گفتگو

مشاهده‌های نه‌چندان مبتنی بر تحقیقات، حاکی از آن است که فیس‌بوک رونق گذشته خود را از دست داده است، حال آن که در دوره شکوفایی، این شبکه منبعی برای پخش اخبار لحظه‌ای در تحولات خاورمیانه به‌خصوص بهار عربی بود. کارشناسان می‌گویند که این کم‌رونقی و در آستانه خاموشی قرارگرفتن، مختص فیس‌بوک نیست و با پایان‌یافتن دوره اینترنت نسل دوم، به‌زودی شبکه‌های اجتماعی نیز خاموش می‌شوند. در این‌باره با «مسعود کوثری»، مدرس ارتباطات گفت‌وگو کرده‌ایم:

سیدمحمود دعایی با توتضع و فروتني خاص خودش به دفتر روزنامه آمده بود. دلیل هم البته روشن بود. پخش گسترده اطلاعاتی از چگونگی آغاز جنگ در فضای مجازی، دعایی را بر آن داشت تا مجموعه اطلاعاتی را که در‌این‌باره داشت در اختیار ما قرار دهد. ماجرا از این قرار است که عبدالعلی بازرگان در مصاحبه‌ای که با یکی از سایت‌های خبری داشته است به نقل خاطره‌ای پيش از آغاز جنگ می‌پردازد.

حمیدرضا محمدی(روزنامه نگار ماهنامه تهران): عبدالرحیم جعفری، کسی بود که از سطح نزدیک به صفر شروع کرد. به معنای واقعی کلمه خاک چاپخانه را خورد و بالا آمد تا جایی که در سال 1328، در حالی که تنها 30 سال داشت، «امیرکبیر» را بنیان گذاشت و تا سال 1358، به مهم ترین و تاثیرگذارترین ناشر ایران بدل شد. او چه بدایعی را در صنعت نشر از خود بر جای گذاشت که می توان گفت به نامش ماند؟

باسط زندی: دكتر حسین پاینده، عضو هیات علمی دانشگاه علامه‌طباطبایی، چهره شناخته‌شده ادبیات ایران به‌ویژه در حوزه نقد ادبی و تحقیقات بینارشته‌ای است. در این گفت‌وگو ابتدا سعی شده است از چند‌وچون نگارش مجموعه سه‌جلدی «داستان كوتاه در ایران» كه می‌توان آن را یكی از مهم‌ترین تالیفات وی درباره تاریخ نقد و نظریه ادبی ایران دانست، آگاه شویم و در ادامه نگاهی به مبحث فرهنگ و گفتمان فرهنگی در جامعه داشتیم.

«حمید ایزدپناه، مردی است با غیرت و رشید و با صفا که برای خاک وطنش هیچ گاه کم نگذاشته و از جوانمردان لرستان است.» منوچهر ستوده، مراسم بزرگداشت حمید ایزدپناه، به همت مجله بخارا، شنبه 19 اردیبهشت 1394

مراسم عزاداری در ایران به دلایل تاریخی، فرهنگی، سیاسی و جغرافیایی دارای ویژگی‌های خاصی است. این مراسم‌ از آیین و رسوم خاصی تبعیت می‌کنند و بعضی از آنها چنان با‌شکوه برگزار می‌شوند که به نوعی هویت ملی را تقویت می‌کنند، یکی از این مراسم و البته باشکوه‌ترین آنها عزاداری برای امام‌حسین‌(ع) است. عزاداری برای این امام شیعیان از همان اولین روزهای محرم آغاز می‌شود و در روز دهم آن به اوج خود می‌رسد و در اربعین، یعنی چهلمین روز شهادت این امام یکی دیگر از نقاط عطف این عزاداری رقم می‌خورد. از قدیم رسم بر این بوده که شیعیان در این روز خود را به حرم امام‌حسین(ع) برسانند

درباره برخی بزرگان هر قدر هم آمار و ارقام بیاوریم که پیرامون آنها و آثارشان، کارهایی انجام شده، باز هم تمام این تلاش ها به نظر کم می رسد. باید تلاش کرد و همگان را از داشته‌هایی که به واسطه این بزرگان و به پشتوانه تاریخ و تمدنی چند هزار ساله نصیبمان شده، باخبر کرد. دیوان اشعار حافظ نیز یکی از همین شاهکارهای بی‌بدیل است که به واسطه معرفی هر چه بیشتر و بهتر آن، می توانیم مدعی باشیم که بیشتر با زوایای پنهان آن آشنا شده ایم.

مهدی گلشنی استاد ممتاز دانشگاه صنعتی شریف می‌گوید: امروز آنقدر غرب همه فضای جهان را تسخیر کرده که دغدغه تولید علم و کتاب برای جهان اسلام تضعیف شده است. به گفته وی عدم حمایت از مولفان و معیارهای نامناسب ارزیابی استادان موجب شده که تولید علم واقعی صورت نگیرد.

منیره پنج تنی: جناب آقای دکتر فکوهی، هنگامی که می خواهیم دربارۀ شاخه های جدید دانش بشری صحبت کنیم شاید بهتر باشد ابتدا به ترسیم جایگاه آن رشته در درخت دانش بشری بپردازیم. پس پرسش نخست من از شما این است که جایگاه انسان شناسی هنر در این منظومه کجاست و زیر مجموعۀ چه دانش هایی قرار می گیرد؟ اگر خواسته باشیم از یک «رشته» به معنایی که در دانشگاه و زبان آکادمیک به این مفهوم داده می شود، مثلا «جامعه شناسی» ، «انسان شناسی» و غیره صحبت بکنیم، هنوز بسیار زود است که از «شاخه جدید»ی از علم و رشته تازه ای به نام «انسان شناسی هنر» نام ببریم. این در حالی است که امروز ما می توانیم از رشته «مطالعات هنر» یا «تاریخ هنر» و همچنین شاید از «جامعه شناسی هنر» به عنوان رشته هایی با ادبیات نسبتا گسترده و تاریخی، نظریه پردازان بی شمار، ساختارهای علمی مشخص و روش شناسی هایی که بر سر آنها کمابیش اجماعی حداقلی وجود دارد، اسم ببریم.

«زبان فارسی و سرگذشت آن...» جدید‌ترین کتاب دکتر محسن ابوالقاسمی است که هفته گذشته از سوی انتشارات طهوری چاپ و منتشر شد. محسن ابوالقاسمی متولد 1315 ملایر است و مقیم تهران. دانش آموخته زبان فارسی نو و باستان از دانشکده مطالعات مشرق زمین و آفریقا در لندن و از شاگردان استادان بنامی چون والتر برونو هنینگ و مری بویس بوده است و اکنون استاد بازنشسته زبان و ادبیات فارسی و فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشگاه تهران است و در کارنامه‌اش دوازده عنوان کتاب منتشر شده پیرامون زبان فارسی دارد که کتاب «تاریخ زبان فارسی» و «دستور تاریخی زبان فارسی» به قلم او به ترتیب به چاپ دوازدهم و نهم رسیده است. دین و کیش‌های ایرانی، مانی به روایت ابن ندیم و شعر در ایران پیش از اسلام عناوین برخی دیگر از آثار منتشر شده اوست.