مقاله

راي گذشته ماوراء‌النهر را بيشتر از هر كس ديگر مي‌شناخت و در منطقه از اعتبار و وجهه علمي بالايي برخوردار بود. فعاليت‌ها و آموزش‌هاي فراي كه بر بنيان‌هاي فرهنگي ايراني در آسياي ميانه تاكيد مي‌كرد را از مهم‌ترين عواملي بايد دانست كه ساكنان اين مناطق را با ريشه‌هاي فرهنگي ايراني خود پيوند داد

اشاره: سلسله اشکانی (حكومت:۲۵۰ پیش از میلاد تا ۲۲۴ میلادی) که با نام امپراتوری پارتها نیز شناخته می‌شود، یکی از قدرتهای سیاسی و فرهنگی ایرانی بود که به نام بنیانگذارش، اشک نامیده شده است. این حكومت در قرن سوم پیش از میلاد به دست اشک ـ از پهلوانان خراسانی ـ در شمال شرقی ایران تأسیس گردید. وی علیه بازماندگان اسكندر، یعنی سلوکیان قیام کرد. پهناوری دولت اشکانی در دوره اقتدارش از رود فرات تا هندوکش و از کوههای قفقاز تا خلیج فارس را شامل می‌شد

سیاستگذاری فرهنگی در عرصه دانشگاهی به عنوان یکی از مؤلفه‌های فرهنگ از اهمیت بسیاری برخوردار است و باید در این زمینه بازنگری و بازاندیشی صورت گیرد؛ چرا که نمی‌توان برمبنای وضعیت پیشین ادامه ‌داد. روش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در گذشته روش درستی نبوده ‌است و لازمه اصلاح آن، از سویی بازنگری مبانی نظری، الگوها و مدل‌های حاکم بر سیاستگذاری فرهنگی و از سوی دیگر، بررسی مدل‌ها و الگوهای جهانی در عرصه آموزش عالی است. برای انجام یک سیاستگذاری مطلوب، تنها تأکید بر آرمان‌ها کفایت نمی‌کند بلکه باید به طور مشخص تعیین کنیم هدف ما چه قشر و طیفی از عرصه فرهنگ است.

فرّ بهار بین که به آفاق جان دهد هر بوته را هر آنچه سزا دید، آن دهد پارینه، آنچه باد خزانی ربود و برد آرد دهد به صاحبش و رایگان دهد

هفتمین روز پس از نوروز بود که پیمانه عمر پيرمردی 94 ساله که دهخدای بزرگ به او لقب «ایران دوست» داده بود به پایان رسید. از آن زمان 13 روز می گذرد و هنوز روح این مرد سرگردان بوده و منتظر دفن جسد خاکی خود است. انتظاری که عامل ایجاد آن وصیت وی برای دفن در کنار استاد خود در ساحل زاینده رود زیباست. وصیتی که اکنون گرفتار بازی های سیاسی شده است.آخر وصیت‌کننده هرچند به هنگام درج امضای خود برپایین برگه یا نوشتاری در کنار نام خویش لقب داده شده از سوی خالق لغت نامه یعنی« ایران دوست» را ثبت می کرد، زاده سوئد بود و به فارسی با جان ودل عشق می ورزید اما تبعه آمریکا ‌بود.

واژه ترانه را «جوان خوشروی تر و تازه» معنی کرده‌اند اما در ارتباط با نوعی از شعر ایرانی که در طول تاریخ – با تغییرات و تجربیاتی – به «ترانه» معروف است نمی‌تواند تعریف بالا وافی به مقصود باشد. ترانه از «ترانه» پارسی باستان گرفته شده که به معنای شعرهایی بدون «هجایی» است و عمدتاً ریتمیک و ضربی و در گستره‌هایی از تاریخ ادبی ایران مردمی و عامه‌پسند است.

داستان‌های مثنوی مولوی جزو ارزنده‌ترین داستان‌های ایرانی است چرا که در آن‌ها داستان، ابزاری برای بیان مبانی بلند عرفانی و اخلاقی است. در این یادداشت قصد داریم یکی از داستان‌های دفتر اول مثنوی را با رویکرد «نشانه- معنا شناسی مکتب پاریس» بطور مختصر تحلیل نموده و چگونگی تولید معنای اتیک (اخلاق عملی) را در آن اثبات نماییم. داستان مورد مطالعه «خدو انداختن خصم در روی امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام» است.

او به اسم و اصل و به نام و به راه باستاني بود. از نسل كهن و نادر و همچون تمام باستاني‌ها، پربار از تاريخ و گذشته و پرارج از ارزش و ميراث و پرپيمان از فرهنگ، انديشه و نوشته. او كه از دهه تاريخي 1300 و روستاي كوهستاني پاريز در كوير كرمان آمده بود 89 سال رابا ما، اما پر بار و پرثمر سپري كرد و چرخ پرسرعت تاريخ و دورانسازهاي آن را بدرود و وانهاد اما گذشته‌ها رفته‌اند و باز نخواهند گشت و مويه و تعريف و تحبيب، جاي حبيب را پرنخواهد كرد. آنچه مهم است، از آن خود كردن ارزشمندان و افزودن بر ذخاير و دانسته‌ها و خويشتن‌هاي پرمايه است

در چند روز گذشته آیت‌الله شبیری‌زنجانی از مراجع قم در رابطه با دهه‌هایی که برای عزاداری‌ها می‌گیرند واکنش نشان داد و اظهار کرد: «همین‌طور پشت‌سرهم دهه درست‌کردن توسط جامعه قابل‌پذیرش نیست و به‌ مرور زمان انکار مجموعه عزاداری‌ها به‌وجود می‌آید... امروز با افراط در عزاداری‌ها زمینه هتک‌حرمت را فراهم می‌کنند و این افراد در این زمینه مسوولند... امروزه برخی از منبری‌ها و مداح‌های بی‌تقوا حرف‌های بی‌سندی را ترویج می‌کنند و پس از ترویج آن در جامعه، عرف هرگونه مجلس شادی را در این ایام هتک‌حرمت می‌نامد.» (برگرفته از سایت انتخاب 28اسفند 92)

در ابتدا بايد به مفاهيمي كه در جامعه ايران به صورت دلبخواهانه و بدون توجه به پايه‌هاي نظري و تجربه جهاني، روي دو واژه «چپ» و «راست» گذاشته شده است، اشاره و تلاش كنيم اين مفاهيم را در زمينه نظري و چارچوب نظري منسجم و قابل درك‌شان كه امروز در سپهرهاي فكري و ادبيات دانشگاهي و غير دانشگاهي جهان وجود داشته‌اند و اينكه چرا امروز كم رنگ شده‌اند، بررسي كنيم و اشاره خواهيم كرد كه ارزش‌هاي «چپ» و «راست» (بر خلاف نام‌ها و نهادها) شيوه‌هاي كنش اجتماعي و رويكردهايشان، در طول بيش از دو قرن كه از آغاز انقلاب صنعتي و به وجود آمدن دولت‌هاي ملي (دولت – ملت‌ها) مي‌گذرد، داراي پيوستاري منطقي بوده‌اند و بحث ارزش‌ها و دستاوردهاي انساني را بايد از نهادها و دولت‌ها در هر دو حوزه جدا كرد.