مقاله

در سرآغاز باید خاطرنشان سازم که این نوشته پژوهشی، بر اساس اصل بی طرفی دانشگاهی تهیه شده است، ولی می‌دانیم از آنجا که طبیعت نگاه انتقادی، به چالش گرفتن مباحثی است که برای جمعی به صورت هنجار تاریخی در آمده است، بر صاحبان باورهای کهن آسان نخواهد بود و هنجارشکنی، هر اندازه که متکی بر اسناد و اصول بی طرفی دانشگاهی باشد، واکنش‌هایی ناهنجار را سبب خواهد شد. از سوی دیگر، این نوشته از نگاه علمی (انتقادی) تهیه شده است با استفاده از استدلال‌ها و استناداتی نو بر آنچه که از آغاز سال 1329 تا مرداد 1332 بر کشور ما گذشت و پی آمدهایش که در برخی موارد از سوی برخی کسان وارونه جلوه داده شد و همین امر سبب بروز ابهام‌های فراوانی در نوشتن و خواندن بخش‌هایی از تاریخ سیاسی اخیر ایران شده است: ابهامات عصبانیت آفرینی که عصبیت و انتقامجویی را به جای بی طرفی علمی در نگاه به مسائل، به فضای فرهنگ سیاسی ایران تزریق کرده و سبب این همه نگون بختی سیاسی در جامعه ما شده است.

در ایران واژه کودتا همواره یادآور 28مرداد سال32 است. به جرات می‌توان تاریخ معاصر سیاسی ایران را به دوبخش پیش از کودتا و پس از کودتا تقسیم‌بندی کرد. وقتی سخن از دکترمحمد مصدق به میان می‌آید، همه‌نگاه‌ها به سمت تاریخ صدارت وی و بعد از سرنگونی‌اش به وسیله کودتای نظامی موردحمایت انگلیس و آمریکا می‌رود. تا امروز مطالب فراوانی در مورد وقایع 28مرداد سال32 و نقش نیروهای سیاسی مختلف در آن نوشته شده است. اما کمتر به سال‌هایی که دکترمصدق در خانه‌اش در دهکده احمدآباد به سر برد، پرداخته شده است، در حالی که مصدق در دوران تبعید خود در احمدآباد نیز روابط خود را با نیرو‌های سیاسی حفظ کرد. رابطه بین مصدق و نیروهای سیاسی تاثیر‌گذار از حزب‌توده گرفته تا جبهه‌ملی و البته رابطه شخص مصدق با محمدرضاشاه پهلوی از جمله جدی‌ترین مسایل تاریخ سیاسی معاصر کشور ماست که نیاز به کنکاش دارد.

مهم‌ترین اتفاق در طول سال‌های تلاش ملیون ایران برای ملی‌کردن صنعت نفت، قیام 30تیر سال 1331 است که نقش اجتماعی و سیاسی مردم در این دوره بسیار موثر و در ضمن موید حضور توام با شور در عرصه سیاسی و درک موقعیت و شرایط خاص منطقه است. در این رابطه، کماکان گروهی که منکر حمایت واقعی و مستمر مردم از رهبرشان در دهه30 هستند، می‌گویند در روز 28مرداد32 گروهی در یک مسیر از دکترمصدق حمایت می‌کردند و در مسیری دیگر علیه او شعار می‌دادند و این ضرب‌المثلی شده است که توده مردم حاضر در صحنه‌های سیاسی ایران ثبات رفتاری ندارند و این حالت برآمده از شر و شور و فاقد بینش حداقلی سیاسی- اجتماعی بوده که پیوسته می‌تواند به‌صورت ابزاری مورد سوءاستفاده فرصت‌طلبان قرار گیرد.

