«بعد از وفات تربت ما در زمین مجوی/ در سینه‌های مردم عارف مزار ماست». این بیتی است منقوش بر مزار مردی که عمر خود را در پی سرپرستی کودکان یتیم و نگهداری و آموزش آنها صرف کرد. بی‌شک دل کندن از آنجا برایش سخت ناگوار بوده است که وصیت می‌کند در همان پرورشگاه به خاک سپرده شود. علی‌اکبر صنعتی‌زاده در شهر کرمان دیار کریمان به دنیا پا گذاشت؛ دیاری در دل کویری خشک که گرچه زندگی در آن سخت بود اما این سختی چیزی از بخشندگی و مهر مردمان‌اش نمی‌کاست. علی‌اکبر صنعتی‌زاده، نامی است که هنوز همچون ستاره‌ای در آسمان دل‌های مردم می‌درخشد. او طعم بی‌کسی و رنج را چشیده بود و در دوران کودکی با بی‌مهری‌هایی روبه‌رو شد که بذر آرمان‌هایی والا را در ذهن و جان‌اش کاشت. پسر وی عبدالحسین صنعتی‌زاده در کتابی با نام «روزگاری که گذشت» از زبان پدر می‌نویسد
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید