اخبار

یعقوب آژند از لطمه‌ای که فاصله گرفتن از ادبیات کهن به آثار ادبی معاصر می‌زند و گرفتار شدن ادبیات داستانی و نمایشی می‌گوید. این پژوهشگر و مترجم درباره میزان نمود ادبیات کهن در آثار ادبی معاصر اظهار کرد: من با مطالعه‌ای که روی ادبیات معاصر و همچنین ادبیات کهن دارم، تصور می‌کنم تاثیر ادبیات کهن بر ادبیات معاصر کم شده است.

کتاب «تمثیلات» شامل شش نمایشنامه و یک داستان از میرزافتحعلی آخوندزاده، با ترجمه میرزا محمدجعفر قراچه‌داغی و با مقدمه یعقوب آژند و به کوشش سلمان مفید در انتشارات مولی منتشر شده است. این چاپ از روی نسخه چاپ سنگی مطبوعه سال 1291 در تهران منتشر شده است و با چاپ 1356 انتشارات خوارزمی تفاوت‌هایی دارد که در کتاب مشخص شده است.

امروز، هفتم بهمن‌ماه، چهل‌ودومین سالگرد درگذشت مجتبی مینوی، ادیب، نویسنده، مصحح، مورخ و مترجم ایرانی است که بیشتر سال‌های عمرش را به خدمت در راه فرهنگ و ادب ایران پرداخت. شخصیتی که کارهای فرهنگی‌اش پس از پایان عمر زمینی‌اش قطع نشد و گنجینه آثار و کتابخانه‌اش که به مردم ایران اهدا کرده، نمونه کوچکی از این فرهنگ برجا گذاشته اوست.

یعقوب آژند، پژوهشگر ایرانی تاریخ، هنر و ادبیات است. او از طرف وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به عنوان پژوهشگر برجسته در هنر و فرهنگ ایران معرفی شده است. آژند در سال ۱۳۸۶ نشان درجه یك پژوهش دانشگاه تهران را گرفت. وی در سال ۱۳۸۸ یكی از 10دانشمند جهان اسلام اعلام شد كه در قلمرو هنر بیشترین كار، مقاله، كتاب و ارجاع به آثارش را داشته است.

اصل یا قلم «ختایی» دومین اصل از اصول هفتگانه کتاب آرایی ایران است. هنرمندان ایرانی این اصل را با الهام از نقشمایه های چینی بر روی ظروف چینی به کار گرفته، آن را متحول کردند و با ذوق و سلیقه تزیینی کتاب آرایی ایران تطبیق دادند. با این که در منابع از حضور نقاشان و ظروف چینی در پیش از سده هفتم هجری اشاراتی در دست است ولی از نقشمایه ختایی چندان یادی نشده و به نظر میرسد با ورود مغولان به سرزمین ایران، نقشمایه «ختایی» روی ظروف چینی برای هنرمندان ایرانی شناخته شده است.

«تاریخ‌نگاری در اسلام» عنوان کتابی است به قلم گروهی از مورخان و محققان تاریخ اسلام که توسط دکتر یعقوب آژند به فارسی برگردانده شده و نشر گستره آن را به بازار عرضه کرده است. در این کتاب تاریخ‌نگاری اسلامی از قرن سوم هجری تا دوران شکوفایی اسلامی در اسپانیا مورد واکاوی قرار می‌گیرد و در ادامه تاریخ‌نگاری نوین در اسلام بررسی می‌شود. مورخان و پژوهشگرانی چون هامیلتون گیپ، کلمان هوار، شارل پلا، فیلکس تاور، برنارد لوئیس، ریچارد فرای و... هر کدام فصلی را به این موضوع اختصاص داده‌اند.

اسماعیل جلایر در دایره نقاشان درباری قاجار، با همه توش و توان هنری، چندان موردتوجه قرار نگرفته است. وی هنرمندی طرفه کار و به غایت تیزدست بود و از لحاظ چالاکی و طراوت قلم به بسیاری دیگر پیشی داشت.