مقاله

استاد زریاب اندکی پیش از آنکه رخت از این جهان به دیگر سرا بربندد، تقاضای نگارنده را با لطف و محبت همیشگی اجابت فرمودند و مجموعه دروس ضبط شدۀ خود را که تحت عنوان «تاریخ اسلام» طی سالهای 50-1349 در حسینیۀ ارشاد تهران ایراد کرده بودند، شامل 23 نوار کاست، به این‌جانب سپردند.

شادروان دکتر عباس زریاب خویی در سال 1297 (و شناسنامه‌ای 1298) در شهر خوی متولد شد. از پنج سالگی جهت آموزش قرآن به مکتب سچرده شد و سپس راهی دبستان گردید.

در حوزۀادبیات و علوم انسانی برپایۀ ویژگی‌ها و دلایلی چون: اختلاف تظریات، تفاوت پایگاه علمی و میزان معلومات و گاهی متاسفانه رشک ‌ورزی‌ها و نقد شخصیتهای برخاسته از این علل، بسیار اندک شمارند، استادان و پژوهشگرانی که فضل و فضیلت آنها به تأیید همه یا بیشتر بزرگان دیگر این عرصه برسد...

از جمله سفرهای به یادماندنی از دوران وزارت، سفری بود كه پاییز ۱۳۸۱ به جمهوری آذربایجان داشتم. آنچه بیشتر این سفر را جالب كرد جز ملاقات با رییس‌جمهور وقت؛ حیدر علی‌اُف، اتفاقات پیرامون آن بود.

کتاب «تئوری تحلیلی شناخت و قانون تحول» (یادداشت‌های سال‌های 1354 تا 1356، زندان اوین) تألیف کاظم موسوی بجنوردی، با مقدمه غلامرضا اعوانی، توسط انتشارات مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی (مرکز پژوهشهای ایرانی و اسلامی) منتشر شد.

دکتر تقی ارانی در مهرماه 1312/1933 از وزارت معارف درخواست کرد که به او اجازه داده شود تا در تهران، مجله ماهانه‌ای با عنوان تندر و با مسلک علمی و اقتصادی و صنعتی و اجتماعی طبع و نشر کند.

قاضی سعید برای دفع اشکال تعطیل، از ساختار امام‌شناخت مدّنظر خویش استفاده می‌کند که در قلب فلسفه شیعی قرار دارد: «باید در این افق برتر، یک مظهر (یک شخصیت به منزلة تجلّی حق) عیان شود که محل [و محمل] اسما و صفاتی است که به کنه ذات الهی قد نمی‌دهند، اسما و صفاتی که افعال الهی را عیان می‌سازند، بی‌آنکه سرّ ذات را برملا کنند…

علوم انسانی ایران دست کم در دو مسیر متمایز عمل کرده است: انتقادی و اکتشافی. شایگان سبکی از آفرینش دانش و معانی و یکی از کارنامه‌های فکری علوم انسانی را به دست می‌دهد وتأثیر و تأثر دوسویه میان علوم انسانی ایرانی با وقایع و رویدادهای هم بافت اجتماعی و فرهنگی را برآفتاب ‌می کند.

حزب ملل اسلامی در سال 1340 به رهبری محمدکاظم موسوی بجنوردی تشکیل شد. اعضای گروه عمدتا دانش آموز، دانشجو، معلم، مهندس و یک روحانی (محمدجواد حجتی کرمانی) بودند.

نگارش و فراهم‌سازی کتاب‌های چند دانشی یا دانشنامه (دائره‌المعارف) در جهان، عمری بیش از دوهزارساله و در ایران، عمری به درازای فرهنگ غنی و پربار این سرزمین کهن دارد. نخستین دانشنامۀ شناخته‌شدۀ ایرانی، دینکَرت، نگارش سدۀ سوم قمری به زبان فارسی میانه است که دربردارندۀ آگاهی‌هایی دربارۀ دین کهن زرتشتی است، امّا نخستین دانشنامۀ علمی فارسی را باید «احصاءالعلوم» اثر ابونصر محمّد بن محمّد فارابی (259 -339 ق) دانست.