اخبار

به عقیده خسروپناه، عقل نه تنها مانع شهود عرفانی نیست بلکه می تواند مکمل شهود هم باشد. به لحاظ تاریخی هم کسانی مانند ابن‌سینا و شیخ اشراق دغدغه ایجاد پیوند میان عقل و شهود را داشته اند.

از مسائل مبنایی در فلسفه اسلامی بحث اصالت وجود یا ماهیت است که ثمره آن در مباحث صفات، سنخیت و رابطه وجودی میان خلق و خالق است.

به عقیده خسروپناه راه‌کارهای ارتقاء فلسفه اسلامی از سه طریق میسور است:امری کردن یا فعالیت در حوزه‌ امور ، احیاء تراث فلسفی و توسعه و تبدیل فلسفه اسلامی به زبان‌های مختلف.

عبدالحسین خسروپناه، رئیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در یادداشتی که در کانال تلگرامی خود منتشر کرده، به آسیب‌شناسی وضعیت آموزش فلسفه در ایران پرداخته است. او ابتدا با پیش کشیدن این بحث که فلسفه همیشه همراه با نقد است سراغ این مساله می‌رود که فلسفه در طول تاریخ و در زمان حیاتش، توسط بزرگان فلسفه بالندگی و رشد پیدا کرده و با گرایش‌های مختلف، خودش را به جامعه بشریت عرضه داشته و همیشه در طول تاریخ هم گرفتار منتقدان و بی‌مهری‌های مخالفان خود بوده است، بنابراین شاید هم نباید انتظار داشت فلسفه‌ای باشد ولی منتقدش نباشد؛ ظاهرا این مطلب، امکان‌پذیر نیست.

خسروپناه معتقد است شیوه آموزشی فلسفه در ایران، بیشتر عالم فلسفه و شارح فلسفه تربیت می کند تا فیلسوف.

از مسائل مبنایی در فلسفه اسلامی بحث اصالت وجود یا ماهیت است که ثمره آن در مباحث صفات، سنخیت و رابطه وجودی میان خلق و خالق است. مشهور برآن است که میرداماد از قائلین به اصالت ماهیت بوده است؛ اما شواهدی در آثار میرداماد از جمله مفاض بودن وجود از خداوند، هم سنخی وجود خدا و وجود ممکنات، بیان برهان صدیقین، تساوق وجود و تشخص، رابطی بودن وجود ممکنات، وعاء بودن دهر برای وجود، مجعول بودن وجود، نظام وحدانی عالم، انقسام موجود به واجب و ممکن وجود دارد که وی را جزء قائلین به اصالت وجود قرار می دهد.

حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه در مراسم نکوداشت حجت‌الاسلام والمسلمین احمد احمدی گفت: «بهینه‌سازی، اسلامی‌سازی و بومی‌سازی سه راه تحول در علوم انسانی است و آثاری که در دفتر پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و نیز سازمان سمت زیر نظر حجت‌الاسلام احمدی منتشر شده نقش عظیمی در این تحول داشته است.» علی اصغر فانی نیز در این مراسم از حجت‌الاسلام احمدی درخواست کرد تا تجربیات و دانسته‌هایش را بیشتر مکتوب کند.

اصلى‌ترین پرسش فلسفى هایدگر پرسش از هستى بود و اینکه چرا به جاى «هیچ» موجودات یافت مى‌شوند؛ آنچه فلسفه غرب تا حدود زیادى از آن غفلت کرده بود شاید اهتمام وى به مسئله هستى بر اثر نفوذى بود که اندیشمندان یونان باستان ازجمله هراکلیتوس و پارمنیدس بر او داشتند؛ زیرا این دو شخصیت در مطرح کردن پرسش از هستى هم‌داستان بودند. فلسفه وجودشناسى و آنتولوژى در میان فیلسوفان اسلامى نیز رواج فراوانى داشت. آنها هستى را عام‌ترین مفهوم و از سنخ معقولات ثانیه فلسفى مى‌شمردند، اما عام بودن آن را از سنخ اجناس عالیه معرفى نمى‌کردند و به همین دلیل آن‌ را مفهومى تعریف‌ناپذیر مى‌دانستند.

وقتی عارف سلوک کرد و شهود پیدا کرد، دست‌آوردهایی بیرونی از عرفان پدید می‌آید؛ که این دست‌آوردهای بیرونی را به دست‌آوردهای بینشی و معرفتی و همچنین دست‌آوردهای کنشی و اجتماعی تقسیم می شود.

رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی حکمت و فلسفه ایران گفت: روش حکمت اشراق نه مثل مشائیان براساس استدلال عقلی است و نه مثل متصوفان برپایه شهود، حکمت اشراق جمع شهود و عقل است.