هنر در جوامع استبداد زده و بیمار خود نوعی آیینه خود بینی و خویش بیزاری است که در واقع می تواند منعکس کننده شرایط سیاسی- اجتماعی خاص خویش هم باشد. آنچه که زبان غیر مستقیم از هنر میگیرد چیزی نیست جز گیرایی و تاثیرگذاری بیشتر در سایر اقشار و برگی از تاریخ فرهنگی-سیاسی- اجتماعی اعصار گذشته است. این هنر می تواند در آثار پیکاسو، منظومه کمدی الهی دانته و یا اشعار حافظ متغیرباشد. در واقع هرکدام بیانگر در محل حضور داشتن و نداشتن است . بی کرانگی زمانی- مکانی که از راه مقایسه شرایط منعکس شده در شعردر قرون گذشته و تطبیق آن با زمان حال است می تواند بیشتر نمایانگر تغییر زمانه و پیش روی تاریخی و یا احتضار و تحجر و پس روی است .
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید