راستی اگر کسی وطن‌خواه نباشد، یعنی برای فرهنگ و تاریخ و منافع ملی و مردم کشورش احساس محبت و دوستی نداشته باشد و خیانت به وطن را گناه نابخشودنی نداند چگونه آدمی است؟ آیا می‌توان به او اعتماد داشت که مثلاً وفای به عهد داشته باشد و یا برای شرف خود ارزشی قائل باشد و از دروغ و تهمت اجتناب داشته باشد و خیانت در امانت را دون شأن خود بداند.
مردی خوش‌فکر و اندیشمند و پیرو پندار، گفتار و کردار نیک روز گذشته در 82 سالگی به دیار حق شتافت. او از مردمان خوشنام، متعهد و دلسوز، از بانیان حسینیه ارشاد؛ این مرکز فرهنگی و علمی تهران است که از بدو تاسیس با شریعتی‌ها و مطهری‌ها - با همه تفاوت اندیشه این دو معلم - توانست رسالت این مجموعه را در قبل تهران به‌سامان ببرد.
دکتر ناصر میناچی به دیار باقی شتافت. «وَلْتَکنْ مِنْکمْ أُمَّه یدْعُونَ إِلَی الْخَیرِ» این آیه‌ای است که بر سر در حسینیه ارشاد نقش بسته است، یاد و خاطره‌ای را زنده می‌دارد که در دوران فعالیت «دکتر علی شریعتی» این موسسه مملو از جمعیت می‌شد. این مکان مقدس نیاز به تنظیمات و تدارکات داشت، اگر دکتر شریعتی سخنران شناخته‌شده این مکان بود و محمد همایون عمر خود را صرف ساخت این مکان کرد، اما می‌توان گفت که بدون همکاری مرحوم ناصر میناچی این کار به نتیجه نمی‌رسید.
صبح سی‌ام دی‌ماه، بامداد همان روزی که نخستین شکاف در سازمان تحریم علیه ایران پدیدار شد، درست در لحظه‌ای که بارقه‌ی شادی در دل مردم روشن شد، جماعتی سیاه‌پوش شدند! نه عبری‌های صهیونی و عرب‌های وهابی که «خودی»های افراطی...
اگر مطبوعات آزاد باشد و بتواند نقش خود را در خبررسانی، در نقد آنچه در کشور می‌گذرد، در برملا کردن هر کژی و فساد و دزدی، در بازگو کردن از حقایق و رفتارها و نقائص و خلافکاریها و قانون‌شکنیها ایفا کند و درباره عدم شایستگی برخی مدیران و تحلیل شرایط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی کشور از نویسندگان و پژوهشگران و اهل رسانه‌ها و به ویژه روزنامه‌نگاران عزیز که از جان مایه می‌گذارند و نقش و هدفشان آگاه کردن مردم است استفاده کند خدمت بسیار بزرگی به جامعه شده است.
كليدر از نوادر آثار معاصر فارسي است كه در دوران خود «كلاسيك» شده است. به عبارتي دقيق‌تر رمان كليدر «كلاسيك معاصر» است.
جامعه ایران در یک مطالعه تاریخی جامعه‌ای پنداشته شده است که انباشت در آن به سختی صورت می‌گیرد.
باری، مقصود از این دردسر دادن، ابراز حیاتی است بعد از هفتاد و چند سال، از یک پیر منحنی بازنشسته نویسندۀ «هشت الهفت» و تأکید اکید بر حفظ جان صدراعظم‌های سه دوره انتخاب شده آلمان ـ هر چند لابد آن روز‌ها هنوز مرکل زاده نشده بود که شعر مرا بخواند و اگر شده بود هم، شعر فارسی آن جوری آن هم در آلمان؟ خانه خرس و آب انگور؟
فلسفه‌ي تطبيقي چيست؟ در ظاهر پاسخ اين پرسش روشن است. در فلسفه‌ي تطبيقي به تحقيق در موارد اختلاف و اتفاق نظر ميان فيلسوفان مي‌پردازند. من بعضي آراي مشابه اسپينوزا و اشاعره را آورده‌ام و فارابي و ابن سينا را با ارسطو، و ملاصدرا را با لايب‌نيتس و هوسرل قياس كرده‌ام. اما اگر مي‌پرسيد كه چرا نظر ديويد هيوم درباره‌ي عليت را با قول اشاعره تطبيق نكرده‌ام و از مشابهت شك غزالي با شك دستوري دكارت و انسان معلّق ابن‌سينا با كوژيتوي دكارت و عقل كل مولانا با روان مطلق هگل چيزي نگفته‌ام توضيح مي‌دهم كه قياس مسائل چيزي است و تطبيق مبادي چيزي ديگر. همين جا بگويم كه انكار ضرورت علّي در آراي اشاعره و در فلسفه‌ي ديويد هيوم بسيار به هم شبيه است. هم اين و هم آن عليت را فرع عادت دانستند.
لودويگ ويتگنشتاين در يادداشتهاي روزانهاش نوشته است كه «ميتوان گفت كه نبوغ حاصل جسارت و استعداد است» و از طرفي هم تحت تاثير عقايد اتو واينينگر، كه كتاب او را در 14 سالگي خوانده بود، نبوغ را وظيفه اخلاقي هر شخص در قبال خود ميدانست. بيست و سه ساله بود كه راسل خيال او را از بابت استعدادش در فلسفه راحت كرد.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید