از دو هزار سال پیش كه اپیكوروس فلسفه را به عنوان «درمان روح» معرفی كرد، همواره در پی آن بود كه استدلال منطقی را در جهت تخفیف و تشفی رنج و آلام بشری به كار گیرد. برخی فلاسفه حتی از این هم فراتر رفته و فلسفه را هنر زندگی خواندند. این فلاسفه، رسالت اصیل خود را به كارگیری اندیشه فلسفی در زندگی بشر می‌دانستند، تا آنجا كه دكارت و اسپینوزا فلسفه را به عنوان «تمرین خردمندی» دیدند و نیچه نسبت به فلسفه‌ا‌ی كه در قالب یك درس دانشگاهی سخت و رنج‌آور بود اعتراض داشت و این سبك نگرش به فلسفه را عامل تخریب فلسفه می‌دانست و در انتظار «درمانگران فیلسوف» بود.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید