌کردند، اطلاعات اندکی در دست است.
ابن ابی لیلی |
ابناء | کاظم برگ نیسی اَبناء، یا بنوالاحرار، یا ابناء فارس، نام فرزندان گروهی از ایرانیان كه به دوران پادشاهی خسرو انوشیروان به یاری سیف‌بن ذی یزین گسیل شدند و یمن را گشودند و از آن پس در این سرزمین ماندگار شدند. نام و خاستگاه: نام ابناء (پسران) دربارۀ فرزندانِ این ایرانیان از آن رو به كار رفت كه پدران و مادران آنان هم‌نژاد نبودند...
ابّار |
ابراهیم قزوینی |
ابراهیم غزنوی |
ابراهیم قوام فاروقی | علی بته کن اِبْراهیم قَوامِ فاروقی، فرهنگ‌نویس، صوفی و شاعر پارسی زبان در سدۀ9 ق / 15م، اهل مِنیر، شهری در بهار، از ایالات شرقی هند و مؤلف فرهنگ شرفنامۀ منیری. آگاهی مختصری كه از زندگی ابراهیم فاروقی در دست است، برگرفته از فرهنگ اوست. وی در زمان ابوالمظفر باربك شاه (864- 879 ق / 1459-1474 م)، از امرای بنگال می‌زیسته، و ...
ابراهیم مروزی | منوچهر پزشک اِبْراهیمِ مَرْوَزی، یا مروروذی (قفطی، 284)، ابویحیی، پزشک، حکیم، منطقی، هندسه‌دان و از انتقال‌دهندگان علوم یونانی به عالم اسلامی (ابن ابی اُصیبعة، 2 / 226-227، 3 / 225). از تاریخ ولادت و مرگ او آگاهی دقیقی در دست نیست، اما چون معاصر و استاد ابوبشر متی بن یونس (د 329ق / 941م) شارح معروف آثار منطقی ارسطو بود، ...
ابراهیم موصلی | مهران ارزنده اِبْراهیمِ موصِلی، ابواسحاق، ابراهیم بن ماهان بن بهمن ابن نُسك، ملقب به ندیم، موسیقی‌دان، آهنگساز و شاعر بزرگ اوایل عصر عباسی. دربارۀ زندگی و فعالیت هنری این شخصیت پرآوازه اطلاعات تاریخی و روایات افسانه‌ای فراوانی در دست است كه در منابع گوناگون پراكنده است. با اینهمه، منبع اصلی تحقیق در احوال و آثار وی همان ك...
ابراهیم میرزا صفوی | سید علی آل داوود اِبْراهیمْ میرزا صَفَوی، از شاهزادگان هنرمند، شاعر و دانش‌دوست صفوی (مق‍ 984ق / 1577م). او پسر بهرام میرزا (فرزند شاه اسماعیل اول)، برادرزاده و داماد شاه تهماسب بود و در شعر «جاهی» تخلص می‌كرد. قمی ‌مؤلف چند كتاب، كه از معاصران او بوده و پدرش میر منشی سمت وزارت این شاهزاده را در خراسان بر عهده داشته است، ولاد...
ابلیس | فتح الله مجتبایی اِبلیس، نام خاص (عَلَم) برای موجودی كه از فرمان خدا سرباز زد و از درگاه وی رانده شد. نیز اسمی‌ عام برای شیاطین. دربارۀ ابلیس از دیدگاههای مختلف می‌توان بحث كرد. در این مقاله، از ابلیس در 4 بخش سخن رفته است: I. در لغت و ادب عربی، II. در قرآن، III. در كلام، IV. در ادب فارسی و عرفان.
آبله | هادی عالم زاده آبِله، یا آبِلا، آبیلا، آبولا، آویلا، شهر و مركز استانی به همین نام، در اسپانیای مركزی (كاستیلِ1 كهن = قَشْتاله) كه در °40 و ´39 عرض شمالی و °4 و ´42 طول غربی، در فاصلۀ 87 كمـ غرب مادرید واقع شده است. از شمال به كوههای بلند سی‌یرا دگردوس2 و از شرق به كوههای سی‌یرا دِگواداراما3 محدود می‌گردد. ارتفاع آن از سطح ...
حسب و نسب* |
حسدای بن یوسف بن حسدای* |

مقالات

ورود به سایت

ثبت نام

در جستجوی چه هستید ؟

مقالات

ورود به سایت

ثبت نام