اخبار و گزارش

نخستین وظیفه سیستم تکنولوژی زبان شناسایی کلمات و سپس جملات سازنده متن است. این جمله در واقع، در اکثریت قریب به اتفاق موارد، واحد زبانی مرجع برای تحلیل است.

استاد دانشگاه و شاهنامه‌پژوه گفت: حکیم نظامی در بزم‌نامه‌سرایی، جایگاه بلندی دارد و خود را در این راه بلند آوازه یافته است.

به بهانه بزرگداشت خواجه نصیرالدین طوسی مؤسس رصدخانه مراغه و روز مهندس

نصرالله پورجوادی ضمن اشاره به تفسیر ابن‌عباس و حسن بصری از حیات طیبه در قرآن تصریح کرد: امام صادق(ع) اصلا ورق را برمی‌گرداند و تفسیر دیگری از حیات طیبه ارائه می‌دهد و می‌فرماید منظور از «حیات» زندگی نیست، بلکه منظور از آن معرفت به خدا است.

در میان حكما و فیلسوفانی ایرانی- اسلامی، شهاب‌الدین سهروردی ملقب به شیخ اشراق جایگاه ویژه و متمایزی دارد. همچنان كه ابن‌سینا (و برخی فارابی) را بنیانگذار مكتب مشایی در حكمت ایرانی-اسلامی تلقی می‌كنند و صدرای شیرازی را پایه‌گذار حكمت متعالیه، سهروردی سرسلسله‌دار حكمت اشراق و احیاگر حكمت فهلویون خوانده می‌شود.

کتاب «تاریخ ملک‌آرا» دستاورد تلاش گروهی مصححانی است که کار نیمه‌تمام دکتر جمشید قائمی را پیش از درگذشت این پژوهشگر به سرانجام رساندند. این کتاب، تصحیحی بر تاریخ‌نگاری «میرزا علی‌قلی چلاوی»، منشی و کاتب دوره فتحعلی‌شاه قاجار است. تاریخ ملک‌آرا چگونگی به قدرت رسیدن قاجارها را روایت می‌کند.

فردین منصوری، پژوهشگر و دانشجوی دکتری سیاستگذاری فرهنگی تاکید دارد که باید حوزه زبان مادری و هویت به یک دغدغه ملی در کشور تبدیل شود تا بودجه، برنامه‌ریزی و سیاستگذاری به آن اختصاص یابد.

رییس انجمن آثار و مفاخر گفت: در تاریخ ایران اسلامی ابتدا معنا جریان داشته و هنر و ادب تجلی زیبا شناسانه آن است به همین دلیل هنر و ادبیات نسبت وسیعی با معنا داشته است که فرشچیان تاریخ این معنا را با خود حمل کرده و با زبان روز به آن تجلی بخشیده است.

روز سیزدهم شهریور سالروز تولد «ابوریحان بیرونی» مصادف با روز ملی «مردم‌شناسی در ایران» است و سومین پنج‌شنبه ماه فوریه، روز جهانی «مردم‌شناسی»ست. به‌مناسبت روز جهانی مردم‌شناسی، همایش مردم‌شناسی شرق، با عنوان «شرق آیینه آیین‌های کهن» و سخنرانی مردم‌شناسانی از کشورهای ایران و ترکیه در چندین نشست برگزار شد.

زبان فارسی هرگز زبان قوم خاصی نبوده بلکه زبان فرهنگ بوده است، این زبان میراث‌تاریخی همه افرادی است که در قلمرو تاریخی زبان فارسی می‌زیسته‌اند و هیچ گاه ایرانیان بین زبان فارسی و زبان مادری خویش تعارض نمی‌دیدند.