در شعر «بهار»، كه مفهوم آن برگرفته از داستانهای یونانی است، شاعر مهرپروری، الهة عشق را كه از سرما یخ زده بود به خانه می‌برد، او را گرم می‌كند. اما سرانجام الهة عشق شوخ‌طبع و بی‌پروای، دست به تیر و كمان می‌برد و دل شاعر را هدف می‌گیرد، تا شمع حیاتش به كلی خاموش شود، سعدی در داستان «مناظرة پروانه و شمع» در بوستان می‌گوید:

به راستی مگر جانمایه و گوهر مشروطه، چیزی جز همان مهار سلطنت مطلقه و قدرت بی‌حساب و تشكیل مجلس یعنی تغییر بنیان مشروعیت و قدرت است؟ افزون بر این كه آنان مضمون و محتوای مشروطه را به نیكی درك كرده بودند، مفهوم واژگان موافق و مخالف مشروطه را نیز به درستی درك می‌كردند و با گفتمان مشروطه‌خواهی به خوبی آشنا بودند به نمونه‌هایی از كاربرد درست و دقیق اصطلاحات سیاسی آن دوران توجه كنید.

بحث ما راجع به «معرفه النفس» است، به عبارت فارسی: «خودشناسی». این بحث از نظر قرآن، ارزش بالایی دارد؛ لذا آیات زیادی داریم که قرآن شاهکار خلقت را نفس انسان می‌داند. از نظر روایات نیز به اندازه‌ای بالاست که باید روایات جمع شود و کتابی شود. از نظر بزرگان و مخصوصاً عرفا، این موضوع جایگاه خاصی دارد.

افشار /afšār/، ایرج (1304-1389ش)، ایران‌شناس بزرگ، کتاب‌شناس برجسته، عضو شورای عالی علمی دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. فعالیتهای او طی مدتی بیش از 60 سال مداوم، در زمینه‌های متنوع و گسترده‌ای قرار می‌گیرد که حاصل آن آثار فراوان به صورت کتاب، مقاله، یادداشت و منابعی دیگر است

استیضاح وزیران حق نمایندگان مجلس است، اما آگاهی از مضمون و هدف و آثار آن نیز از جمله حقوق شهروندان است، بویژه آنجا که همه زوایا و زمینه‌های یک استیضاح در سطور نوشته یک متن نمی‌آید و باید بین سطور را هم دید و خواند. به هر حال این استیضاح فرجام یک سال مناقشه یک جریان سیاسی است که از آغاز بیشترین مطالبه را از جریان پیروز انتخابات ریاست جمهوری در حوزه دانشگاه داشت و پس از آن‌که در برابر نخستین وزیر پیشنهادی دولت ایستاد و از روز نخست بنای مخالفت سیاسی با سرپرست وزارت علوم نهاد، سر سازگاری با وزیر منتخب را هم نداشت.

در پنجاهمین شماره نشریه فرهنگستان علوم دکتر رضا داوری اردکانی سرمقاله ای را به رشته تحریر درآوردند که در این مقاله رئیس فرهنگستان علوم به برخی مسائل و مشکلات توسعه نیافتگی از جمله بوروکراسی و نیز مشکلات و مسائل مبتلا به فرهنگستان اشاره کرده است. این مطلب آخرین مطلب دکتر داوری و به عبارتی اولین مطلبی است که دکتر داوری طی این سال‌ها درمورد وضعیت فرهنگستانها زبان به گله و شکایت گشوده است. مطلب حاضر متن کامل دکتر داوری است که اعتماد منتشر می کند.

«هویت فرهنگستان‌ها این بود كه یك مركز عالی علمی و جمعی از ممتازترین دانشمندان كشور هستند كه رییس و اعضایشان را با استقلال خود و بر اساس مدارك و مدارج علمی و به دور از هر موضع غیرعلمی انتخاب می‌كنند و این اعضا منصوب جایی نیستند. این حسن فرهنگستان و افتخاری برای انتخاب‌شوندگان بود. من كه از سال 1370 عضو فرهنگستان علوم شدم محیطی علمی متشكل از بزرگ‌ترین دانشمندان كشور یافتم كه دور هم جمع می‌شوند و راجع به مسائل مختلف علمی و فرهنگی كشور به دور از هرگونه هیاهوی سیاسی و تبلیغاتی كار می‌كنند و به دولت مشاوره می‌دهند و همه اعضا از این بابت - چه در زمان ریاست استاد دكتر علی شریعتمداری و چه از سال 1377 كه استاد دكتر رضا داوری از سوی مجمع عمومی به رییس‌جمهوری پیشنهاد شدند و با حكم رییس‌جمهور ریاست فرهنگستان برعهده ایشان گذاشته شد- خوشحال بودیم. هویت و ماهیت حقوقی فرهنگستان همین نكته استقلالش بود.