مرتضی مردیها، پژوهشگر فلسفه، اندیشه سیاسی، ادبیات و عضو سابق هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی،از انتشار کتاب جدید خود با عنوان «اندک گستاخ و بیش مودب در حضرت مثنوی» خبر داد
انبوهی از سمینارها، کارگروه‌ها، همایش‌ها، در طول دو دهه گذشته تشکیل شده و نیز مقادیر قابل‌توجهی پژوهش صورت گرفته و کتب و مقالات زیادی نوشته شده که موضوع آنها آسیب‌شناسی آموزش‌عالی و دانشگاه‌ها و تلاش برای ارائه روش‌های مشکل‌گشایی آنها بوده است. نوشته‌هایی که در کتاب «دانشگاه نخبه، دانشگاه توده» آمده است، دعوای چندانی ندارد و در ذیل همان فعالیت‌ها قرار می‌گیرد.
محمدعلی فروغی، سیاستمدار ادیب و دیپلمات پژوهشگر برجسته در گفتاری كه در یادنامه مدی در بمبئی منتشر شد (1309 خورشیدی) به این پرسش پرداخت كه «ایران را چرا باید دوست داشت؟» و نوشت: «در نظر من علاقه ملیت با احساسات بین‌المللی و وطن‌پرستی و با حب نوع بشر منافات ندارد و به آسانی جمع می‌شود. » وی بر این مبنا چنین نتیجه‌گیری كرد: «ما ایرانی‌ها حق داریم كه وطن‌پرست و ملت دوست باشیم، چنان كه از خارجیان نیز هر كس درست به احوال این قوم برخورده تصدیق كرده است كه وجودش در عالم انسانیت مفید بوده و هست و نسبت به ملت و مملكت ما اظهار مهر و ملاطفت كرده و ما قدر آن مهربانی‌ها را می‌شناسیم و منظور می‌داریم. »
كثرت‌باوری فرهنگی در فضای روشنفكری، به‌شكل روزافزونی ایده مسلط است. این كثرت‌باوری ایده‌یی است كه مطابق آن معیاری برای سنجش فراتری و فروتری فرهنگ‌ها وجود ندارد و بنابراین، بایستی به این خرسند بود هر قومی بی‌احساس شرمساری به آنچه فرهنگ خاص او دانسته می‌شود، كه ریشه در تاریخ و جغرافیا و قداست و عقلانیت ویژه‌یی دارد، تمسك كند و هویت یابد و به پشتوانه آن به رفاقت و رقابت بپردازد. كثرت‌باوری فرهنگی می‌تواند حتی از این هم قدمی فراتر بردارد و بگوید آنچه آمد نه فقط مُجاز كه مطلوب و بلكه ضروری است؛ باید تلاش كرد تا تنوع فرهنگی محافظت شود. اما، به گمان من، این هم خطا است و هم خسارتبار.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید