صادق هدایت در ماه سپتامبر1937م از هندوستان به تهران برگشت اما برای ما معلوم نیست که در کدام ماه سال 1936م به هند آمد و چند ماه یا چند سال در هند زندگی کرد. صادق هدایت وقتی در هند بود به چند شهر مانند بانگلور، حیدرآباد، میسور و غیره سفر کرد و هر جایی که رفت تاثیری از آن گرفت و در داستانهای خود منعکس کرد.
به تیمچه حاجبالدوله آتش درافتاد؛ خبر تلخی كه ۲۳ بهمن سرتیتر اخبار شد و البته حادثه غیرمنتظرهای هم نبود. بازار بزرگ تهران از گذشته تنها یك مركز تجاری نبوده است. در آنجا همانقدر كه اقتصاد اهمیت داشت، مدارس و مساجد قدیم هم پررونق بودند. بنیادهای خیریه و صندوقهای قرضالحسنه هم كه پایگاه خدمات اجتماعی برای فرودستان بود ریشه در آنجا دارد.
بحثهای دقیق و فنی لازم است تا ویژگیهای فعالیتی فرهنگی را در کشور ما شناسایی و بررسی کند، فعالیتی که حدود چهار دهه از عمر اخیر آن میگذرد و دستاوردهایی شناختهشده، ناشناخته، بدشناخته، و نهفته و پنهان دارد.
در تاریخ 18خرداد 1399 نگارنده این سطور یادداشتی تحت عنوان «دریغا اخلاق؛ دریغا فرهنگ ایرانی» به مناسبت جنایت هولناک قتل دختری توسط پدرش در تالش در جریده شریفه اطلاعات تقدیم خوانندگان کردم
این مقام مرتبه ظهور امر ولایت است؛ یعنی مراتبی که در سه مقام قبلی در مواضع رسالت مکنون بود، در مرتبه امامت آشکار میگردد. در واقع مرتبه امامت، مرتبه ظهور «روح» است، همان روح که در آیه «یسئلونک عن الرّوح قل الروح من امر ربی» به آن اشاره شده است.
در سالهای اخیر، رجوع به آموزههای رواقیگری و بازخوانی و ترویج آنها رواجی بیسابقه یافته. «رواقیگری» عنوان مكتب یا نحله یا جریانی فكری است كه خاستگاهش به یونان قرون سوم و دوم پیش از میلاد باز میگردد، یعنی زمانی كه با قدرت گرفتن اسكندر، آزادی و استقلال دولتشهر یونانی از بین رفت و اندیشه امپراتوری بر نگرش دولتشهری غلبه پیدا كرد.
بحثی که بنده میخواهم درباره فارابی بیان کنم، مربوط به پزشکی او میشود، گرچه در کتاب «عیون الأنباء فی طبقات الأطباء» بیان شده است که او در پزشکی بسیار ماهر و استاد بوده، اما علی رغم اینکه تمام رسالههای فارابی را در آنجا نام برده، هیچ اثری از پزشکی وی نام برده نشده است.
ایرانشناسان و شرقشناسان فرنگی غالباً خاستگاهی امنیتی و اطلاعاتی داشتند. خیلی از آنها عضو وزارتخانههای اطلاعات و امنیت کشورشان بودند. حتی باید گفت خیلی از آنها خبرچینهای دستگاه امنیتی کشور خود در ممالک شرقی بودند.
امروز ( یکشنبه ١٧ بهمن) جمعی کوچک در فرهنگستان زبان وادب فارسی (همکاران و پژوهشگران گروه ادبیات معاصر) زاد روز بزرگی از بزرگان فرهنگ ایران را، البته با تأخیری چند روزه، جشن گرفتند. مناسبت این جشن کوچک در ادای احترام به زاد روزِ آن بیتردید «بزرگ» بی نظیرِ فرهنگ ایران، تولد استاد احمد سمیعی گیلانی در ١١بهمن ١٢٩٩ بود.
دکتر عباس زریاب خویی، از جمله پیشگامان و چهرههای ماندگار تاریخ معاصر این کهن مرزو بوم در بیست و هفت سال پیش، در 14 بهمنماه 1373درگذشت. او یکی از عاشقان ایران و زبان فارسی و به گواهی آثارش دره نادره تاریخ، ادب و فرهنگ ایران بود.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید