اخبار

منتقدان، روشنفکران را عامل همه بدبختی‌های جامعه ایرانی بازشناسانده‌اند جامعه ایران بدون روشنفکران، یک جامعه عقب‌مانده و قبیله‌ای بود

نشست این پنجشنبه صبح کتابفروشی اینده (بیست و پنجم خرداد ) اختصاص یافته است به دکتر فتح الله مجتبائی. استاد بیش از شش دهه است که در تاریخ ادیان و ادبیات و فلسفه بخصوص زمینه های فرهنگی ایران و هند تحقیق و تدریس می کنند.

هرگاه در کشوری متفكري پيدا شود که ورق تاریخ و فرهنگ کشورش را برگرداند کل نظام فرهنگی علمی برای معرفی و تجلیل از او بسیج می‌شود و او را به عضویت بزرگ‌ترین مؤسسات فرهنگی و علمی کشور در می‌آورد. این امر باعث توجه مجامع جهانی شده و در کنار تجلیل و شهرت جهانی، تدریس در دانشگاه‌های معتبر و نشر و تبلیغ آثار به بهترین وجه صورت مي‌گيرد

هگل هنوز به‌عنوان فیلسوفی زنده شناخته می‌شود به‌نحوی‌که هر جریان فلسفی جدی هویت خود را به‌نوعی رابطه یا فاصله انتقادی با هگل تعریف می‌کند. فلسفه هگل یکی از برجسته‌ترین دستاوردهای روشنگری است و رابطه پیچیده هگل با روشنگری ما را وامی‌دارد تا به‌نحوی مفهومی درباره تاریخ، جامعه و سیاست زمانه خود بیندیشیم. او از یک‌سو به آرمان‌های روشنگری ‌یعنی وحدت عقل، خودآئینی سوژه عقلانی و دستیابی به آزادی انسان در بطن روندی تاریخی و عقلانی متعهد بود و از سوی دیگر یکی از تندترین منتقدان روشنگری بود که به‌شدت از پیامدهای زیان‌بار اجتماعی و فرهنگی برداشت محدود‌ از عقلانیت انتقاد می‌کرد.

نخستین مجلد مجموعه «هوموساکر»، اثر مهم فیلسوف معاصر ایتالیایی، در سال ١٩٩٥ منتشر شد. اما نظم و پیوستگی مجموعه حاضر بسیاری را گیج‌ کرده بود. چون مجلدها منظم و به‌ترتیب منتشر نشده‌اند. مثلا بخش‌ اول مجلد دوم در سال ٢٠٠٣ منتشر شد و بخش دومش سال گذشته، یا مجلد سوم قبل از مجلد دوم منتشر شده است.

صفحه اول روزنامه های امروز سه شنبه 23 خرداد

دوستعلی‌خان معیرالممالک، نواده محبوب ناصرالدین‌شاه در کتاب « یادداشت‌هایی از زندگانی خصوصی ناصرالدین‌شاه قاجار» به بیان خاطرات جالبی از روزه‌داری ناصرالدین شاه و حال و هوای شهر در ایام رمضان بیان می‌کند.

مفسرین عموماً کلمۀ «امی» را که در قرآن از اوصاف نبی(ص) شمرده شده به معنی «کسی که قادر به خواندن و نوشتن» نیست آورده اند ولی مستشرقین و محققین جدید فرنگی بنا به سوابق استعمال این لفظ در عرف دینی یهود از آن تعبیر به «غیر یهودی» کرده اند

پیش از آنکه امپراطوری اسلامی تشکیل شود و نهضت تمدن خود را به اوج برساند، در سرزمین هایی که بعد جزو قسمت شرقی آن گردید مراکز فرهنگی مهمی وجود داشته است که سرچشمه های فرهنگ و تمدن عظیم اسلامی محسوب می شده است.

امروزه در اکثر ممالک اسلامی مخصوصاً در محافل دانشگاهی افکار فلسفی که از مغرب زمین سرچشمه گرفته و در آن دیار رشد و نمو کرده است با علاقه و شوق فراوان مورد بررسی قرار می گیرد. این افکار در کلاس ها تدریس می شود و دانشجویان آن را فرا می گیرند تا حدی که اکثر آنان که دست پروردۀ دستگاه تعلیم و تربیت جدید هستند خیلی بیشتر با یک متفکر درجه دوم اروپایی آشنا هستند تا با بزرگترین حکمای اسلامی.