شهر سوخته در حدود 60 کیلومتری زابل در استان سیستان و بلوچستان و در حاشیه جاده زابل - زاهدان واقع شده است. این شهر که از نادرترین شهرهای باستانی است که در ۳۲۰۰ سال قبل از میلاد پایه گذاری شده و مردم این شهر در چهار دوره بین سال‌های ۳۲۰۰ تا ۱۸۰۰ قبل از میلاد در آن سکونت داشته اند.
کارشناسان و باستان شناسان، شهر سوخته در سیستان را یکی از پیشرفته ترین و شگفت انگیزترین شهرهای جهان باستان می دانند. محوطه ای باستانی که بیش از 5 هزار سال دیرینگی دارد و یافته های ارزشمند و بی همتایی در آن به دست آمده است.
وابسته فرهنگی ایران در حیدرآباد پاکستان در گزارشی به قلم «شبیر احمد تابش» که آن را برای انتشار در اختیار مهر قرار داده است، تاریخچه و همچنین وضعیت کنونی شهر سوخته را مورد بررسی قرار داده است که در ادامه از نظر مخاطبان می‌گذرد:
سرپرست اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری سیستان‌و‌بلوچستان گفت: «آثار شهر سوخته زابل در موزه ملی ایران به نمایش گذاشته می‌شود.» به نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری سیستان و بلوچستان، علیرضا جلالزایی سرپرست این اداره‌کل امروز دوشنبه 3 اردیبهشت با اعلام این خبر اظهار کرد: «موضوع تغییر محتوای اشیای موزه زابل که از سال 85 تاکنون در حال پیگیری بوده امسال با انتقال اشیای آن به موزه منطقه‌ای جنوب شرق و جایگزینی اشیای جدید در موزه زابل محقق خواهد شد.»
شهر سوخته نام بقایای دولت‌شهری باستانی است که در ۵۶ کیلومتری زابل و در حاشیه جاده زابل ـ زاهدان در شرق ایران در استان سیستان و بلوچستان واقع شده است. این شهر بر روی آبرفت‌های مصب رودخانه هیرمند به دریاچه هامون و زمانی در ساحل آن رودخانه بنا شده بود. دوره بنای این شهر بزرگ با دوره مفرغ تمدن جیرفت مقارن است.
شانزدهمین فصل پژوهش و کاوش های باستان شناسی در شهر سوخته با تکیه بر فعالیت های میان رشته ای با همکاری ۱۴پژوهشگر ایتالیایی و آلمانی آغاز شد .
مدیر پایگاه شهر سوخته گفت: شهر جهانی سوخته به عنوان یک کلان شهر محسوب می‌شده و پنج هزار نفر جمعیت داشته است.
۶۰ هزار اسکلت انسانی اینجا مدفون شده، آن هم به شیوه ۵۰۰۰ سال پیشِ ایران باستان. اسکلت‌هایی که در گودال‌های دایره‌ای، خشتی مستطیلی و مربعی و یا سردابه‌ای دفن شده‌اند. گورهای دسته جمعی و چندبار مصرفی که گاه در آن‌ها تا ۱۳ جمجمه انسانی پیدا شده است.
«در انتهای مسیر هر چه به خندق نزدیک می‌شدیم زمین بیشتر هموار و مسطح می‌شد تا اینکه به محلی که ارتفاع بسیار کمی داشت و به آن شهر سوخته می‌گفتند رسیدیم». کلنل چارلز ادوارد ییت، یکی از سیاستمداران انگلیسی در تاریخ معاصر، در سال ١٢٧٢ خورشیدی از شهر سیستان گذشته و دیده‌های خود را نگاشته است. او در این میانه به محوطه باستانی شهر سوخته نیز اشاره کرده است.
مجسمه زن صاحب چشم مصنوعی مکشوفه از شهر سوخته با بهره گیری از مطالعات انسان شناسی و بکارگیری هنر و کاملا بر اساس آناتومی ساخته شده است .
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید