تاریخنگاری حداقل تا دو دهه پیش عمدتاً همان تاریخ کلاسیک و سنتی بود و هنوز هم یکی از ضعیفترین رشتههای علومانسانی در ایران، رشته «تاریخ» است؛ چون آنچنان که باید دانشآموختههای این رشته، مطالعه نظری ندارند و به لحاظ معرفتشناختی و روششناختی کماکان در همان پارادایمهای سنتی تاریخنگاری کلاسیک به سر میبرند.
روش معـمــول در فــهم حادثههای تـــــاریخــی اینگونه است که به واسطه آثار، بقایا و متون تاریخی درکی حصولی از آن به دست میآوریم اما گاهی به وسیله اتحاد روحانی با حادثه مذکور، محقق به آن حادثه وصل شده و نهتنها شناسایی آن بلکه به بازیگر آن حادثه تبدیل میشود. این روش تنها با شناخت حضوری از تاریخ به دست میآید. تاریخ حضوری درآمدن از امروز و فردا و وارد شدن به ساحت اقدس وقت حضوری است.
محمدعلی اکبری، مدیر گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی، در نشست «مواجهه دانش تاریخ و تاریخ فرهنگی، فرصتها و تهدیدها» گفت: ظهور تاریخ فرهنگی برای مورخ بیانکننده این مطلب است که هنوز لایههای فرهنگی در حیات انسان وجود دارد که از دید مورخان دور مانده است. تاریخ فرهنگی بیانگر وجود هستی دیگری است که تا به حال مشاهده نشده است.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید