مقاله

خون یکی از نجاسات یازده‌گانه است که در شرع مقدس اسلام نجس بوده و استفاده از آن نیز حرمت دارد. ضمن اینکه در گذشته برای خون نه تنها هیچ گونه فایده‌ای متصور نمی‌شد، بلکه موجب تنفر نیز بود؛ اما امروزه با پیشرفت دانش پزشکی و استفاده گوناگون از خون به ویژه خون انسان و فراورده‌های آن جایگاه ویژه حیاتی یافته است. درمان بسیاری از بیماریها بدون بهره‌برداری از خون و فراورده‌های آن امکان‌پذیر نمی‌باشد و بسیاری از جراحی‌ها با مشکل مواجه خواهد شد، لذا در این مقاله تلاش شده، این موضوع ثابت شود که خون دارای منفعت محلله است و فواید زیادی دارد و امروزه حیات بشری شدیداً به آن نیازمند است و در صورت ضرورت و اضطرار می‌توان از آن استفاده و بهره‌برداری کرد.

ادیان به گواهی تاریخ به طور عمده فرهنگ‌آفرین و تمدن‌ساز بوده‌اند. از تمدن کنفوسیوسی گرفته تا تمدن مسیحی و اسلامی‌همه بر پایه تعالیم دینی شکل گرفته‌اند و ملهم از آموزه‌های دینی بوده‌اند؛ اما سوگمندانه ادیان همواره در معرض بدفهمی‌و سوءاستفاده نیز قرار داشته‌اند. فرقه‌سازی‌ها و ایجاد بدعتها یکی از مصادیق بارز این سوءاستفاده است. ایجاد گروهها و سازمانهای مخوف تروریستی بر پایه ادیان یکی دیگر از این انحرافهاست.

اسناد ملی هر کشوری به منزله حافظه ملی و گنجینه ای گرانبها است از همین رو حفاظت از این اسناد ارزشمند یک ضرورت برای هر جامعه ای محسوب می شود.

دکتر بیژن عبدالکریمی، نویسنده و استاد فلسفه در این نوشتار که برای انتشار در اختیار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) نهاده است، 14 موضع و منظر نقد فلسفه را برمی‌شمارد و پیش از آن اشاره‌ای به این دارد که نقد فلسفه نباید دستاویزی برای نقد ناقد فلسفه قرار گیرد.

نصرالله حدادی، نویسنده و کتاب‌پژوه در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری کتاب قرار داده، درباره فواید طرح تبادل کتاب‌، فروش کتاب‌های «دست‌دوم» و خاطرات خود از ارائه طرح امانت‌گیری کتاب‌های انباری سخن گفته است.

هنر از منظر یونانیان: یونانیان برای هنر از واژه تخنه استفاده می­ کردند. این واژه همان گونه که در منابع ذکر شده همان «تکنیک» امروزی و به معنی ساختن است. در تاریخ فلسفه یونان، دموکریتوس (480- 380 ق.م) نخستین کسی است که هنر را تقلید از طبیعت دانسته ­است. البته آرای دموکریتوس در آثار فلاسفه بعدی و از جمله ارسطو نقل شده ­است. افلاطون را در تاریخ فلسفه نخستین کسی می­ دانند که به طور مستقیم به بحث درباره هنر و نقد آن پرداخت. از منظر وی هر پدیده ­ای در عالم ماده، نمونه ­ای در عالم مثال دارد و بنابراین تمام پدیده­ های طبیعی تقلیدی از آن الگوی اولیه در عالم مثل هستند.

یکی از ویژگی‌های‌ ماه ‌مبارک رمضان گسترش حیات شبانه است و بسیاری از اعمال آن در شب تعریف می‌شود و به زندگی شبانه رونق می‌بخشد و طبعاً این سلوک، تغییری در فضای زندگی که عموماً روزانه تعریف شده می‌دهد و متناسب با این تغییر، شرایط اجتماعی و عمومی هم با آن تطبیق می‌یابد، به همین دلیل در‌ ماه رمضان شاهد نوعی دگرگونی و دوری از روزمرگی در فضای عمومی جامعه هستیم.

همه مي دانستند که علي (ع) کيست و مقام و مرتبه و جايگاه او را در اسلام و نزد پيامبر خاتم سيدالمرسلين حضرت محمد مصطفي (ص) مي دانستند، زهد و ايمان علي (ع) را، علم و معرفت علي (ع) را، عبدصالح بودن علي (ع) را، مريد بي چون و چراي پيامبر بودن علي (ع) را، همسر «کوثر نبي» بودن علي (ع) را، عدالت علي را، شجاعت و شهامت علي را و خلاصه علي با صفات و سجاياي بي نظير و شبيه ترين به صفات و سجاياي پيامبر اکرم (ص) شناخته شده بود.حتي براي منافقان، مارقين وخوارج نهروان. پس چگونه مي شود که آن عبد صالح، وصي بر حق پيامبر خاتم (ص)، ولي خدا و اميرمومنان و آن تجسم و آينه تمام نماي عدالت الهي اين چنين در محراب عبادت ناجوانمردانه فرق مبارکش به شمشير کين، جهالت و دنياپرستي شکافته مي شود و برکت وجود ظاهري بهترين بنده خدا بعد از حضرت مصطفي (ص) از مردم زمان خود و بلکه از تمامي مردم جهان در طول تاريخ گرفته مي شود.

در وصف شهادت مولاي متقيان، علي(ع) گفته‌اند: «قُتِل في محرابه لِشدة عدله»؛ عامل اصلي شهادت او در محراب عبادتش، شدت عدل او بود. وقتي از عدالت علي(ع) سخن به ميان مي‌آيد، در بادي امر، ذهن‌ها به سمت عدالت اقتصادي يا عدالت قضايي معطوف مي‌شود. بي‌ترديد، اين دو بعد از عدالت، در مشي حكومتي حضرت امير(ع) برجستگي انكارناپذيري دارد؛ اما به گمان نگارنده، آنچه حكومت علي(ع) را درخششي بي‌نظير مي‌بخشد و آن را در قله زيبايي‌ها مي‌نشاند، ميزان «عدالت سياسي» در حكومت او بود.

هرگونه تبیین دیدگاه استاد مطهری در زمینۀ اسلام و مقتضیات زمان باید با لحاظ زمینۀ تاریخی و زمانه و زمینه ایراد این سخنان انجام شود و در نظر گرفتن سیر تاریخی در فهم این بحث بسیار اهمیت دارد.